De Duitse schlager		in Nederland en België

DE DUITSE SCHLAGERFESTSPIELE

De "Deutsche Schlagerfestspiele" ging van 1961-66 door in het Casino van Baden-Baden, het beroemde kuuroord in het noordelijk deel van het Zwarte Woud.
Dit feestelijk concours was een jaarlijks terugkerend TV-gebeuren, dat op de enige Duitse TV-zender en ook in Eurovisie o.a. op de BRT (nu VRT) kon bekeken worden. Vanaf 1962, toen Conny won met "Zwei kleine Italiener" betekende het festival een stevige duw in de rug of zelfs het begin van een schitterende carriere. Conny nam daarna met het nummer, gecomponeerd door Christian Bruhn & Georg Buschor deel aan het Eurovisiesongfestival in Luxemburg, behaalde slechts de zesde plaats, toen Isabelle Aubret voor Frankrijk won met "Un premier amour", maar was er de commerciële en morele winnaar van. Ook de b-zijde "Hallo, hallo, hallo" was een nummertje van diezelfde Schlagerfestspiele.
Als we de Schlagerfestspielen van 1963 tot '66 dichter gaan bekijken, valt het op dat het steeds de dames zijn, die op de voorste rijen postvatten en dat nogal vaak oudgediende heren, zoals Gerhard Wendland en Gerd Böttcher het onderspit mesten delven. Het valt ook op, dat de Deutsche Schlager tal van "gastarbeiders" kent, wat tot uiting komt in de verschillende biografieën, van het hoofddeel.
In 1963, ging de zege naar nieuwkomer, de Deense Gitte, met "Ich will 'nen Cowboy als Mann", vóór de bij ons onbekende Anita Traversi en bovengenoemde Gerhard Wendland. Ook de Oostenrijkse Lolita en Gerd Böttcher moesten vrede nemen met een plaats in het peleton. Verder namen o.a. deel de Franse Jacqueline Boyer, de Zwitserse Suzanne Doucet en de Nederlandse Blue Diamonds.
Voor de Zweedse winnares Siw Malmkvist was "Liebeskummer lohnt sich nicht"in 1964, niet de eerste hit, maar het betekende toch de grote doorbraak. Terwijl de vrouwelijke oudgedienden Lys Assia en Margot Eskens met een plaats op de tweede rij moesten tevreden zijn, meldden zich vooraan 2 nieuwkomers, waarvoor de Festspiele, de start van een grote carriere betekende: Dorthe, die later met de tenor René Kollo zou huwen, met "Junger Mann mit roten Rosen" en de uit Israël afkomstige Esther en Abi Ofarim met het bij ons onbekende "Schönes Mädchen". Ook Nana Mouskouri nam deel, wellicht hopend op een herhaling van haar succes met "Weiße Rosen aus Athen".
De 17-jarige Amerikaanse Peggy March won in 1965 met "Mit 17 hat man noch Träume", op de 2de plaats gevolgd door de Noorse Wencke Myhre met "Spricht nicht drüber" en verder op 3 de winnaar van vorig jaar Siw Malmkvist met "Das fünfte Rad am Wagen" en op 4, de revelatie van '64, Dorthe met "Blondes Haar am Paletot". Ook The Blue Diamonds en Cornelia Froboess waren dat jaar van de partij.
In 1966 verloren de Festspiele hun glans. Wencke Myhre won met "Beiß nicht gleich in jeden Apfel" en voor de succesrijke Roy Black was de derde plaats met "Irgend jemand liebt auch dich" eerder een nederlaag. Andere bekende namen in '66: Margot Eskens, Mary Roos, Geschwister Jacob.

Ieder jaar was er telkens een speciale gast op het festival. In '64 was dat Caterina Valente, in '65 Freddy Quinn, in '66 Josephine Baker.
In 1967 was er geen Festspiele meer en het vanaf 1968 was het voor korte tijd in het leven geroepen Schlagerwettbewerb toen al een anachronisme, zoals de grote Duitse shows, gepresenteerd door Hans-Dieter-Thomas Heck, Carolin Reiber,, Carmen Nebel, Florian Silbereisen, e.a.  waarin onze eigen Helmut Lotti vaak optreedt, het heden voor ons Belgen en, Nederlanders ook zijn. Wij kunnen evenwel soms niet aan de drang weerstaan om toch nog een stukje Duitse show mee te pikken, waarin altijd een nog paar vroegere corryfeeën, met veel poeha ten tonele gevoerd worden. In '98 trad bij voorbeeld de overjaarse en inmiddels overleden Marika Rökk nog op in een van die shows, rechtstreeks van Cottbus (vroeger DDR). Je bent telkens verwonderd hoe ze die sporthallen en andere wielertempels kunnen volproppen met betalende (!) enthousiaste toeschouwers.