Wil jeugd jeugdhuis/JOC ?

het Bosquimano-team

Na verschillende projecten door de jaren heen met wisselend succes, voornamelijk voor de jeugd en jong-volwassenen, mogen wij ons toch een beetje profileren als ervaringsdeskundigen. Dus een reactie kon zeker niet uitblijven. Laat één ding duidelijk zijn, een JOC moet er komen!

De redenen hiervoor zijn ondertussen al lang gekend bij politici, beleidsmensen, adviesorganen, verenigingen en al wie zich betrokken voelt. Dus daarom hoeven wij hier niet opnieuw de opsomming te maken. Eén duidelijke reden willen we wel nog meegeven. Alleen doormiddel van een goede voedingsbodem groeien er later stevige bomen, die ons van de nodige zuurstof voorzien. Maar met één boom heb je nog geen bos.

We kunnen inderdaad ook stellen dat er destijds een been werd stijf gehouden in het bestuur van jeugdhuis Joko. Naar ons gevoel was er wel toevoer van de nodige zuurstof, maar werd er door alleenheerschappij geen ruimte gecreëerd om te ademen. Dit kan en moet in de toekomst vermeden worden door een goed bestuur met geëngageerde en ambitieuze vrijwilligers. Daarom zijn we verheugd met de reacties en initiatieven van individuen waarbij het JOC prioriteit is. Maar is dit voldoende? Een werking van het JOC kan niet draaien op een handvol mensen.

Het verkiezingsdebat van de jeugdraad van vorig jaar was een heel goede en krachtige aanzet tot het uiteindelijke ontwaken van politici, maar we moeten opletten dat de wekker wel blijft rinkelen. Het is inmiddels al vijf voor twaalf voorbij. We roepen het nieuwe gemeentebestuur, jeugdraad en de jeugd in het algemeen op om niet alleen te dromen, maar ook wakker te blijven.

Het JOC is een noodzaak voor jongeren, jeugdverenigingen en verenigingen zoals Bosquimano om hun ideeën en initiatieven verder te kunnen uitbouwen.

Wij zien jullie graag in het JOC terug!

	Sven Possé en Evelien Guns Op deze fijne webstek heerst blijkbaar een gevoel van “gebrek aan interesse in jeugd en door jeugd” en wordt het nut van een JOC in de nabije toekomst sterk in twijfel getrokken. Ik wil met mijn visie toch een pleidooi houden VOOR een JOC en het nut ervan trachten aan te tonen. Het tegenvallend aantal reacties op nkb mag en kan zeker geen graadmeter zijn om de (des)interesse in JZN of in een JOC te illustreren. Ik ben ervan overtuigd dat de betrokken partijen ondertussen samen zitten om dit alles grondig onder de loep te nemen. Misschien wordt er voor gekozen deze zaak binnenskamers te bespreken alvorens een standpunt in te nemen en het “in the spotlight” te plaatsen… Tijd brengt raad! Het JOC! Ons JOC! Twijfel alsjeblieft niet aan de plannen voor ons JOC! Twijfel alsjeblieft niet aan de nood en het nut van ons JOC! Het lijkt me elke keer weer opnieuw wanneer er iets gebeurt rond jeugd, dat het JOC meteen in twijfel moet getrokken worden… Daarom even mijn visie: De werking van Jeugdhuis Joko draaide ooit goed, echt goed. Elke week waren er spontane feestjes. Elke week waren er mensen die wat graag een toogshift deden of een dj-set gaven. Het waren fijne tijden, er werd veel georganiseerd en er bleven nieuwe mensen bijkomen tot op een punt dat de werking stilviel. Er werd een been stijfgehouden, de motor begon te sputteren en Joko werd begraven. Waarom? Geen toevoer van zuurstof, geen initiatieven en bijgevolg geen nieuwe mensen meer om Joko draaiende te houden… Bij JZN ben ik nooit nauw betrokken geweest dus daar spreek ik mij niet over uit maar ik vrees dat er net zoiets zal gebeurd zijn. Zonder mensen aan te vallen, denk ik toch dat er te weinig zuurstof zal ingepompt zijn waardoor jonge, nieuwe mensen zich aangetrokken konden voelen om mee in de werking te stappen en op de duur zit je in een kolk waar je moeilijk uit kan. Het is jammer maar ik heb dit al meermaals gezien… Je moet onze jeugd een hand aanreiken om samen iets op te bouwen, EN je moet hun handje steeds blijven vasthouden zodat het niet ontspoort. Een JOC is nu meer dan nodig om te bewijzen dat we als jongeren iets kunnen opbouwen en onderhouden. Niet voor de 18 jarigen van nu, die zijn we kwijt. Maar nu moeten we werken voor de generatie die staat te trappelen om losgelaten te worden! We zijn een gemeente met enorm veel jonge gezinnen en we moeten die kinderen weer een forum geven zoals ook ik eentje had ‘in mijn jonge jaren’. Dat ze naar de stad trekken om eens uit te gaan, is niet meer dan normaal. Je hebt er vrienden en klasgenoten uiteraard, maar ze moeten zich ook in Berlare kunnen thuisvoelen en je moet hen daarom mogelijkheden bieden. De jeugdraad is daar een mooi voorbeeld van. Niet elk initiatief wordt onder luid applaus onthaald maar ze blijven organiseren voor onze kindjes. Het siert hen en het is nodig. Dit jaar bijvoorbeeld met de SKWAT-dag en het BOOMBAL, volgend jaar weer met andere dingen en je zal zien dat er een groeiend succes zal zijn. We hebben, denk ik, echt die nieuwe infrastructuur nodig om zuurstof in de gemeente te pompen en het nog aangenamer te maken om in Berlare te vertoeven. Zuurstof als metafoor voor fuifruimte, voor podium, voor ruimte, voor jeugdhuis, voor ontwikkeling. Het verkiezingsdebat vorig jaar was “voor en door jongeren” en het JOC moet dit ook zijn. We moeten er voor vechten en er samen aan werken. Geef ze de kans iets op te starten met helpende handen en een waakzaam oog van volwassen begeleiding, personeel en gemeentebestuur. Ik ben alvast kandidaat om me in dit JOC-avontuur te storten!
	iemand uit Overmere (naam gekend bij redactie) Ik denk dat de groep die het hardst getroffen is (15-18 a 19 jarigen) niet direct hun ei kwijt kunnen over dit jammerlijk gebeuren. De laatste jaren was er ook wel een geweldige uittocht in het weekend naar de omliggende (school)steden en -gemeenten (Lokeren, Zele, Wetteren...). De generatie van eind jaren 80 (de huidige jeugdhuisdoelgroep) zal dus jammergenoeg niet te rap iets uit de grond stampen (vrees ik).
	Maarten Keppens (hoofdleider KSJ) Is het verdwijnen van jeugdhuis Joko en JZN een teken aan de wand ? Heeft de jeugd nog behoefte aan een jeugdhuis/jeugdontmoetingscentrum ? Als ik naar de ons omliggende gemeenten/steden kijk, dan merk ik dat er nog steeds nood aan is. Waarom lukt het daar wel, en hier niet ? Interesseert het de jeugd van hier niet of is er geen zin meer voor initiatief ? Primeert het eigenbelang boven zich belangeloos inzetten voor anderen ? Is samenwerken niet meer belangrijk ? Is een gesloten vriendenkring belangrijker dan nieuwe mensen leren kennen ? Is het 'op café gaan'-aspect belangrijker dan samen iets doen ? Hoe komt het dat er naar andere (grotere) steden/gemeenten wordt getrokken? Klopt de zin: "Op een ander is het beter " ? Scheelt er iets aan de kwaliteit van wat er aangeboden wordt ? Is het 'onder de eigen kerktoren' te min geworden ? Krijgt jeugd hier te weinig kansen ? Is Berlare onveilig waardoor jongeren hier niet meer willen buitenkomen ? De vragenlijst is enorm, de hoofdvraag is, wat kan er aan worden gedaan?Jeugd heeft nood aan sport EN aan ontspanning. Een jeugdbeweging en op latere leeftijd een jeugdhuis geeft de jeugd kansen om te groeien, ervaringen op te doen die nergens anders kunnen. Jeugdbewegingen zijn er gelukkig nog. Een jeugdhuis moet een veilige plaats zijn waar 'oudere' jonge mensen deze kansen krijgen. Waar ze aan hun aangepaste initiatieven kunnen nemen: van het organiseren van thema-avonden en vorming, tot het opzetten van fuiven, optredens en ga zo maar door. Maar jeugd kan het niet alleen, hoe graag ze dit ook zou willen, de steun van gemeente, een duidelijke structuur en dus ondersteuning zijn noodzakelijk. Dankzij een goede samenwerking is er veel mogelijk.Ik hoop dat gemeente Berlare het stoppen van Jeugdhuis JZN niet aangrijpt om de geplande investeringen in het JOC niet te laten doorgaan... Want er moet iets worden gedaan aan de vlucht van Berlaarse jeugd naar de steden. Naar mijn gevoel is er een goeie communicatie/samenwerking tussen de gemeente en de jeugdraad, ik hoop dat er wordt ingegrepen, maar dan om samen naar een oplossing te zoeken. Door een gezonde wisselwerking tussen jeugd en volwassenen moet het mogelijk zijn om, net zoals in andere gemeenten, te komen tot een jeugdcentrum dat wel draait, waar jeugd kansen krijgt en zelf neemt om iets te organiseren. Waar jeugd (graag) komt en blijft komen, generatie op generatie.