In 2009 begon
nkb informatief
mensen uit deze gemeente vragen te stellen over de zaak
die ze, in deze periode van crisis, begonnen of uitbreiden.
Dit is er ook een in deze reeks.
In september begon Sabine Van Vaerenberg in Overmere 't Voethuis, een huis waar ... voeten worden verzorgd. Drie maanden verder
wil nkb
informatief meer weten over dit startersbedrijf.
Hallo Sabine, stel jezelf eens kort voor.
Ik ben Sabine
Van Vaerenberg, geboren en getogen Overmeerse, getrouwd met Jens De Vos en mama
van 2 kinderen (8 en 11 jaar). Ik studeerde af als maatschappelijk assistent en
werk sindsdien bij het gemeentebestuur van Zele, eerst als huisvestingsambtenaar
en sinds een jaar of 4 als ambtenaar lokale economie en communicatie.
Waarom ben je met Het Voethuis begonnen? En waarom
in Overmere?
Omdat het tijd was voor iets anders, ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging.
Ik wou een job waarbij ik veel van thuis uit kon werken, omwille van de
kinderen. En ook iets met veel sociaal contact. In mijn huidige job breng ik
meer tijd voor de pc door dan mij lief is. Na enkele, klaarblijkelijk geslaagde,
voetmassages bij vrienden en familie, ging ik op zoek naar een job in de sector
van de voetverzorging. Ik kwam uit bij een opleiding ‘gespecialiseerd
zelfstandig voetverzorger’, een beroep waarvoor de SERV in 2008 een
beroepscompetentieprofiel opmaakte. Deze opleiding wekte mijn bijzondere
aandacht omdat ze aanleunt bij mijn interesse in al wat medisch en gericht op
gezondheid is. Na twee jaar opleiding en stages bij Syntra, behaalde ik in juni
2013 het diploma. Aanvankelijk was het de bedoeling om zelfstandige in bijberoep
te worden. Maar hoe verder de opleiding vorderde, hoe meer ik het beroep
concreet zag. Enkele maanden geleden besliste ik, gesteund door mijn man, om
achter mijn loopbaan als ambtenaar een punt te zetten en mij volledig aan mijn
nieuwe roeping te wijden. Omdat we in onze woning een praktijkruimte konden
inrichten, was het evident dat ik van thuis uit zou werken. En meteen was ook de
naam ’t Voethuis geboren. Overmere was ook een vanzelfsprekende keuze omdat we
hier sterk verankerd zijn. Ik groeide hier op, onze kinderen lopen hier school,
we zijn kookouders bij de Chiro, bestuurslid van de Gezinsbond, lid van Markant,
….
Waar staat 't Voethuis eigenlijk voor? Wie denk je
als klant te kunnen aanspreken?
’t Voethuis staat voor professionele voetverzorging vanuit gezondheidsoogpunt.
Naast een basisverzorging van de huid en nagels van de voet, kan je bij ons ook
terecht voor de meer gespecialiseerde behandeling van nagel- of
huidaandoeningen. Ik maak ook siliconen orthesen op maat, geef mensen advies
rond schoenen, voethygiëne, gebruik van aangepaste producten, enz. Het cliënteel
is bijzonder divers. Ik heb klanten van 18 en van 81, en alle
leeftijdscategorieën daartussen. Zowel mannen als vrouwen en zelfs kindjes
waarbij de ouders problemen aan de voet vaststellen.
Is
het niet een beetje een luxedienst, en daarom iets wat men in crisisperiodes het
eerste laat vallen?
Aangezien ik voetverzorging benader vanuit gezondheidsoogpunt is het veel minder
een luxedienst dan bijvoorbeeld esthetische voetverzorging of voetreflexologie.
Veel van mijn klanten zijn omwille van hun medische toestand aangewezen op
professionele voetverzorging. Deze sector is daarom minder conjunctuurgevoelig.
Wat was het moeilijkste om te beginnen, om voort te
doen?
Echt grote startproblemen hebben we eigenlijk niet gekend. Het blijft een beetje
verbazen wat er komt bij kijken als je een eigen zaak start, hoewel we dat wel
vrij goed hadden ingeschat (mijn man werkt bij VOKA
J
). Met twee aspecten van de job heb ik het moeilijk: reclame maken voor mijn
eigen winkel (hoewel ik in Zele verantwoordelijk ben voor communicatie) en
rekenen. Geld vragen voor de prestaties die ik lever, dat vond ik in het begin
echt moeilijk. Maar ik heb nog geen seconde gedacht ‘Waar ben ik in godsnaam aan
begonnen?’.
Je begon in
september. Hoe waren de eerste maanden?
We zijn nu drie maanden bezig en die zijn goed meegevallen. Tot nu hebben we
eigenlijk weinig reclame gemaakt en gaat het van mond tot mond. Het valt ook op
dat veel klanten onmiddellijk een nieuwe afspraak maken. Op die manier start je
de week nooit met een lege agenda en dat is wel leuk.
Wat zijn je verwachtingen?
Tot eind maart 2014 werk ik nog halftijds in Zele, dus vanaf 1 april wordt ’t
Voethuis mijn voltijdse job. Vandaar dat we onze marketing een beetje hebben
opgedreven, een facebookpagina gestart zijn en er binnenkort een flyer wordt
uitgegeven. Ik verwacht, of beter: hoop, dat het klantenaantal daarmee iets
sneller zal toenemen dan het zou doen met enkel mond-aan-mondreclame. Voor velen
lijkt het raar, de jobzekerheid als ambtenaar opgeven om een eigen zaak op te
starten en dat inderdaad in volle crisisperiode. Maar ik heb er vertrouwen in.
De bevolking vergrijst, het aantal mensen met diabetes neemt toe en mensen
worden zich meer en meer bewust van de nood aan goede voetverzorging. Een aantal
demografische factoren spelen dus in mijn voordeel. En bovendien, het
ambtenarenapparaat moest toch afslanken?
J
Succes!
