Zijn er echt zoveel slasoorten?

Professionele slateler bouwt website www.slaatje.be

Wie al eens geprobeerd heeft alle slasoorten op een rijtje te zetten, die weet dat dat er heel veel zijn. Zeker als je de term sla niet louter beperkt tot de plantkundige benaming 'sla'. Wat als 'sla' gebruikt wordt in de keuken is louter plantkundig bekeken niet altijd 'echte sla'.
Veel slasoorten behoren tot het plantengeslacht 'Lactuca', sommige tot het geslacht 'Cichorium' (andijvie, radicchio). Beide horen bij de familie van de samengesteldbloemigen (Asteraceae). Veldsla is bij de familie van de Valeriaanachtigen (Valerianaceae) en rucola, mizuna, tatsoi en mosterdsla (babyleaf) bij de familie van de Kruisbloemigen (Brassicaceae). Pousse de blete (jonge snijbiet) is familie van de Ganzevoetachtigen (Chenopodiaceae).
De smaak houdt verband met de familie waartoe de slasoort behoort (bijvoorbeeld kruisbloemigen smaken wat intenser en Chichorium soorten bevatten bitterstoffen), maar het is beter om de indeling volgens kleur en smaak te tonen aan de consument.
Dit is wat slateler Christophe Callewaert heeft gedaan met slaatje.be. Hij heeft op eigen houtje een website opgestart ter promotie van zijn product. Bedoeling is de consument wegwijs te maken in al de groenten die in de keuken als slaatje kunnen gebruikt worden. Bovendien hoopt hij met de hulp van de bezoeker een echte receptenbibliotheek te kunnen aanleggen. Hierna volgt een citaat uit een artikel uit Het Nieuwblad.

Het eigenlijke bouwen van de site nam een goede maand in beslag. Het resultaat mag er zijn. Eenvoud en overzichtelijkheid zijn de sleutelwoorden.
,,Met mijn site wil ik een antwoord geven op drie vragen: wat is sla, hoe ziet het eruit en wat kunnen we ermee doen? Ik bied de 17 meest courante soorten sla aan, die uiteenvallen in de groepen groene sla, rode sla en babyleaf. Een korte beschrijving wordt geïllustreerd met een mooie foto. Op dat ogenblik kan de bezoeker doorklikken naar de recepten. Momenteel bevat de site een 70-tal recepten, waarin sla centraal staat. Het is de bedoeling de bezoeker aan te sporen zijn eigen recepten te deponeren om tot een echte receptenverzameling te komen.''

De website over de slasoorten vindt u hier

Gastronomische teelten uit De Lovie

In De Lovie, centrum voor begeleiding van mensen met een verstandelijke handicap in Poperinge(B), kweekt men al sinds vier jaar speciale aardappelrassen zoals Corne de Gatte, Belle de Fontenay, Ratte, Pompadour en ook Vitelotte (Truffelaardappel). Deze teelten worden manueel geoogst door mensen met een verstandelijke handicap en met de grootste zorg gereinigd en verpakt. Ze worden onder het "Flandria" en "Fine Fleur - label" via de Reo-veiling in de handel gebracht. Het "Flandria" en "Fine Fleur - label" garandeert je dat het om een vers product gaat dat aan strenge kwaliteitseisen voldoet.

Eigenlijk is men in het Meetjesland dus toch niet meer zo nieuw met de teelt van Truffelaardappelen (zie dit vorig artikel).

Naast deze oude aardappelrassen worden er in De Lovie ook Topinambour of aardpeer, Crosnes of japanse andoorn en in de winter de streekdelicatesse "Poperingse hopscheuten" gekweekt. Weinig mensen kennen deze teelten maar eenmaal geproefd, plaatst men graag een bestelling.

Wil je zelf ook een proevertje of meer uitleg over de verschillende gastronomische teelten? Kom langs op vrijdag 16 december tussen 17.30u en 21.30u naar "Kerst op De Lovie". Inkom is gratis. Je kan er genieten van het feeëriek verlicht kasteeldomein, poëzie in de kapel, kunsttentoonstelling, live-muziek in het kasteel, evocatie van het kerstverhaal en straattheater, ijssculpturen, ... en gastronomsiche degustaties. Meer info op www.delovie.be, klik op kerstevenementen".

Meer info over de gastronomische streekproducten en hoe je ze ook rechtstreeks in De Lovie kan bestellen, vind je op : www.delovie.be en klik op "gastronomische streekproducten" Je vindt er ook enkele suggesties voor je feestmaaltijd.

Late groene bloemkool smaakt voortreffelijk.

Rond 20 november groene bloemkool oogsten in open lucht zal niet ieder jaar lukken. Dankzij het zachte najaarsweer kon het dit jaar wel. Zaaien gebeurde op 22 juli, bijna twee weken later dan de aanbevolen uiterste zaaidatum. De niet al te grote planten werden uitgeplant half augustus.
Pas na één november waren de eerste tekenen van koolvorming te zien. Uiteindelijk werden de eerste kooltjes groot genoeg bevonden op 18 november. De groene bloemkool blijft net iets kleiner dan dat we gewend zijn van zijn witte collega.


Opvallend zijn de smalle, tot spitse bladeren van groene bloemkool. Ook zonder koolvorming kan je zo al zien dat je niet met een witte bloemkool te maken hebt. Deze spitse smalle vorm van de bladeren kan je ook zien bij paarse bloemkool en bij Romanesco.

De bereiding van deze groene bloemkooltjes bleek een enorme meevaller. De groene bloemkolen hebben een erg volle tot zoete smaak. Ook bij de kinderen valt deze groente in de gratie. De koolsmaak is nadrukkelijker aanwezig dan bij bloemkool. Maar gecombineerd met de bloemkoolsmaak blijkt dit een streling voor de tong. De algemene smaakindruk is er één van zoet. Vandaar de appetijt bij de kinderen waarshijnlijk.


De kleur van de bloemkool is niet meer zo groen éénmaal die bereid is. Het is immers vooral de bovenkant van de kool die groen is. Als je de kool splitst in afzonderlijke roosjes zie je dat de zijkanten van de roosjes van bleekgroen naar crèmekleurig wit gaan. Na het koken is de groene kleur ook wat minder intens geworden.

Tot slot nog dit: zowel wat betreft uitzicht, kleur als smaak is de groene bloemkool niet te vergelijken met de broccoli.

Snoep(au)tomaatjes

In het berichtje pluktomaatje kon u onlangs lezen:

"De jury van de AGF-Innovatieprijs 2005 kende de eerste prijs toe aan het Pick-a-Tom concept. Pluktomaatje of Pick-Tom wordt gezien als het meest innovatieve marketingconcept."

Daarbij werd niet vermeld dat er ook nog een ander heel origineel concept in verband met diversificatie bij tomaten veel aandacht genoot op de AGF-beurs. De 'Tommies' of 'Snoeptomaatjes' kwamen onlangs weer in het nieuws in De Volkskrant. De titel van het artikel luidt'Snoeptomaatjes tegen overgewicht' met als aankondiging op de voorpagina 'Zoete tomaatjes in de snoepautomaat'.
Het artikel kondigt de tomaatjes aan als strijdmiddel tegen het overgewicht bij de jeugd.

"De strijd tegen overgewicht biedt kansen, denkt tomatenteler Van Mil. Zijn minitomaatjes liggen sinds kort in een uitgekiende snoepverpakking op scholen en in de supermarkt."

Op hun website http://www.tommies.nl/ lezen we

"Sinds 5 september zijn de Tommies zelfs te vinden bij een toplocatie van de Jamin in de Spuistraat van Den Haag. Een doorbraak in de AGF dat de grootste snoepleverancier van Nederland "Jamin" vers verkoopt."

Als dat geen hoogtepunt is! En ook nog

"Op dit moment worden op diverse scholen rond Leiden door Arron Fresh getest met gezonde snacks tussen de Lays chips, Venco droppen en andere snoep. De Tommies is er één van. Het blijkt dat de Tommies zeer goed verkopen. De komende weken wordt ook een nieuwe test ingezet met kleinere portie in een zakje. De pauzes op de scholen zijn niet lang, dus is een zakje van 75 gram met ongeveer 8 à 9 snoeptomaatjes misschien voldoende. De prijs van het zakje kan dan natuurlijk nog aantrekkelijker worden voor de studenten."
"De Tommies zijn momenteel in Nederland te vinden bij twee grote supermarkten en een tuincentrum."

Allemaal heel indrukwekkend is dat. Een mens zou zich afvragen hoe het mogelijk is dat de Tommies niet de AGF Trend Award gewonnen hebben. De Tommies zijn alvast een doorbraak op gebied van AGF marketing te noemen.

Nog meeldauwresistente ui

Gisteren kon u hier al lezen over meeldauwresistent ui.
Het persbericht dat Bejo Zaden/De Groot en Slot vorige week verspreidde heeft blijkbaar anderen er toe aangezet om bekend te maken dat ook zij met meeldauwresistente ajuin bezig zijn. Nickerson-Zwaan verspreidde vandaag het volgende persbericht.

"Na vele jaren van onderzoek en veredelingswerk is Nickerson-Zwaan erin geslaagd om resistentie tegen valse meeldauw (Peronospora destructor) over te brengen in een F1 uienhybride van het type Rijnsburger.
De schimmelziekte valse meeldauw is een zeer groot probleem in de uiensector. Door valse meeldauw kunnen bladeren van de uienplant snel afsterven, waardoor zowel de opbrengst als de kwaliteit van de uien drastisch terugloopt.
De komende jaren zal Nickerson-Zwaan deze resistentie overbrengen in een breder assortiment uienrassen."

Wie is de volgende.....
(Bron : nieuwsbericht op Nickerson-Zwaan)


update : 01/12/2005

PPO: Weinig bekend over duurzaamheid resistentie tegen valse meeldauw

Veel veredelingsbedrijven zetten in op de ontwikkeling van nieuwe uienrassen met resistentie tegen valse meeldauw. Hoelang die resistentie in de praktijk stand kan houden is niet duidelijk. Over de duurzaamheid van de resistentie tegen de schimmelziekte is weinig bekend stelt PPO-AGV in Lelystad.

Onderzoekers gaan er wel van uit dat de ongevoeligheid van uien voor valse meeldauw langer stand kan houden dan een resistentie voor phytophthora in aardappel. Van valse meeldauw is maar één fysio bekend terwijl er voor phytophthora infestans al verschillende worden onderscheiden.

De rol van oösporen bij de geslachtelijke voortplanting is bij valse meeldauw ook anders dan bij phytophthora. De schimmel kan zich daardoor niet zo snel aanpassen aan wijzigende omstandigheden. De kans dat de resistentie doorbroken wordt is daardoor minder groot.

Uit Boerderij via http://www.agriholland.nl/nieuws/nws_43765.html?id=60586

Primeur : uienrassen resistent tegen valse meeldauw.

Valse meeldauw is al lange tijd een groot probleem in de uienteelt. De chemische bestrijding is weliswaar effectief, maar de gebruikte middelen geven een behoorlijke druk op het milieu. Mede hierdoor ontstond over de hele wereld, de vraag naar resistente rassen. Veredelaars en onderzoekers van Bejo Zaden/De Groot en Slot zijn op zoek gegaan naar natuurlijke resistentiebronnen en hebben deze begin jaren tachtig gevonden in de sierui (Allium roylei). Vanaf 1985 is deze resistentie meegenomen in de uienveredelings-programma’s. Via klassieke veredelingsmethodieken waren in 2002 de eerste rassen klaar. In veredelingstermen gesproken is 15-20 jaar een gemiddelde duur om een nieuw ras te ontwikkelen.

De eerste twee meeldauwresistente hybrides (één in de “Rijnsburger groep” en één in de “Amerikaanse groep”) hebben de afgelopen jaren in interne proeven gestaan en hebben hierbij zeer goede resultaten laten zien. In 2005 is van beide rassen een kleine hoeveelheid zaad geoogst. De komende jaren zullen nodig zijn om voldoende zaadvoorraad van beide rassen op te bouwen. (foto : symptomen valse meeldauw, eigen foto)
De voordelen van meeldauwresistentie nog even op een rij
Mindere belasting van het milieu (bodemleven en grondwater)
Verbetering van het imago van de uienteelt
Geen risico meer op een vroegtijdig afsterven van het gewas door meeldauwaantasting met als gevolg een verdere toename van opbrengst en kwaliteit
Geen uitbreiding van deze schimmelziekte naar andere percelen

(Bron : persbericht op www.uienzaad.nl)