De rode en witte kool groeit tot ze barst.

Wie sluitkool wil bewaren moet niet te vroeg zaaien. Bewaarkool wordt best gezaaid omstreeks half april en uitgeplant in juni. Voor een geslaagde bewaring is ook de rassenkeuze van belang. De bewaarrassen zijn rustige groeiers wat resulteert in een stevigere, langer bewaarbare kool.
Wie te vroeg zaait of plant zal al vlug merken dat de kolen niet langer kunnen blijven staan omdat ze zullen barsten. Ook wie de bewaarkool te lang op het land laat kan te maken krijgen met opengebarsten kolen. Zeker in dit uitzonderlijke zachte najaar bleven de bewaarkolen langer staan, en groeiden ze verder waardoor sommige exemplaren gevoeliger waren voor dit verschijnsel. Het kan verkeerd zijn te wachten op de eerste vorst vooraleer de bewaarkool binnen te halen. Ook kleinere kolen kunnen al vroeg tijdens de teelt barsten doordat er een groeistilstand (...droogte) is gevolgd door plots groeiherstel (...regen).
Er zijn verschillende bewaarwijzen. Er moet op gelet worden dat uitdroging, maar ook schimmelvorming geen kans maken. Een koele, maar vorstvrije plaats is ideaal.
Dan kan je ervoor kiezen de kolen omgekeerd op te hangen met stam en wortel, of in open houten kratten te bewaren, of gewoon op een rek in de kelder. klik op de foto's voor vergroting
Lees alles over de teelt van rode kool
Teeltschema's rode en witte kool
Tip van een lezer:

Om het barsten van witte en rode kolen te vermijden, geef ik volgende tip. Vrees je dat de kolen zulen gaan barsten omdat ze helemaal volgroeid zijn dan kan je proberen de plant met de spitvork wat op te lichten. Zo vermindert de groei en zal de kool minder snel barsten.

Deze methode moet je wel met de nodige omzichtigheid toepassen. In te droge periodes en bij te veel losmaken van de wortels kan de plant té veel vocht verliezen.

Nederlandse tomaten scoren goed in Duitsland

De Nederlandse tomaten zijn, samen met die van Oostenrijk, als beste uit de bus gekomen in een test van Greenpeace in Duitsland.
De tomaten uit de twee landen bevatten de minste resten bestrijdingsmiddelen, blijkt na onderzoek in Duitse, Zwitserse en Oostenrijkse supermarkten. Tomaten uit Turkije en Griekenland scoren het slechtst. Duitsland is een belangrijke afzetmarkt voor de vele tomatentelers in Noord- en Midden-Limburg. Van de Nederlandse tomatenexport gaat bijna de helft naar Duitsland.

Bron : Limburg Internetradio

Agribex : Slow Food versus Fast Food

Niet alleen op Kokerello, maar ook op Agribex staat Slow Food in de kijker. Ter gelegenheid daarvan werd vooraf al een discussieavond georganiseerd. Daar namen verschillende spelers uit de voedselketen aan deel. Van producenten tot verwerkers tot deskundigen tot consument.
De voornaamste stellingen waren deze

Slow Food: ‘Dagelijks verdwijnen wereldwijd 10 soorten groenten of fruit en 10 diersoorten.’
Voedingsindustrie: ‘Wat inbrengen tegen mensen die principieel tegen zijn?’
McDonald’s: geen promotie om snel te eten, wel snelle service.

De conclusie van Test-Aankoop: 'De verdienste van Slow Food is dat het industriële voedingsproducenten uitdaagt om consumenten als volwaardige partners te beschouwen met een individuele smaak en niet als een onwetende massa'
Het volledige persbericht over deze discussieavond leest u hier (pdf-document)

Agribex, vindt plaats tussen 7 en 11 december, en wil aandacht geven aan streekproducten en haalde daarom één van de grondleggers van de Slow Food beweging, vicevoorzitter Guilio Colomba, uit Italië naar België.

Aanvoer bloemkool loopt op zijn einde.

Dat de groei van bloemkool dit najaar uitzonderlijk snel ging kon u al vernemen in het artikel over groene bloemkool. Vandaag bericht het Nieuwsblad over de vervroegde oogst van de herfstteelt.

De prijs van bloemkool in onze supermarkten schiet dit jaar vroeger dan gewoonte de hoogte in. Een gevolg van het feit dat het warme najaar de oogst in Vlaanderen vervroegd heeft. Voor de huidige aanvoer dient uitgekeken naar andere regio's en daar komen dure transporten bij kijken......

Lees het artikel in
Het Nieuwsblad Online

'Trage' groenten op Kokerello

Respect voor traditie en langzaam genieten. Dat zijn de pijlers van Slow Food,
de beweging die in 1986 in het Italiaanse Piemonte ontstond en een tegengewicht wil vormen tegen de oprukkende fast foodcultuur. Tegenover de druk-druk-druk-maatschappij van vandaag plaatsen de adepten van Slow Food het sociale aspect van de maaltijd en de eerbied voor authentieke producten en gerechten. Dit jaar krijgt Slow Food bijzondere aandacht op Kokerello (3-4-5 december, Flanders Expo, Gent)
De Slow food-beweging strijdt om 'het recht op genieten van eten en drinken' te bewaren. Om dat te doen, moet voldaan worden aan drie belangrijke zaken.
Eén, smaak en kwaliteit van de producten moeten uitmuntend zijn.
Twee, het moet gaan om ambachtelijke producten, bereidingswijzen en bewaarmethodes die dreigen te verdwijnen door standaardisatie, strenge hygiëneregels en voedingssupplementen.
Drie, het sociale aspect mag niet worden verwaarloosd wat betekent dat de medewerkers op een correcte manier behandeld moeten worden en dat de tradities en de sociale functie van eten bewaard moeten worden.
Er zijn ook enkele groenten waarmee deze keuken graag werkt.
Dit zijn aardpeer, zoete aardappel, en pastinaak.
Meer info?
www.kokerello.be
en in Het Nieuwsblad
Info over Slow Food op
www.slowfood.be
www.slowfood.nl

Zijn er echt zoveel slasoorten?

Professionele slateler bouwt website www.slaatje.be

Wie al eens geprobeerd heeft alle slasoorten op een rijtje te zetten, die weet dat dat er heel veel zijn. Zeker als je de term sla niet louter beperkt tot de plantkundige benaming 'sla'. Wat als 'sla' gebruikt wordt in de keuken is louter plantkundig bekeken niet altijd 'echte sla'.
Veel slasoorten behoren tot het plantengeslacht 'Lactuca', sommige tot het geslacht 'Cichorium' (andijvie, radicchio). Beide horen bij de familie van de samengesteldbloemigen (Asteraceae). Veldsla is bij de familie van de Valeriaanachtigen (Valerianaceae) en rucola, mizuna, tatsoi en mosterdsla (babyleaf) bij de familie van de Kruisbloemigen (Brassicaceae). Pousse de blete (jonge snijbiet) is familie van de Ganzevoetachtigen (Chenopodiaceae).
De smaak houdt verband met de familie waartoe de slasoort behoort (bijvoorbeeld kruisbloemigen smaken wat intenser en Chichorium soorten bevatten bitterstoffen), maar het is beter om de indeling volgens kleur en smaak te tonen aan de consument.
Dit is wat slateler Christophe Callewaert heeft gedaan met slaatje.be. Hij heeft op eigen houtje een website opgestart ter promotie van zijn product. Bedoeling is de consument wegwijs te maken in al de groenten die in de keuken als slaatje kunnen gebruikt worden. Bovendien hoopt hij met de hulp van de bezoeker een echte receptenbibliotheek te kunnen aanleggen. Hierna volgt een citaat uit een artikel uit Het Nieuwblad.

Het eigenlijke bouwen van de site nam een goede maand in beslag. Het resultaat mag er zijn. Eenvoud en overzichtelijkheid zijn de sleutelwoorden.
,,Met mijn site wil ik een antwoord geven op drie vragen: wat is sla, hoe ziet het eruit en wat kunnen we ermee doen? Ik bied de 17 meest courante soorten sla aan, die uiteenvallen in de groepen groene sla, rode sla en babyleaf. Een korte beschrijving wordt geïllustreerd met een mooie foto. Op dat ogenblik kan de bezoeker doorklikken naar de recepten. Momenteel bevat de site een 70-tal recepten, waarin sla centraal staat. Het is de bedoeling de bezoeker aan te sporen zijn eigen recepten te deponeren om tot een echte receptenverzameling te komen.''

De website over de slasoorten vindt u hier

Gastronomische teelten uit De Lovie

In De Lovie, centrum voor begeleiding van mensen met een verstandelijke handicap in Poperinge(B), kweekt men al sinds vier jaar speciale aardappelrassen zoals Corne de Gatte, Belle de Fontenay, Ratte, Pompadour en ook Vitelotte (Truffelaardappel). Deze teelten worden manueel geoogst door mensen met een verstandelijke handicap en met de grootste zorg gereinigd en verpakt. Ze worden onder het "Flandria" en "Fine Fleur - label" via de Reo-veiling in de handel gebracht. Het "Flandria" en "Fine Fleur - label" garandeert je dat het om een vers product gaat dat aan strenge kwaliteitseisen voldoet.

Eigenlijk is men in het Meetjesland dus toch niet meer zo nieuw met de teelt van Truffelaardappelen (zie dit vorig artikel).

Naast deze oude aardappelrassen worden er in De Lovie ook Topinambour of aardpeer, Crosnes of japanse andoorn en in de winter de streekdelicatesse "Poperingse hopscheuten" gekweekt. Weinig mensen kennen deze teelten maar eenmaal geproefd, plaatst men graag een bestelling.

Wil je zelf ook een proevertje of meer uitleg over de verschillende gastronomische teelten? Kom langs op vrijdag 16 december tussen 17.30u en 21.30u naar "Kerst op De Lovie". Inkom is gratis. Je kan er genieten van het feeëriek verlicht kasteeldomein, poëzie in de kapel, kunsttentoonstelling, live-muziek in het kasteel, evocatie van het kerstverhaal en straattheater, ijssculpturen, ... en gastronomsiche degustaties. Meer info op www.delovie.be, klik op kerstevenementen".

Meer info over de gastronomische streekproducten en hoe je ze ook rechtstreeks in De Lovie kan bestellen, vind je op : www.delovie.be en klik op "gastronomische streekproducten" Je vindt er ook enkele suggesties voor je feestmaaltijd.

Late groene bloemkool smaakt voortreffelijk.

Rond 20 november groene bloemkool oogsten in open lucht zal niet ieder jaar lukken. Dankzij het zachte najaarsweer kon het dit jaar wel. Zaaien gebeurde op 22 juli, bijna twee weken later dan de aanbevolen uiterste zaaidatum. De niet al te grote planten werden uitgeplant half augustus.
Pas na één november waren de eerste tekenen van koolvorming te zien. Uiteindelijk werden de eerste kooltjes groot genoeg bevonden op 18 november. De groene bloemkool blijft net iets kleiner dan dat we gewend zijn van zijn witte collega.


Opvallend zijn de smalle, tot spitse bladeren van groene bloemkool. Ook zonder koolvorming kan je zo al zien dat je niet met een witte bloemkool te maken hebt. Deze spitse smalle vorm van de bladeren kan je ook zien bij paarse bloemkool en bij Romanesco.

De bereiding van deze groene bloemkooltjes bleek een enorme meevaller. De groene bloemkolen hebben een erg volle tot zoete smaak. Ook bij de kinderen valt deze groente in de gratie. De koolsmaak is nadrukkelijker aanwezig dan bij bloemkool. Maar gecombineerd met de bloemkoolsmaak blijkt dit een streling voor de tong. De algemene smaakindruk is er één van zoet. Vandaar de appetijt bij de kinderen waarshijnlijk.


De kleur van de bloemkool is niet meer zo groen éénmaal die bereid is. Het is immers vooral de bovenkant van de kool die groen is. Als je de kool splitst in afzonderlijke roosjes zie je dat de zijkanten van de roosjes van bleekgroen naar crèmekleurig wit gaan. Na het koken is de groene kleur ook wat minder intens geworden.

Tot slot nog dit: zowel wat betreft uitzicht, kleur als smaak is de groene bloemkool niet te vergelijken met de broccoli.

Snoep(au)tomaatjes

In het berichtje pluktomaatje kon u onlangs lezen:

"De jury van de AGF-Innovatieprijs 2005 kende de eerste prijs toe aan het Pick-a-Tom concept. Pluktomaatje of Pick-Tom wordt gezien als het meest innovatieve marketingconcept."

Daarbij werd niet vermeld dat er ook nog een ander heel origineel concept in verband met diversificatie bij tomaten veel aandacht genoot op de AGF-beurs. De 'Tommies' of 'Snoeptomaatjes' kwamen onlangs weer in het nieuws in De Volkskrant. De titel van het artikel luidt'Snoeptomaatjes tegen overgewicht' met als aankondiging op de voorpagina 'Zoete tomaatjes in de snoepautomaat'.
Het artikel kondigt de tomaatjes aan als strijdmiddel tegen het overgewicht bij de jeugd.

"De strijd tegen overgewicht biedt kansen, denkt tomatenteler Van Mil. Zijn minitomaatjes liggen sinds kort in een uitgekiende snoepverpakking op scholen en in de supermarkt."

Op hun website http://www.tommies.nl/ lezen we

"Sinds 5 september zijn de Tommies zelfs te vinden bij een toplocatie van de Jamin in de Spuistraat van Den Haag. Een doorbraak in de AGF dat de grootste snoepleverancier van Nederland "Jamin" vers verkoopt."

Als dat geen hoogtepunt is! En ook nog

"Op dit moment worden op diverse scholen rond Leiden door Arron Fresh getest met gezonde snacks tussen de Lays chips, Venco droppen en andere snoep. De Tommies is er één van. Het blijkt dat de Tommies zeer goed verkopen. De komende weken wordt ook een nieuwe test ingezet met kleinere portie in een zakje. De pauzes op de scholen zijn niet lang, dus is een zakje van 75 gram met ongeveer 8 à 9 snoeptomaatjes misschien voldoende. De prijs van het zakje kan dan natuurlijk nog aantrekkelijker worden voor de studenten."
"De Tommies zijn momenteel in Nederland te vinden bij twee grote supermarkten en een tuincentrum."

Allemaal heel indrukwekkend is dat. Een mens zou zich afvragen hoe het mogelijk is dat de Tommies niet de AGF Trend Award gewonnen hebben. De Tommies zijn alvast een doorbraak op gebied van AGF marketing te noemen.

Nog meeldauwresistente ui

Gisteren kon u hier al lezen over meeldauwresistent ui.
Het persbericht dat Bejo Zaden/De Groot en Slot vorige week verspreidde heeft blijkbaar anderen er toe aangezet om bekend te maken dat ook zij met meeldauwresistente ajuin bezig zijn. Nickerson-Zwaan verspreidde vandaag het volgende persbericht.

"Na vele jaren van onderzoek en veredelingswerk is Nickerson-Zwaan erin geslaagd om resistentie tegen valse meeldauw (Peronospora destructor) over te brengen in een F1 uienhybride van het type Rijnsburger.
De schimmelziekte valse meeldauw is een zeer groot probleem in de uiensector. Door valse meeldauw kunnen bladeren van de uienplant snel afsterven, waardoor zowel de opbrengst als de kwaliteit van de uien drastisch terugloopt.
De komende jaren zal Nickerson-Zwaan deze resistentie overbrengen in een breder assortiment uienrassen."

Wie is de volgende.....
(Bron : nieuwsbericht op Nickerson-Zwaan)


update : 01/12/2005

PPO: Weinig bekend over duurzaamheid resistentie tegen valse meeldauw

Veel veredelingsbedrijven zetten in op de ontwikkeling van nieuwe uienrassen met resistentie tegen valse meeldauw. Hoelang die resistentie in de praktijk stand kan houden is niet duidelijk. Over de duurzaamheid van de resistentie tegen de schimmelziekte is weinig bekend stelt PPO-AGV in Lelystad.

Onderzoekers gaan er wel van uit dat de ongevoeligheid van uien voor valse meeldauw langer stand kan houden dan een resistentie voor phytophthora in aardappel. Van valse meeldauw is maar één fysio bekend terwijl er voor phytophthora infestans al verschillende worden onderscheiden.

De rol van oösporen bij de geslachtelijke voortplanting is bij valse meeldauw ook anders dan bij phytophthora. De schimmel kan zich daardoor niet zo snel aanpassen aan wijzigende omstandigheden. De kans dat de resistentie doorbroken wordt is daardoor minder groot.

Uit Boerderij via http://www.agriholland.nl/nieuws/nws_43765.html?id=60586

Primeur : uienrassen resistent tegen valse meeldauw.

Valse meeldauw is al lange tijd een groot probleem in de uienteelt. De chemische bestrijding is weliswaar effectief, maar de gebruikte middelen geven een behoorlijke druk op het milieu. Mede hierdoor ontstond over de hele wereld, de vraag naar resistente rassen. Veredelaars en onderzoekers van Bejo Zaden/De Groot en Slot zijn op zoek gegaan naar natuurlijke resistentiebronnen en hebben deze begin jaren tachtig gevonden in de sierui (Allium roylei). Vanaf 1985 is deze resistentie meegenomen in de uienveredelings-programma’s. Via klassieke veredelingsmethodieken waren in 2002 de eerste rassen klaar. In veredelingstermen gesproken is 15-20 jaar een gemiddelde duur om een nieuw ras te ontwikkelen.

De eerste twee meeldauwresistente hybrides (één in de “Rijnsburger groep” en één in de “Amerikaanse groep”) hebben de afgelopen jaren in interne proeven gestaan en hebben hierbij zeer goede resultaten laten zien. In 2005 is van beide rassen een kleine hoeveelheid zaad geoogst. De komende jaren zullen nodig zijn om voldoende zaadvoorraad van beide rassen op te bouwen. (foto : symptomen valse meeldauw, eigen foto)
De voordelen van meeldauwresistentie nog even op een rij
Mindere belasting van het milieu (bodemleven en grondwater)
Verbetering van het imago van de uienteelt
Geen risico meer op een vroegtijdig afsterven van het gewas door meeldauwaantasting met als gevolg een verdere toename van opbrengst en kwaliteit
Geen uitbreiding van deze schimmelziekte naar andere percelen

(Bron : persbericht op www.uienzaad.nl)

De eerste nachtvorst kwam laat

De eerste nachtvorst kwam dit jaar wel heel laat. Pas deze morgen gaven de resterende bladeren van de pompoenen en siervruchten de geest. (foto 1)
Samen met de vorstschade die je ziet bij vorstgevoelige onkruiden zoals knopkruid (foto 2) en zwarte nachtschade duidt dit er op dat het echt wel gevroren heeft. Ook in thermometerhut dus. De vorstschade valt op doordat de bladeren er verwelkt uitzien en een glazig uiterlijk hebben. Andere kruidachtige planten zoals andijvie, knolvenkel, knolselder hebben nog geen last gehad van deze eerste nachtvorst, het was hier immers slecht een halve graad onder nul. Al bij al toch een signaal dat wie het nog niet gedaan heeft stilaan de vorstgevoelige groenten mag binnenhalen of in ieder geval afdekken tijdens de nacht.
Grondvorst hadden we al enkele dagen vroeger. Vorig jaar was de eerste nachtvorst onder thermometerhut rond 20 oktober. (klik op de foto's voor vergroting)

Aardrupsen spelen verstoppertje

Twee dagen na het planten van de andijvie werd deze ongenode gast betrapt. Aardrupsen houden zich schuil onder het jonge plantje (in dit geval onder de perspot) en komen 's nachts aan de plant vreten. Op de fot zie je dat de bladeren werden aangevreten, maar heel dikwijls is het stengeltje van de jonge plant net boven de grond afgeknaagd. Aardrupsen tasten allerlei jonge groenteplanten aan. De meeste schade doet zich voor vlak na het planten. Meestal zijn her en der enkele planten aangetast. (klik op foto)

Zie je een plant die aangetast is, zoek dan de rups onder de plant of perspot. Op percelen die een tijdje braak lagen is de kans dat er aardrupsen zijn nog veel groter.
Heel typisch is ook dat de aardrups zich helemaal oprolt als een schrikreactie.



Een citaat uit de brochure Ziekten en plagen glasgroenten in beeld, Ministerie van Landbouw en Visserij, CAD Gewasbescherming, Wageningen, 1987 : (u vindt een deel van deze brochure ook hier)

De eerste twee stadia van de rups bewegen zich als een „spanrups" over de bladeren en eten daar kleine, ronde gaatjes in. Het lijkt net of met hagel door de bladeren is geschoten. Vanaf het derde stadium leeft de aardrups onder de grond. Ze vreten aan delen van de plant die dicht bij de grond makkelijk bereikbaar zijn. Bijvoorbeeld de wortelhals, bladeren en de stengel. Soms worden afgeknaagde delen in de grond getrokken.
Aardrupsen zijn larven van de vlinderfamilie der uilen. Afhankelijk van de soort uil worden de eieren apart of in grote aantallen bij elkaar op de lagere delen van de plant of oppervlakkig in de grond gelegd. Na zeven tot twaalf dagen komen kleine rupsen uit. Na één week zijn deze ongeveer 4 mm lang en vervellen voor de eerste keer tot rupsen in het tweede stadium. Vanaf het derde stadium worden de rupsen schuw voor lichten komen alleen 's nachtsof op donkere dagen boven de grond. Tijdens het „ondergrondse" leven volgen nog drie vervellingen, zodat in totaal vijf à zes stadia worden doorlopen. Het laatste stadium duurt even lang als alle andere stadia samen. Het is kenmerkend dat de rups in een cirkel ligt. Diep in de grond verpopt de aardrups zich in een aarden cocon. Afhankelijk van de soort overwinteren aardrupsen als pop of als volwassen dier. De vlinders vliegen alleen 's nachts.

Zijn bijen de gewasbeschermers van de toekomst?

Europa is heel streng als het op erkenning van nieuwe gewasbeschermingsmiddelen aankomt. En met de regelmaat van een klok worden erkenningen van bestaande middelen ingetrokken. Deze evolutie stimuleert onderzoekers om alternatieven te bestuderen. Zo wordt heel wat onderzoek gedaan rond biologische bestrijding met insecten (denk aan sluipwesp-witte vlieg) en de insecten bestrijding met roofschimmels
Aan de WUR heeft men nu goede resultaten bekomen door bijen te gebruiken als verspreider van het gewasbeschermingsmiddel (in dit geval een biologisch bestrijdingsmiddel, een schimmel)

De bijen gaan op zoek naar de nectar in de bloemen van de aardbeiplanten, en dat is precies waar de schimmel botrytis normaliter begint te woekeren. De bijen laten op de bloemen een beetje van de schimmel ulocladium achter, die de botrytis in een periode van een aantal weken verdelgt.
De bijen brengen het bestrijdingsmiddel precies naar de ziektehaard. Dat betekent minder verspilling in vergelijking met bespuiten van de gewassen, waarbij vaak nogal wat bestrijdingsmiddel naast de planten terechtkomt.

Deze bestrijdingsmethode is ideaal voor de bestrijding van botrytis bij aardbeien. Het is immers geweten dat de start van de vruchtrotaardbeien in de bloem plaats heeft. Dan kiemen de schimmelsporen, afkomstig van de schimmel Botrytis cinerea.
Deze nieuwe gewasbeschermingsmethode is dus alleen effectief als de infectie inderdaad op de bloem of vruchtbeginsel gebeurt.
(Artikel gebaseerd op WB - Weekblad voor Wageningen Universiteit en Researchcentrum )

Koolvlieg in de fuik, deel 2

Dag op dag één jaar geleden verscheen hier het artikel "Koolvlieg vliegt in de fuik".
Je kon er onder andere dit lezen

Praktijkonderzoek Plant & Omgeving onderzoekt voor het tweede jaar een omheining van fijnmazig gaas tegen koolvlieg. Percelen tot 2,5 hectare worden omheind met gaas van 1,80 meter hoog. Aan de bovenkant zitten langs buiten uitstaande flappen in een hoek van 45 graden, waardoor een soort fuik ontstaat. De laagvliegende koolvlieg komt daarin terecht wanneer deze op het gaas landt en naar boven kruipt. Een conclusie over de werking van de omheining is nog niet bekend, omdat er tot nu toe nog geen koolvlieg is voorgekomen. In Canada zijn er wel goede ervaringen

Onlangs kon ik een foto van een proefopstelling van dit systeem nemen op het PCG te Kruishoutem. Vandaar dit extra bericht.
Klik op de foto voor een vergroting.

Bewegen en meer groenten strijdmiddel tegen suikerziekte

“Behalve beweging, spoort de Vlaamse overheid de burger ook aan tot gezonder koken. Een bevraging van de VLAM leert dat we dagelijks amper de helft van de vereiste portie groenten en fruit (idealiter 300 gram groenten en twee stuks fruit) binnenkrijgen. Tijdsgebrek, losse eettijden, kant-en-klare maaltijden, impulsaankopen en buitenhuis eten zijn de grote boosdoeners. In 2006 wil Vervotte daarom een brochure aan de man brengen waarin per seizoen de groenten worden opgesomd, met vermelding van hun vitaminen en voedingswaarde. De brochure wil focussen op inheemse en ook wel vergeten groenten.”

Lees het volledige artikel op Het Nieuwsblad Online.

Misschien toch beter de knolvenkel binnenhalen?

klik op foto's voor vergroting
Het zachte weer kan ook wel voor onaangename verrassingen zorgen. Normaal gezien is de knolvenkel nu al geoogst of op zijn minst binnengebracht in de kas of garage. Dit jaar blijft deze soms wat langer op het veld. Daardoor stijgt wel de kans dat er schimmelinfecties optreden. Zo zijn op deze plant grijs schimmelpluis en bruine vlekken te zien. Een gevolg van een aantasting door Botrytis cinerea.




Met deze hoge nachttemperaturen is het nog zeer goed mogelijk dat enkele knolvenkelplanten aangetast zijn door Sclerotinia. Deze schimmel is zeer goed te herkennen aan het sneeuwwitte schimmelpluis.





De stengels van de knolvenkel groeien ook nog verder door. Daardoor kan het zijn dat de bol gaat openbarsten. De wonden die daarbij ontstaan kleuren bruin en zijn natuurlijk invalspoorten voor schimmels.



Tot slot nog een tip van Tuinclub Velt Jabbeke.

'Verleden jaar kuilde ik de venkel in de serre in maar vergat één keer weer af te dekken en was natuurlijk de klos. Nu plant ik ze in een kuip in rijnzand. Eerst buiten onder een afdak en dan als het begint te vriezen verhuist de kuip naar de garage die vorstvrij is.'

Je kan hier de foto ervan bekijken.

Lees ook het artikel Knolvenkel, een smaakmaker uit het zuiden

Vier gratis kruidenpotjes

Zorg ervoor dat vier vrienden zich abonneren op de nieuwsbrief "het recept van de week" en krijg zomaar, gratis, vier exclusieve, stijlvolle potjes met aardappelkruiden.

Alle info op http://www.aardappel.be

Zijn lieveheersbeestje zonder vleugels zielig?

Lieveheersbeestjes worden heel dikwijls ingezet bij teelten onder glas om bladluizen op te ruimen. Maar doordat het moelijk is om de volwassen lieveheersbeestjes binnen te houden moeten regelmatig nieuwe kevertjes uitgezet worden. Bijkomend probleem is dat het kevertje vanaf september en oktober zijn overwinteringsplek opzoekt zoals gevels van woningen, vensterkozijnen of spleten in boomschorsen. Allemaal redenen waarom de lieveheersbeestjes meestal als correctiemiddel gebruikt worden. Men neemt eerst zijn toevlucht tot sluipwespen of galmuggen. Pas als er in de kas haarden (sterke aantasting) van bladluizen optreden kunnen lieveheersbeestjes ingezet. worden. Het zijn namelijk de larven van Adalia bipunctata die ingezet worden en die hebben vrij veel bladluizen nodig om te kunnen overleven.
Wageningse en Leidse onderzoekers werken nu aan een lieveheersbeestje dat niet weg kan vliegen.
Een citaat uit een pas verschenen artikel van het Weekblad voor Wageningen UR

'In de natuur is het ontbreken van vleugels een zeldzame afwijking', legt De Jong uit. 'We hebben in tien jaar tijd twee keer een lieveheersbeestje zonder vleugels gevonden. Met één ervan kweken we nu verder. Wij hopen dat we met één keer uitzetten van de beestjes een stabiel systeem kunnen krijgen waarbij wat luis overblijft zodat de lieveheersbeestjes wat te eten hebben, maar niet zoveel dat de luizen schade berokkenen aan het gewas.'
Overigens is het de vraag of het vleugelloze beestje zielig is, wel een vraag die de onderzoekers bezig houdt. 'Uiteindelijk is dat belangrijk voor de toepasbaarheid van dit idee. Als mensen het zien als misvormde, meelijwekkende beestjes, zou dat een probleem kunnen zijn.

Wij hopen dat die voordelen voor de consument opwegen tegen het minder aantrekkelijke uiterlijk.

Oude tomatenrassen : het oog gaat voor.

In het artikel Een droom op de tong schrijft Peter Jacobs over zijn verrassende smaak van een tomaat-mozarella die hij thuis consumeerde. Oorzaak bleek de de tomaat met een roestbruine, donkerbordeaux kleur te zijn.

Tomaten bestaan in wit, geel, groen, oranje, bruin, zwart en natuurlijk ook rood. Ze kunnen gevlekt zijn, of gestreept. Ze kunnen rond zijn, maar ook peer- of kersvormig. Ze hangen in trosjes of eenzaam alleen. Ze kunnen groot en gebocheld, lomp en lelijk zijn, of een vingerhoed klein.

En toch is het heel moeilijk om deze tomaten bij de consument te doen aanslaan.Gele en oranje tomaten worden al sinds jaar en dag op de veilingen aangeboden, maar blijven een niche product. Volgens de consument moet een tomaat nog altijd rood zijn. Anders is het gesteld met de vorm. Pruimtomaten, cocktailtomaten of kerstomaten doen het wel relatief goed bij de verbruiker.

Het is een zegen voor de giganten van de voedingsindustrie dat velen van ons eerst met de ogen eten. Voor de smaak hoeven ze niet al te veel inspanningen te doen

Inderdaad, probeer maar eens van die bruine of paarse of helemaal misvormde tomaten verkocht te krijgen. Nochtans is de smaak heel dikwijls subliem. Een tomaat met een donkerpaarse kleur schrikt de mensen wel wat af. Met het oog gaan ze die niet kopen. Enkel als ze overtuigd zijn van de goede smaak kopen ze die. Veel van die oude tomatenrassen hebben nog een probleem, dat vooral voor teler en handelaar van belang is. Probeer maar eens zo'n 'heirloom' exemplaar een week op de keukenkast te bewaren. Of zo'n tomaat twee dagen te lang aan de struik te laten hangen. Veel van die soorten moeten binnen korte tijd geconsumeerd worden.

We hebben onze ,,rare'' exemplaren bejubeld bij familie en vrienden. We deelden de overschot zelfs uit, maar onze kruistocht voor de goede smaak haalde weinig uit. Onder zachte dwang van de betere koks zijn de lelijke coeur de boeuf -tomaten, die onregelmatige maar smaakvolle joekels, weer ingeburgerd, maar onze roesttomaten bleken een brug te ver. De meeste giften zijn ons netjes terugbezorgd. Mooi, maar liever niet, was het commentaar. Liever die ronde rode, die er zo mooi uitzien. En vaak naar niets smaken, mompelden wij.

Enkel als men er in slaagt uit de enorme soortenrijkdom van oude rassen een uniforme, lang bewaarbare tomaat te telen die zich ook makkelijk laat verpakken en visueel de consument niet afschrikt is, is er kans dat het een commercieel succes wordt. Verder moet men er ook in slagen de ziektegevoeligheid van deze oude rassen te verbeteren. Zoniet wordt het onmogelijk om deze soorten op een milieuvriendelijke manier te telen en toch nog een hoge productie te halen. Met de introductie van Coeur de Boeuf is men blijkbaar al in dit opzet geslaagd.. En dan vergat ik bijna te vermelden dat de meeste van deze oude soorten ziektegevoelig zijn. . Wie deze tomaten in zijn eigen tuin teelt zal tevreden moeten zijn met een lagere productie en een plant die het wat rapper opgeeft bij gebrek aan groeikracht en ziektetolerantie. Maar vormenrijkdom en smaak kan natuurlijk wel één en ander goed maken.

Aardappelen krijgen smaakje

Dit stond in de Financiele telegraaf vandaag.

Pootaardappelbedrijf HZPC in Joure gaat proberen aardappelen met een smaakje en bijvoorbeeld extra vitamine C te kweken. 'We gaan meer naar de consument kijken in plaats van naar de handelaren of naar de telers. We doen daarom proeven met panels waarbij we kunnen testen wat in de smaak valt. Maar de ontwikkeling van een nieuw aardappelras duurt acht tot twaalf jaar, dus het kan nog wel even duren, zegt de bedrijfleider'

't ja.. waar hebben we dat nog gehoord. Dat eeuwige verhaal over de smaak. Smaak is subjectief, dat is zeker. En dan moet je hoe dan ook rekening houden met die handelaren en die telers. Wat baat het een goed smakend ras te hebben als de bewaring of de productie wat tegenvalt. Dan zal de beslissing van de teler of handelaar snel gemaakt zijn dacht ik zo. Je moet dus niet naar de consument alleen kijken, dat heeft het verleden nog bewezen. Als je wil dat een groente commercieel een topper wordt, dan moet het moet gewoon voor iedereen goed zijn, zowel handelaar, teler en consument. Tenzij dat je die groente natuurlijk in je eigen tuin teelt, dan zijn de drie in één persoon verenigd

Amerikanen hamsteren zuurkool tegen vogelgriep

Zoiets kan natuurlijk alleen maar in Amerika gebeuren.
"De verkoop van zuurkool in de VS is dramatisch gestegen na publicatie van een rapport van wetenschappers aan de universiteit van Seoul, die met vogelgriep geïnfecteerde kippen succesvol hadden behandeld met Kimchi zuurkool. Als verklaring wordt het hoge gehalte aan melkzuur in de gefermenteerde kool gesuggereerd. (uit www.agf.nl )"

Hopelijk weten die Amerikanen dat Kimchi zuurkool niet de gewone zuurkool is. Het is er namelijk één op basis van chinese kool. De gekende 'sauerkraut' is gemaakt op basis van witte kool.
Op de landbouw paginablog heeft men het dus ook verkeerd voor als men schrijft dat Kimchi zuurkool op basis van witte kool, rode pepers en knoflook is. Op de pagina http://kimchi.biography.ms/ maakt men immers duidelijk gewag van chinese kool.

Knoflook planten in november

Het zachte weer blijft aanhouden. Ideaal weer om deze maand nog wat knoflook te planten. Je kon het al in oktober, maar je kan ook de ganse maand november nog knoflook planten

---

Voor Margreet uit Meppel was het planten van knoflook de start van haar minimoestuin. Op haar prille blog is het planten van knoflook fijntjes uitgelegd, zowel met woorden als met mooie foto's.Margreet maakte zich zorgen over het feit dat eind oktober al een aantal knoflookteentjes opgekomen waren. Op het tuinkrantforum maakte Christien zich eveneens zorgen dat de knoflook al boven de grond stond. Door de hoge nachttemperaturen groeide alles dubbel zo snel. Maar voor de knoflook zal dit geen enkel probleem zijn. Het grootste gevaar bij knoflook geplant voor de winter is te natte grond. Zorg dat de knoflook droge voeten heeft en dan komt die de winter wel door.

Truffelaardappel is nieuwe delicatesse

(Uit Boer en Tuinder, 28 oktober 2005, pagina 40)
(foto van http://perriol.fr/lejardin/consommateur/amateur%20new.htm )
De truffelaardappel maakt deel uit van een opleving van 'nieuwe' exclusieve aardappelrassen voor de fijnproevers. Hij is een opvallende verschijning door zijn langwerpige vorm en zijn dikke, zwartpaarse schil. Dit bijzondere aardappelras wordt in het Meetjesland geteeld door Luc en Els Van Ootegem - De Pauw
Pomme de terre Vitelotte
De Pomme de terre Vitelotte of truffelaardappel is bij kenners ook welbekend onder de naam Vitelotte-Noir. Het vruchtvlees van de truffelaardappel heeft een prachtige paarse kleur die lijkt op die van paarse bierjes. Het paars wordt afgewisseld met de vertrouwde lichte aardappelkleur. De truffelaardappel heeft zijn naam vooral te danken aan de vorm en de kleur. Deze komen sterk overeen met die van een (zwarte) truffel. Qua smaak is de truffelaardappel wat zoeter dan een gewone aardappel; in culinaire kringen wordt gesproken van een 'lichte notensmaak'. Qua structuur is de truffelaardappel vrij stevig. Hij behoort tot de vast-kokende rassen zoals Charhtte en Nicola. Als je hem wilt klaarmaken kan je hem best eerst vijf a zeven minuten ongeschild koken, afhankelijk van de grootte. De schil laat zich dan eenvoudig verwijderen. Je kan truffelaardappelen gemakkelijk verwerken tot puree, frieten of chips. De variëteit beschikt in iedere bereiding (gekookt, gebakken, gepureerd of gefrituurd) over een hoge decoratieve waarde. Het is dus een must voor creatieve koks.
Franse delicatesse van Meetjeslandse bodem
De Vitelotte-Noir is eigenlijk een oude Franse aardappelsoort. Luc en Els Van Ootegem ontdekten dat deze soort uitstekend gedijt in de goede poldergrond van het Meetjesland. Na een beperkte tuinproef in 2004 werd in 2005 geopteerd voor een kleinschalig productie-veld van 0,1 hectare. De beschikbaarheid wordt geschat rond de 2200 kilogram; fijnproevers zullen er dus snel bij moeten zijn. Na het rooien en een kleine rustperiode in de schuur komt de truffelaardappel eind oktober, begin november op de markt. Voor de afzet wordt geopteerd voor de betere restaurants, traiteurs en groentehandelaren.

Mogelijk nieuw fysio van wratziekte in zuidoost Nederland

Op één perceel in Ysselsteyn (Limburg) is onlangs door de Plantenziektenkundige Dienst (PD) een zware besmetting met aardappelwratziekte aangetroffen. Aardappelwratziekte kent meerdere fysio’s (types). Fysio 1 van aardappelwratziekte komt in het getroffen gebied (zuidoost Nederland) op beperkte schaal voor. De laatste vondst van dit fysio dateert van 2001. In noordoost Nederland komen al langer ook de fysio’s 2, 6 en sinds enkele jaren fysio 18 van aardappelwratziekte voor.
Vanwege de aanwezigheid van fysio 1 mogen in zuidoost Nederland, op basis van regels van het Hoofdproductschap Akkerbouw (HPA), uitsluitend aardappelrassen worden geteeld die veldresistent zijn voor fysio 1. In overeenstemming met deze regels werd op het betreffende perceel het ras Hansa geteeld. Dit aardappelras heeft een goede veldresistentie tegen fysio 1.
Download het volledige persbericht (*.pdf)

nvdr Aardappelwratziekte wordt veroorzaakt door de schimmel Synchytrium endobioticum en dankt haar naam aan de wratten die zij veroorzaakt op de aardappelplant. De ziekte kan grote gevolgen hebben voor de aardappelteelt en de teelt van voortkwekingsmateriaal. Percelen blijven lange tijd besmet en vanuit deze percelen kan verdere verspreiding optreden. Aardappelwratziekte vertoont een identieke levenscyclus als deze van knolvoet, een andere gevreesde ziekte die woekeringen veroorzaakt op koolgewassen en andere planten behorende tot de kruisbloemenfamilie. Knolvoet wordt veroorzaakt door de schimmel Plasmodiophora brassicae. Het is eveneens een primitieve schimmel of slijmzwam. Aardappelwratziekte blijft over in de grond als rustspore. Deze sporen zijn zeer goed bestand tegen extreme koude of natte. Ze kunnen tot veertig jaar in de grond overblijven. Chemische bestrijding is onmogelijk. Men kan wel resistente rassen gebruiken. Maar regelmatig duiken nieuwe fysio's van de schimmel op die de resistentie doorbreken. Dit is nu ook het geval. Een fysio is een variant van een schimmel die zich onderscheidt door een ander resistentiegedrag. Dit fenomeen is ook heel goed gekend in verband met de valse meeldauw bij sla. Daar is al sprake van meer dan twintig fysio's. Bij spinazie zijn ondertussen al acht fysio's gekend van Wolf (valse meeldauw)
Info en afbeeldingen over de aardappelwratziekte en zijn levenscyclus vind je hier .

Mini groenten uit Bretagne of uit Swaziland...laten onze tuinders een gat in de markt?

(foto : de mini vegetable collection, waarvan u een pakket zaden kunt kopen bij Thompson en Morgan)Regelmatig horen we dat minigroenten meer en meer belangstelling genieten van de consument.Warenhuizen zoals Carrefour en Delhaize gaven eerder al aan dat de groei elk jaar zo'n tien procent bedraagt. De trend om dwerggroenten zoals miniwortelen, -paprika's, -prei of -courgetten op tafel te brengen is al een paar jaar bezig. En het assortiment wordt telkens groter. Tegenwoordig kan je bijvoorbeeld prachtig babywitloof krijgen, ook wel chiconettes genoemdDe minigroenten zijn vooral populair bij de bereiding van feestelijke maaltijden in restaurants, maar ook voor thuis. Verder is het ook heel praktisch om deze minigroenten in een kleine boodschappenmand mee te nemen. Nochtans zijn deze minigroenten veel duurder dan gewone groenten. Maar status en luxe zijn de laatste tijd steeds meer verbonden met wat klein en fijn is. Laten onze tuinbouwers hier nu een kans liggen? Veel minigroenten worden geteeld in Bretagne. Maar vanaf deze herfst zullen we opnieuw veel minigroenten zien uit Israël en ook uit Zuidelijk Afrika. Bud Holland importeert vanaf dit najaar opnieuw mini-courgette, mini-prei, mini-wortel, mini-rode kool en mini patty pan (patisson) en mini-venkel uit Koninkrijk Swaziland van het exclusive merk Swazi Sun Fresh. (Tekst gebaseerd op nieuwsberichten van AGF en van VILT)Bekijk foto's van deze groenten uit Swaziland op AGFInfo over Mini Légumes op de website van Prince de Bretagne
Technorati Tags :  groenten 

Groenten bieden bescherming tegen longkanker

Groente biedt, net als veel koolsoorten en broccoli, bij risicogevallen ook bescherming tegen longkanker, zo schrijft de Daily Mail
Tot die risicogevallen behoren mensen die een tekort hebben aan de twee genen die een rol spelen bij de werking van isothiocyanaten, die de mens tegen deze vorm van kanker beschermen. En in alle soorten kool, in broccoli en in spruitjes zit een grote hoeveelheid van die isothiocyanaten, zo blijkt uit een onderzoek waarvan de resultaten worden gepubliceerd door het tijdschrift The Lancet........
Lees meer op www.hln.be

Te warm weer om de oogst te bewaren?

Zoals al gemeld een paar dagen geleden (in dit bericht) bewaren de meeste groenten nu waarschijnlijk nog het best op het veld. Wie zijn groenten in de schuur of tuinhuis moet bewaren zal al snel vaststellen dat het daar eigenlijk veel te warm is. Sommige groenten zoals aardappelen zullen onder deze warme omstandigheden makkelijk opnieuw schieten.
Ook in de pers maakt men vandaag gewag van dit probleem "De hoge temperaturen dit najaar zijn nadelig voor de aardappeloogst. De aardappels liggen opgeslagen in schuren, waar het te warm en te vochtig is om ze lang goed te houden. Dat schrijft de Telegraaf dinsdag. Volgens de voorzitter van vakbond Akkerbouw LTO Nederland ontkiemen de aardappelen opnieuw, omdat het ‘gewoon zomer’ is.
(Update : volgens het artikel van 6 november in Het Nieuwsblad Aardappelen zijn nu moeilijk te bewaren is die vrees echter meestal ongegrond)
“Voor telers van uien, penen en bloembollen spelen dezelfde problemen”, zegt hij. De meeste telers gebruiken ventilatoren, die nu warme lucht naar binnen blazen. Boeren die airconditioning hebben, kunnen wel het klimaat in de schuur regelen, maar zien de energierekening stijgen.
Artikel gebaseerd op bericht in Nieuws.nl

Aardappel van 1,5 kilo gevonden bij Biddinghuizen

Dat is opmerkelijk omdat de aardappels dit jaar kleiner zijn dan voorgaande jaren. Doppenberg denkt dat zijn 28 centimeter lange reuzenpieper veel ruimte had om te groeien
lees verder (Bron Omroep Flevoland)