Snijbiet, vergeten of pas ontdekt?

Nick Trachet schrijft regelmatig steengoede bijdragen over groenten op Brusselnieuws.be, dit in de reeks 'Culinair Ontdekt'.
Vorige keer besteedden we ook al aandacht aan zijn artikel van hem over kardoen en zijn bedenkingen bij de hype van de vergeten groenten. Deze week heeft hij het over snijbiet of warmoes. Ook een vergeten groente?  't Is maar hoe je het noemt of hoe je het gebruikt zegt hij. Snijbiet klinkt wel modern, warmoes doet direct aan grootmoeders tijd denken. Het is een verfrissend nieuwe groente, aangepast aan een wokkeuken, maar evengoed een vergeten groente, aangepast aan het ouderwetse stoofwerk.
Een citaat:

In een vermageringsbui en op zoek naar weer eens wat anders, pikte ik op de markt een rozet "bettes" op, zoals die hier heten. Men zegt in het Frans ook wel blettes of poirée, De plant doet me wat denken aan paksoi (een Chinese kool die ik in de tropen heb leren kennen) maar toch is het een heel andere plant: een biet waarvan men de stengels en bladeren eet. Beta vulgaris, zegt mijn literatuur, een vulgaire variëteit van de suiker- en voederbiet. In het Nederlands hoor je snijbiet of warmoes te zeggen. Dat heet dan weer zo'n verloren groente te zijn. Deze moderne snijbiet, in plukken van een kilo, is nog wat anders dan de snijbiet die vroeger als losse bladeren werd verkocht. Die waren ook veel groter. Dit zijn eerder "kropbieten" Hoe je ze ook noemt, het is bietenloof en het smaakt ook zo."Smaakt als spinazie" lees je hier en daar. Niet waar: smaakt als biet! Een beetje zoet, een beetje bitter van het groen en met een aardige textuur (beet). Spinazie smaakt anders, kool ook. Dit is bladgroente met karakter. (Uit brusselnieuws.be : Eten en drinken, Culinair Ontdekt: Snijbiet met twee orginele recepten in het artikel)

Waar de auteur het niet over heeft is de verassende moderne toepassing die snijbiet gekregen heeft als babyleaves. Je vindt ze tegenwoordig niet alleen in de groene, maar ook in de rode bladkleur in de slamix (rubarb chard). Ze worden soms apart te koop aangeboden als pousse de blete.
Of je kan ze zelf telen natuurlijk. Tussen de andere babyleaf. Zoals uitgelegd in de brochure saladegroenten (gratis bij inschrijving op de nieuwsbrief)
Snijbiet is echt wel een voorbeeld van één maal zaaien, verschillende keren en verschillende stadia oogsten. Als babyleaf, als snijgroente en als de plant helemaal volgroeid is de bladstelen.  Telkens van een andere groep planten weliswaar.

Er is een artikel dat ik al heel wat jaren geleden schreef over het kweken van snijbiet uit de plantengids dat handelt over het tot een goed einde brengen van de teelt van bladeren en badstelen.
Het is helemaal niet verwonderlijk dat snijbiet dikwijls gekozen wordt als cover of sfeerfoto bij vele boeken over groenten. Het is immers één van de groenten die behoort tot de "makkelijke" gasten. Het moeilijkste is waarschijnlijk het zaaien en de kieming. Je kan snijbiet zaaien vanaf half maart tot half augustus, en voor de teelt van babyleaf nog later. (Bekijk het teeltschema van snijbiet)Voor de rest kent deze plant weinig problemen, een aanrader voor beginners in de moestuin.  

Recepten met snijbier of warmoes vindt u onderaan deze pagina van De Wassende Maan