De Duitse schlager		in Nederland en België

GITTE

°29.6.1946
Gitte Haenning-Johansson werd geboren in het Deense Ärhus als dochter van een in Denemarken populaire folksinger. In 1954 debuteert ze in een duet met haar vader « Ich heirate Papi ».
Bij ons werd ze echter vooral bekend door haar overwinning in 1963 op de Deutsche Schlagerfestspielen met « Ich will'nen Cowboy als Mann ». Het nummer wordt ook bij ons een hit en staat 3 maanden in de hitparade van de Lage Landen. Gitte neemt het nummer op in verschillende talen, onder meer in het Nederlands. De Noorse versie wordt echter ingezongen, door de toen nog onbekende Wencke Myhre. Een ander Nederlandstalig nummer van haar is « Souvenirs ».
Als rijzende ster wordt ze dan door producer Heinz Gietz aan « sexy Rexy » gekoppeld en dat resulteert in 1963 in 2 hits, zowel in Duitsland als bij ons: « Vom Stadtpark die Lanternen » en « Hokus Pokus », dit laatste uit 1964. In 1964 staat ze bij ons nog met een ander nummer in de onderste regionen van de hitparade: « Wenn du musikalisch bist ».
Daarna verdwijnt ze in België en Nederland uit de belangstelling. In Duitsland treedt ze  in talrijke TV-shows en films op, o.a. « Liebesgrüsse aus Tirol » met Peter Weck.
Ondanks haar schlagersuccessen vond Gitte de schlager maar een minderwaardige bedoening en bleef haar grote liefde naar de jazz gaan. Ze neemt een jazzelpee op, zonder veel succes en besluit inde 70-iger jaren opnieuw de schlagertoer op te gaan.. 
In 1973 eindigt ze voor Duitsland op de 8ste plaats met « Junger Tag » op het Eurovisie Songfestival  en in 1980 horen we nog eens van haar met « Freu dich bloss nicht zu früh », de Duitse vertaling van Marti Webb's « Take that look off your face » en « Die Frau die dich liebt », de Duitse vertaling van Barbara Streisand's « Woman in love ». Deze laatste nummers kan je bezwaarlijk nog schlagers noemen. « Take that look off your face » komt, bij mijn weten uit een of andere musical van Sir Andrew Lloyd Webber
Privé ging het haar minder voor de wind, ze huwde en scheidde  van Jo Geisler, haar manager. TV-regisseur Pit Weihrich was een tijd haar levensgezel, waarna het de beurt was aan musicalproducer Friedrich Kurz, die voor haar de musical « Shakespeare and rock'n roll » schreef, waarmee ze in Berlijn op de planken stond.
Gitte stond onder contract bij 3 platenfirma's, eerst Electrola, daarna RCA en WEA.
Einde 2001 en  de eerste helft van 2002 gaat ze weer op toernee in Duitsland en Denemarken, de titel van de toernee luidt « In Jazz » ... 
Gitte heeft achteraf bekeken het voordeel gehad, dat ze zich nooit op een bepaalde muziekstijl vastgepind heeft, ook niet op de Duitse schlager. Ze is meegeëvolueerd, waardoor ze ondanks haar leeftijd op de podia geen mal figuur hoeft te slaan, met nummers uit haar jeugdjaren. Gitte wil immers allang geen cowboy als echtgenoot meer!