U kan klikken op de onderwerpen bovenaan of links
van elke bladzijde, Wil je inschrijven op de (wekelijkse) nieuwsbrief, dan volstaat een mailtje. |
|
16 juni 2010 Het Palinghuis in Schoonaarde viert deze week dat het 100 jaar geleden werd opgericht. Omdat de eigenlijke basis toch in Berlare ligt, krijgt het op deze site een plaats. Dat gebeurt in de rubriek 'Economische crisis', niet omdat er economische problemen zouden zijn, maar wel andere: men vindt moeilijk personeel en ook de paling wordt schaars. Vierde generatie brengt nog echt 'Paling op overgrootmoeder's wijze' Het Donkmeer is wijd en zijd gekend om zijn palingrestaurants. Aan de overkant van de Schelde, in Schoonaarde, is er echter een restaurant dat zowat tegelijk met de opkomst van het meertoerisme ontstond: het Palinghuis. "Het begon eigenlijk al zo'n 110 jaar geleden, in Berlare aan het veer, waar nu de Waterhoek is gevestigd. Overgrootmoeder Ludwina Dekeyzer maakte er paling klaar voor de vissers", vertelt Annemie Pauwels, de vierde generatie die aan de kookpot staat. De paling werd nog uit de Schelde gepoord. (Poren is de naam voor het palingvissen met een speciale poorstok.) In 1910 kocht Ludwina met echtgenoot Joseph Frans Abbeloos de grond in Schoonaarde, naast de toenmalige Scheldebrug. Ze bouwden er een restaurant, met ook hotelkamers. De paling bezorgde hen grote bekendheid. De nabijheid van de UCB-fabrieken, die zelfs een eigen spoorverbinding hadden, hielpen om een klantenkring tot Brussel, Antwerpen en Gent uit te bouwen. Dochter Irma en haar echtgenoot Leonard De Brauwer namen de zaak over in 1927 en zorgden voor heel wat vernieuwing. Bij het begin van de tweede wereldoorlog ging het restaurant echter teloor: het Belgische leger blies met de brug ook het gebouw op. Er kwam een noodbrug, die pas in 1968 werd afgebroken, enkele jaren nadat de huidige brug af was. Het nieuwe restaurant (oorspronkelijk met enkele hotelkamers) kwam er pas in 1948, op de huidige locatie. Dochter Lydia nam in 1957 het restaurant over. "Dat gebeurde vooral op aandringen van vader, Jan Pauwels. "Hij zag de mogelijkheden van dit restaurant in en leerde van grootmoeder de typische bereidingswijze van de paling", weet Annemie. Het restaurant werd kort voor de 65ste verjaardag vergroot. Als vierde generatie namen de dochters Annemie en Marleen, uitverkoren om een hotel- en koksopleiding te volgen, in 1986 het roer over. Zussen Rika en Lieve hielpen wel een tijd, maar zochten dan andere oorden op. Marleen diende om gezondheidsredenen te stoppen en vestigde zich in Spanje als kunstschilder. Annemie en Filip blijven intussen traditie en het palingrecept in ere houden.Over dat recept wil Annemie echter niets kwijt. Filip Van den Broeck, Annemie's echtgenoot, leerde bij schoonvader de administratieve taken. Om gezondheidsredenen vertrok Marleen enkele jaren geleden naar Spanje. Schaarse paling De 100ste verjaardag werd aanleiding om terug
wat uit te breiden. Maar voorlopig verwachten Annemie en Filip niet dat zij het
restaurant zullen kunnen doorgeven. "Pas op, in tegenstelling tot vele
restaurants draait het hier nog heel goed. En onze klantenkring is bijna
familie: als bij hun iets gebeurt, krijgen wij een kaartje. Maar de
moeilijkheden om personeel te vinden, de vele administratieve en andere
verplichtingen, maken dat het niet plezant meer is. Bovendien wordt de paling
schaars. En als je weet dat zowat 90% van de klanten voor paling komt …", legt
Filip uit.
|
De activiteitenkalenders: (ook socio-cult.verenigingen)
vergelijk met beleidsplan 07-12
Meer
themanieuws
Al eens naar
adressen uit
buurgemeenten of van interessante, leerrijke En tips van de lezers.
Om eens te vergelijken ...
Deze site steunt het Roemeense dorpje Vîrtop, maar heeft ook oog voor andere acties voor ergens in de wereld.
|
Deze pagina is het
laatst gewijzigd (of door ons geopend) op
06/06/10.
|