Wie is Kathleen De
Pril?
Ik werd in Ninove geboren, maar woon
al een hele tijd in deze gemeente, eerst nabij de Donk, nu met partner
Davy Beelaert en twee zonen Victor (10) en Arthur (7) aan de Fred De
Bruynestraat.
In Berlare zijn we heel actief, op de terreinen van SK Berlare waar onze
zonen voetballen, en bij de Puitenrijders, waar ik met de C-ploeg mee
rijdt .
En ik tracht ook nog tijd te vinden om met het Beast Sport Team te
trainen.
Hoe kwam je tot het schoenmaken?
Eigenlijk toen ik hoorde dat
schoenmaker Paul in Zele stopte. Het trok me wel aan om "iets met je
handen" te kunnen doen.
En daarom begon ik in september de cursus schoenhersteller bij PCVO Waas
en Durme (volwassenenonderwijs).
Ik zag ik het wel eerder als een hobby. Maar gaandeweg is mijn
interesse blijven groeien.
En dat is intussen uitgegroeid tot ....mijn eigen kleine onderneming.
Nee, de actie van de bank en de krant hebben me niet beïnvloed, want
ik was toen al bezig aan de cursus.
Men heeft me in het kader van die actie wel al geïnterviewd, als
cursiste.
Wat spreekt je zo aan in het
schoenen maken?
Schoenherstellen
is een echte ambacht, iets wat je met heel veel geduld en tijd moet
leren. Al tijdens de cursus deed ik wat herstellingen.
Toen al ondervond ik hoe het altijd wel weer spannend was om die schoen
of laars af te geven.
Als de mensen dan blij waren met het resultaat, dan was ik best wel
fier.
Maar ik moet zeker nog bijleren.
Daarom laat ik me voor moeilijke herstellingen bijstaan door een ervaren
schoenmaker: Luc Verschueren in Sint-Niklaas.
Je besliste dan om een eigen zaak te
beginnen, maar je huidig hoofdberoep te behouden.
Ik werk in het AZ Sint-Blasius te
Dendermonde als medisch secretaresse, centraal
secretariaat/afsprakenbureau.
En ja, dat wil ik zeker nog blijven doen.
Wat verwacht je van je bijberoep?
Ik wil vooral degelijke
schoenherstellingen doen, de mensen van Berlare, vrienden, kennissen en
familie met oog voor detail en afwerking, weer nette, schoenen bezorgen,
en dat voor een zacht prijsje.
Het moet vooral een kleine sympathieke onderneming blijven met tijd voor
een praatje....
En hoe verliepen de eerste weken?
Ik heb al heel leuke reacties
gekregen, ook via facebook.
Omdat ik geen winkel heb, moet de bekendheid voornamelijk komen van mond
aan mond reclame.
Tot slot: denk je dat de crisis mensen meer aanzet om de schoenen
te laten herstellen?
Ik denk het wel. Met een kleine
investering heb je al gauw weer een nette schoen, die nog een tweede
ronde kan meegaan. Mensen zijn op zoek naar een schoenmaker niet alleen
om schoenen maar bv. ook om schooltassen, fietstassen, paardentuigen en
dergelijke te maken of te stikken.
De prijs voor nieuwe haalt een flinke hap uit het budget.
In tijden van crisis is iedereen toch meer geneigd zijn uitgaven te
beperken....
