U
kan klikken op de onderwerpen bovenaan of links van elke bladzijde, |
|
Berlare maakt geen verfborstels meer Berlare heeft bijna een eeuw lang iets gehad met borstels, en dan vooral met verfborstels. En dat kwam vooral door het bedrijf dat door de grootvader van Jacques en Marc Tackaert in 1933 werd opgericht. Eind vorig jaar werd daar echter de laatste borstel gemaakt. De meeste machines zijn nu overgebracht naar Wommelgem (ontwikkeling en testcenter) en naar China (productie). “We zijn er in gelukt om de 85ste verjaardag te halen”, zegt Jacques. Verimex, zo heette het bedrijf al enkele decennia, was al sinds eind jaren 80 deel van een groep. Jacques en Marc stonden er echter op dat de productie in Berlare zou blijven. Ook toen al begin 21ste eeuw een eerste poging werd gedaan om alles naar China over te brengen. Jacques: “Ik wou die band met Berlare houden, vooral ook voor het personeel, waarvan de meesten uit deze gemeente kwamen.” Maar nu hij zelf met pensioen is en een poging om opvolgers op te leiden mislukte, werd de druk te groot. Vorig jaar ging al een deel van de productie inderdaad naar China, nu staan al de andere machines klaar voor transport. “Ook de naam ‘Verimex’ blijft verder bestaan. Wat ik toch een bewijs van erkenning en waardering beschouw: Verimex blijft een kwaliteitslabel, een visitekaartje”, zegt Jacques met toch wel gemengde gevoelens. “Ja, die mensen vorig jaar moeten zeggen dat het gedaan was, deed toch wel pijn.” En: “Het uitbreken van de laatste machines kon enkel door het verstand op nul te zetten…” Kwaliteitsborstels Het bedrijf begon bij de vader als ‘Le Cheval Blanc’, dat alle soorten borstels maakte. Tijdens WO2 gaf hij thuiswerk aan verschillende vrouwen van wie de man in krijgsgevangenschap zat of gevlucht was, en zo anders zonder inkomen zaten. Er waren er nog in de gemeente die veeg- en verfborstels maakten, maar ‘Le Cheval Blanc’, dat later eerst ’t Paardje, Hepa dan Verimex werd, hield het het langste vol. Jacques (69) en de vier jaar oudere broer Marc kwamen in de jaren 70 in het bedrijf. “Ik ben zowat tussen de borstels geboren en er steeds bijna obsessioneel mee bezig geweest”, zegt Jacques. Het was de tijd dat automatisering zich opdrong. Toen maakten ze ook de keuze om zich in verfborstels te specialiseren. Verimex stond al snel tot in de omliggende landen gekend voor kwaliteitsborstels. In al die jaren veranderde vooral dat het varkenshaar vervangen werd door kunstvezel. “Vroeger stond echt Chinees varkenshaar gelijk met betere kwaliteit, maar dat is intussen veranderd. Met kunststofvezels kunnen nu borstels worden gemaakt voor de diverse verven op de markt. En dan is er ook de automatisatie. “Wij hadden in 1971 de eerste volautomatisch machine in Europa”, klinkt het niet zonder trots. Want Jacques was nauw betrokken bij het maken van machines. “Hoewel ik er geen opleiding voor had, heb ik toch meer dan 60% van de machines in ons bedrijf gemaakt.” Vooral over zijn testmachine is hij heel fier. “Tijdens een internationaal congres over borstels zag ik dat men borstels nog testte door op twee schilderezels met de hand een lijn te trekken, wat heel subjectief is. Terug thuis begon ik aan een machine, waarmee dat testen veel gelijker en dus objectiever kon. En die wordt nog altijd gebruikt voor alle kwasten die de groep maakt. Of die automatisering ervoor zorgde dat er minder personeel nodig was? “Wij hebben in de topjaren meer dan 30 werknemers gehad en waren zo toch lang een van de grootste werkverschaffers in de gemeente. We zijn vorige maand gestopt met 16. Uiteindelijk kan niet alles met machines gebeuren. Maar zonder machines was overleven onmogelijk. ” Dat is wel anders in China, leerde hij er vorig jaar. “Daar werden alle borstels nog met de hand gemaakt. Zij hebben dan ook veel volk ter beschikking. Maar die mensen worden per stuk betaald en dat ziet men dan ook aan de kwaliteit. Als ze daar goede borstels willen maken, zullen ze ofwel meer per stuk moeten betalen of machines gebruiken.” Museum En ja, Verimex was al jaren geen volledig Berlaars bedrijf
meer. Eerst kwam er de samenwerking met een distributiebedrijf uit het Antwerpse.
Daarna kwam er een joint venture met de Zweedse groep Anza, vandaar de latere
naam Anza Verimex. Die groep werd dan opgekocht door een Noors bedrijf, Jordan,
dat later opging in het nog grotere Noorse Orkla, een wereldspeler die in
Noorwegen meer dan 56000 werknemers heeft. Jacques bleef er een belangrijke
functie behouden, onder meer bij het ontwikkelen en testen van nieuwe modellen.
En hij bleef machines bouwen. Vier jaar geleden ging hij met pensioen, maar
bleef als consultant actief. Zo blijft hij nog tot eind dit jaar betrokken, maar
krijgt hij ook tijd om andere dingen te doen. |
links naar sites van verenigingen over: (ook socio-cult.verenigingen)
links naar
vergelijk met beleidsplan 07-12
Meer
themanieuws
Al eens naar
adressen
uit buurgemeenten of van interessante, leerrijke En tips van de lezers.
Om eens te vergelijken ...
Deze site steunt het Roemeense dorpje Vîrtop, maar heeft ook oog voor andere acties voor ergens in de wereld.
|
Deze pagina is het
laatst gewijzigd (of door ons geopend) op
10/02/18.
|