Dit is een archiefpagina. Klik hier voor de nieuwste berichten
Groenten in het Nieuws een website van Plantaardig.com

 
WWW   Deze webstek

zaterdag, februari 24, 2007

Snijbiet, vergeten of pas ontdekt?

Nick Trachet schrijft regelmatig steengoede bijdragen over groenten op Brusselnieuws.be, dit in de reeks 'Culinair Ontdekt'.
Vorige keer besteedden we ook al aandacht aan zijn artikel van hem over kardoen en zijn bedenkingen bij de hype van de vergeten groenten. Deze week heeft hij het over snijbiet of warmoes. Ook een vergeten groente?  't Is maar hoe je het noemt of hoe je het gebruikt zegt hij. Snijbiet klinkt wel modern, warmoes doet direct aan grootmoeders tijd denken. Het is een verfrissend nieuwe groente, aangepast aan een wokkeuken, maar evengoed een vergeten groente, aangepast aan het ouderwetse stoofwerk.
Een citaat:

In een vermageringsbui en op zoek naar weer eens wat anders, pikte ik op de markt een rozet "bettes" op, zoals die hier heten. Men zegt in het Frans ook wel blettes of poirée, De plant doet me wat denken aan paksoi (een Chinese kool die ik in de tropen heb leren kennen) maar toch is het een heel andere plant: een biet waarvan men de stengels en bladeren eet. Beta vulgaris, zegt mijn literatuur, een vulgaire variëteit van de suiker- en voederbiet. In het Nederlands hoor je snijbiet of warmoes te zeggen. Dat heet dan weer zo'n verloren groente te zijn. Deze moderne snijbiet, in plukken van een kilo, is nog wat anders dan de snijbiet die vroeger als losse bladeren werd verkocht. Die waren ook veel groter. Dit zijn eerder "kropbieten" Hoe je ze ook noemt, het is bietenloof en het smaakt ook zo."Smaakt als spinazie" lees je hier en daar. Niet waar: smaakt als biet! Een beetje zoet, een beetje bitter van het groen en met een aardige textuur (beet). Spinazie smaakt anders, kool ook. Dit is bladgroente met karakter. (Uit brusselnieuws.be : Eten en drinken, Culinair Ontdekt: Snijbiet met twee orginele recepten in het artikel)

Waar de auteur het niet over heeft is de verassende moderne toepassing die snijbiet gekregen heeft als babyleaves. Je vindt ze tegenwoordig niet alleen in de groene, maar ook in de rode bladkleur in de slamix (rubarb chard). Ze worden soms apart te koop aangeboden als pousse de blete.
Of je kan ze zelf telen natuurlijk. Tussen de andere babyleaf. Zoals uitgelegd in de brochure saladegroenten (gratis bij inschrijving op de nieuwsbrief)
Snijbiet is echt wel een voorbeeld van één maal zaaien, verschillende keren en verschillende stadia oogsten. Als babyleaf, als snijgroente en als de plant helemaal volgroeid is de bladstelen.  Telkens van een andere groep planten weliswaar.

Er is een artikel dat ik al heel wat jaren geleden schreef over het kweken van snijbiet uit de plantengids dat handelt over het tot een goed einde brengen van de teelt van bladeren en badstelen.
Het is helemaal niet verwonderlijk dat snijbiet dikwijls gekozen wordt als cover of sfeerfoto bij vele boeken over groenten. Het is immers één van de groenten die behoort tot de "makkelijke" gasten. Het moeilijkste is waarschijnlijk het zaaien en de kieming. Je kan snijbiet zaaien vanaf half maart tot half augustus, en voor de teelt van babyleaf nog later. (Bekijk het teeltschema van snijbiet)Voor de rest kent deze plant weinig problemen, een aanrader voor beginners in de moestuin.  

Recepten met snijbier of warmoes vindt u onderaan deze pagina van De Wassende Maan

vrijdag, februari 23, 2007

Fly Away wortelen oogsten in februari.

Wortelen kan je eigenlijk makkelijk op het veld bewaren. Als het vriest moet je ze afdekken met stro, en vriest het nog wat meer, dan leg je er plastiek op. En zo kan je makkelijk tot februari wortelen uit de tuin halen. Daarna gaat de smaak snel achteruit.

Maar dit jaar? Allemaal niet nodig natuurlijk.  Het loof staat er zelfs nog op. Op de foto zie je wortelen die begin februari zomaar uit de moestuin gehaald werden. Het lijken wel lenteworteltjes. Ze werden gezaaid net voor half augustus, zowat het uiterste zaaitijdstip voor wortelen in open lucht. In november vielen ze nog wat klein uit, maar dankzij het zachte weer zijn ze verder tot de juiste proporties uitgegroeid.

Het ras is  speciaal : Fly Away, het wortelvlieg 'tolerante' wortelras. Meer daarover en over de levenwijze van de wortelvlieg kan je lezen in het artikel
Wortelen en wortelvlieg : bestaat resistentie of is het tolerantie?

Aan de vorm te zien lijken het wel wortelen van het Chantenay of Kuroda type. Breed geschouderd en vrij kort. Maar intens oranje en een opvallend goede smaak. 
Als je het niet erg vind dat de worteltjes wat korter zijn, hoef je dit ras absoluut niet te mijden! De tolerantie tegen wortelvlieg, alhoewel volgens sommigen niet waterdicht,  is dan  wel degelijk een pluspunt.

Hebt u goede of slechte ervaringen met dit wonderras? Laat het weten via Reageren? Vragen? Binnen de 24 uur komt jouw reactie dan hier te staan!

donderdag, februari 22, 2007

Ongekende variatie in wortelen

Ik had het al over de verschillende kleuren bij peen.
Bij wortelen is er ook al heel lang sprake van een aantal hoofdtypes. In het artikel wortels kweken worden de busselwortelen of bospeen (Amsterdamse Bak) , de waspeen of zomerwortel (Nantes), en de winterwortelen of breekpeen (Berlikumer, Flakkeese) genoemd. Nochtans zijn er nog vijf andere rassengroepen, zo ontdekte ik bij het lezen van de wortelkrant van Bejo Zaden. Sommigen zijn bij ons totaal  onbekend, maar zijn in een andere werelddeel dan net weer het populairst. Het onderscheid zit hem niet enkel in de vorm en afmetingen, maar ook in de teeltperiode, teeltgebied en gebruik.
De Wortelkrant van Bejo zette onlangs de acht worteltypes die wereldwijd geteeld worden op een rij. Een overzicht.
(uitgezochte en relevante foto's van ieder type komen uit diverse catalogussen, tekeningen met juiste indicatie van grootte van ieder type vind je in het artikel in de wortelkrant)

 Nantes
Bij ons vooral geteeld als zomerwortel. De vorm is cilindrisch, afgestompt. De grootte is eerder middelmatig. Het is, met uitzondering van de vroegste teelten een rassengroep die onder alle omstandigheden en voor alle doeleinden, vers en industrie, kan geteeld worden.
Lengte : 15 - 22 cm.
Diameter : 18 - 40 mm.
Gebied : wereldwijd aanwezig, maar Europa
is de thuismarkt.
Bejo-rassen : Napoli, Yaya, Namur, Narbonne,
Nerac e.


Amsterdamse Bak
Bij uitstek geschikt voor de vroege teelt en voor het telen van fijne worteltjes, zelfs babywortelen. De busselwortel voor de verse markt. De smaak wordt als zeer goed beschouwd. De vorm is cilindrisch, slank, iets afgestompt. Deze wortel is eerder klein van stuk.
Lengte : 8 - 20 cm.
Diameter : 12 - 30 mm.
Gebied : Europa, vooral daar waar vroegheid is gewenst.
Bejo-rassen : ABK, Sweetheart, Adelaide,
Mignon, Mokum.

Berlikumer
De echte winterwortel, die al in mei gezaaid moet worden om tegen oktober te kunnen uitgroeien tot de grootste wortel. De vorm is cilindrisch tot licht conisch, geschouderd. Wetenswaardig is dat deze wortel het over de hele wereld goed doet, ook in extremere klimaten, en zelfs in de tropen. Zijn bewaarbaarheid is ideaal.
Lengte : 20 - 35 cm.
Diameter : 25 - 45 mm.
Gebied : wereldwijd, kan zelfs uit de voeten in
de tropen.
Bejo-rassen : Bangor, Bergen, Belinda.

Flakkee
De vorm is zowat te vergelijken met de Berlikumer, misschien nog iets meer conisch. En dikwijls nog net iets dikker. Flakkee onderscheidt zich door zijn kleur en hoge drogestofgehalte. Lengte : 20 - 35 cm.
Diameter : 25 - 50 mm.
Gebied : wereldwijd, maar eist geen hoofdrol op.
Gebruik : industriële verwerking.
Speciaal : onderscheidt zich vaak door kleur en
drogestofgehalte.
Bejo-rassen : Kingston, Komarno, Fontana.

Imperator
De langste wortel en typisch Amerikaans. De vorm is zeer lang, slank en conisch. In zijn teeltgebied is het een echte all-round wortel. Hij wordt gebusseld, in schijfjes gesneden en gebruikt als snack-peen. Ook de industriële verwerking ervan biedt vele mogelijkheden.
Lengte : 25 - 40 cm.
Diameter : 10 - 35 mm.
Gebied : Amerikaanse continenten en Australië,
houdt Europa in het vizier.
Bejo-rassen : Inverness, Interceptor.

Chantenay
Vorm : conisch, afgestompt, breed geschouderd.
Lengte : 10 - 25 cm.
Diameter : 25 - 60 mm.
Gebied : wereldwijd, vooral populair in Oost-Europa,
Azië en Zuid-Amerika.
Gebruik : inblikken, invriezen, drogen, schijfjes.
Speciaal : een aparte, afwijkende vorm.
Bejo-rassen : Carson, Canada.

Kuroda
Breed geschouderde Aziaat, maar zeer kort, de vorm is conisch dwz  breed geschouderd, spits toelopend en soms  licht afgestompt. In Azië de populairste groep, maar bij ons zowat onbekend.
Lengte : 12 - 15 cm.
Diameter : 25 - 60 mm.
Gebied : Azië, maar verkent ook Zuid-Amerika.
Bejo-rassen : Cordoba.

Parijse markt
Kleine, ronde worteltjes, die ideaal zijn om in potten of bakken te telen, of in minder goed doorwortelbare gronden. Vooral geteeld voor de industrie, minder op de versmarkt te vinden.
Diameter : 2 - 4 cm.
Gebied : West-Europa.
Gebruik : verse markt en industrie.
Bejo-rassen : Parmex.

Labels:

maandag, februari 19, 2007

Rode spitskool : een splinternieuwe groente!

Rode spitskool is een volledig nieuw product en kan zowel gekookt als rauw gegeten worden.
Deze nieuwe groente wordt door de firma Agrisemen op de markt gebracht en kreeg als naam Red Flame.
Het is een heel aantrekkelijke groente om te gebruiken in salades omwille van de mooie kleur en de zoete smaak. In de vroege jaren negentig hebben onderzoekers het idee opgevat om een nieuwe, rode spitskool te ontwikkelen. Er was wel wat genetische voorraad van rode en spitse kolen aanwezig, maar deze bleken niet bruikbaar omdat ze niet goed smaakten, een slechte structuur hadden en laat oogstbaar waren. In een lange veredelingsweg werd het doel uiteindelijk bereikt:  een snel groeiende, spitse rode kool met uitstekende smaak.

De teelt van rode spitskool is te vergelijken met de gewone spitskool. Het duurt enkel een tiental dagen langer vooraleer er kan geoogst worden. Het streefgewicht is 300 tot 600 gram. In 2006 werd de rode spitskool commercieel geteeld  door de firma Marshalls uit Engeland. De reacties van de consumenten en de handel waren daar hoopgevend. In 2007 zal men ook andere regio's in Europa aanspreken.

Red Flame is een knapperige kool, die zowel gekookt als rauw niet te versmaden is. Het zou wel eens een aanwinst kunnen zijn in de slamixen die je in de supermarkt kan vinden. Door zijn knapperigheid en zijn zachte smaak overweegt men het als vervanger van de ietwat bittere radicchio of de traditionele rode kool. Voor mijn part zie ik het liever als een aanvulling van de soorten die geschikt zijn voor een slamix. Sommige mensen weten immers de subtiele smaak van radicchio perfect te waarderen. Voorlopig is rode spitskool nog niet voor de gewone tuinliefhebber te verkrijgen. De groente is maar door één zaadfirma in de handel gebracht en men wil eerst de professionele markt in Vlaanderen en Nederland bevoorraden.

Meer info op http://www.agrisemen.com/


Serie Groenten in Potten

Meloenen kweken

Courgettes telen

Tomaten telen

Aardappelen telen

Paprika's kweken

Bloemkolen kweken

Ajuin telen