U kan klikken op de onderwerpen bovenaan of links van elke bladzijde,
op onderlijnde woorden of op de top-vakken - terugkeren met Back- (of Vorige-)toets

Wil je inschrijven op de (wekelijkse) nieuwsbrief, dan volstaat een mailtje.

Toespraken te horen/zien via internet - Verslagen van andere toespraken 2009 - Interviews 2009 en 2003

 De carrière van Karel De Gucht

Karel De Gucht werd in 1980 Europees Parlementslid, een parlement waarin hij bijna 15 jaar zetelde. Sindsdien zat hij ook al in de senaat, het Vlaamse Parlement en de Kamer. Hij werd schepen in Lebbeke, gemeenteraadslid en burgemeester in Berlare, partijvoorzitter en minister van Staat. Hij begon 2009 als Vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken en eindigde het als Commissaris bij de Europese Commissie. Tot eind januari 2010 heeft hij er de portefeuille ‘Ontwikkelingssamenwerking en humanitaire hulp’, in de nieuwe Commissie krijgt hij  de belangrijke portefeuille van  Handel’, die nog werd uitgebreid met de verantwoordelijkheid voor externe bilaterale economische betrekkingen.

Toespraken/video's die via het internet kunnen worden herbelezen, gevolgd of herbekeken/-beluisterd 

Verslagen van andere toespraken
Hier komen verslagen van toespraken die De Gucht in Berlare heeft, echter niet die bij nieuwjaarsrecepties worden gehouden. Zie hiervoor 'Nieuws van de dag'.

Interviews

24-12-09: 

Karel De Gucht over een jaar van uitersten
Wase politicus van het jaar

Karel De Gucht mag dit jaar zeker dé politicus van de regio worden genoemd. Hij begon het als minister van Buitenlandse Zaken en eindigde als Europees Commissaris voor ontwikkelingssamenwerking, een portefeuille die hij eind januari 2010, als het Europese Parlement op 26 januari het groen licht geeft, inruilt voor de heel belangrijke ‘Handel’, die nog werd uitgebreid met de verantwoordelijkheid voor externe bilaterale economische betrekkingen, zeg maar de buitenlandminister van economische zaken van de Europese Unie. Hij overloopt een jaar met ook voor hem verschillende uitersten.

 Uit zijn ministersperiode blijft hem vooral Kongo bij. “De situatie daar heeft de meeste indruk op me gemaakt. Ik had voordien al veel in Afrika gereisd, maar nooit dat land bezocht. Het is een majestueus en onmetelijke land dat echter tot op de bodem is afgebroken, waar de bevolking tot in de ziel is geraakt. Nee, ik voel daarbij geen verantwoordelijkheid van België. Wat er nog rechtstaat is wat door dit land is gemaakt, wat tegelijk iets zegt over de economische draagkracht die we toen hadden. Maar nu zijn er zelfs alle familieverbanden vernietigd. Daarom gebeuren seksuele misdrijven niet alleen door militairen en rebellen, maar ook door burgers. Dit en andere gebeurtenissen elders in de wereld tonen dat ‘beschaving’ maar een dunne laag vernis is. Mensen reageren doorgaans normaal in normale omstandigheden, maar in abnormale toestanden …” Tijdens zijn recente omzwervingen ontmoette hij heel wat belangrijke personen. “Tot Raoul Castro, die drie uur met me sprak en zo een Braziliaanse delegatie lang deed wachten.”

De Fortisperiode was een minder gelukkige. Persoonlijk werd hij beschuldigd van verkoop met voorkennis, maar ook over de verkoop aan een Franse bank was hij niet te spreken. “Wat het eerste betreft, een diepgaand onderzoek na een anonieme klacht sprak me vrij. Of die zaak blijft hangen bij de bevolking, dat hoor ik toch niet uit reacties. En ja, ik was – als enige in de regering – tegen de verkoop van Fortis. De verkoop kwam er om zo alvast van een mogelijk groot risico verlost te zijn. Op dat moment kenden we alle risico’s en die waren bij Fortis eigenlijk kleiner dan bij sommige andere banken die dan staatssteun kregen. De markt heeft me eigenlijk gelijk gegeven, als je de huidige koersen ziet. Fortis was een van de weinige bedrijven waarmee we een wereldspeler hadden. Dat de Europese Commissie nu banken dwingt af te slanken heeft meer te maken met de verhouding eigen vermogen tot de engagementen, en er is de verplichting om met een business model aan te tonen dat men de gekregen hulp kan terugbetalen.”

 Jean-Jacques
Zoon Jean-Jacques heeft ook een jaar met afwisselingen gehad: een zwaar auto-ongeluk, ‘pas’ tweede in de provincie bij de Vlaamse verkiezingen, uitspraken die heel wat kritiek kregen. Hoe raakte dit de familie ? “Eigenlijk het ongeluk nog het meeste. De gevolgen hadden veel erger kunnen zijn. Als politicus weet je dat je slagen te verwerken krijgt. Maar Jean-Jacques had wel het meeste stemmen bij de VLD, van alle kandidaten in gans Vlaanderen En zijn voorstellen over de scheiding van kerk en staat hadden niets vandoen met het wegnemen van kruisbeelden, wel onder meer met de verplichting van ziekenhuizen, die door iedereen worden meebetaald, om de wetten op abortus en euthanasie te volgen.” Vader De Gucht gelooft sterk in zijn zoon als politicus: “Hij is erdoor gepassioneerd, in tegenstelling tot vele anderen.” Die politieke toekomst zal hij vanuit Aalst verder opbouwen, “waar hij altijd naar school is geweest en ook een sterke basis heeft”.

Wat de Open Vld betreft wijt hij de nederlaag niet aan de redenen die dikwijls worden gegeven ‘door mensen die studies maken aan 250 euro per uur’, maar aan de crisis die aan het liberalisme werd toegeschreven “terwijl wij aangaven wat er moest gebeuren om het op te lossen”, en aan de zaak ‘Vynck’ (de LDD’er die een post was beloofd om over te stappen, nkb) waardoor de partij aan geloofwaardigheid verloor. “Maar wat er ook gebeurt, ik blijf een partijman. De partij heeft wel nood aan wat minder interne kritiek.”

In juli werd Karel De Gucht dan Europees Commissaris, een job die hij al heel lang op het oog had. “Het zat in het regeringsakkoord van 2004, dat door de CD&V bij de jongste regeringsvorming is overgenomen en loyaal is uitgevoerd. Ik werd het vroeger dan verwacht omdat voorzitter Barroso liefst geen overgangspersoon wenste tussen het vertrek van Louis Michel en de nieuwe Commissie.” De Gucht krijgt in die Commissie een van drie domeinen die hij had gevraagd. De andere waren energie of concurrentie. “Ik wou een bevoegdheid die exclusief voor de Commissie is voorbehouden en Barroso beloofde me daar rekening mee te houden, en dat is ook gebeurd.”

Geen lijsttrekker
De Gucht tracht in bijna elk interview om ‘zijn gemeente’ te noemen. “Toen ik burgemeester werd was dit inderdaad mijn gelukkigste dag. Er leidt hier nu een goede ploeg die op korte tijd al heel wat heeft veranderd. Zie de sportruimte in Overmere, het Donkoeverpark, de aankoop van het kasteel en andere projecten. Ik blijf het, zij het wat meer op afstand, goed volgen.” En ook dit: “Katja Gabriëls doet het heel goed en wordt door de bevolking als burgemeester gezien. In 2012 wordt zij dan ook de lijsttrekster. Ik ga dan niet eisen dat iedereen voor mij opzij gaat.”

Politiekers verloren de voorbije jaren heel wat geloofwaardigheid. “Een politicus moet gepassioneerd bezig zijn. Maar ook dokters en journalisten verloren geloofwaardigheid en respect. De mensen verwachten leiderschap. En dat is iets anders dan de bevolking altijd gelijk geven. Een leider moet controversiële uitspraken durven doen als hij vindt dat iets moet gezegd worden.” Welk type leiderschap staat het dichtste bij De Gucht: dat van Obama, Verhofstadt, Dehaene of Van Rompuy ? “Ik verschil met Dehaene, die een ACW-achtergrond heeft, over nogal wat van mening maar wat leiderschap betreft is zijn stijl me het dichtste.”

Nog wat losse uitspraken.
“België heeft sinds juni 2007 veel imago verloren. De functie van Herman Van Rompuy – die dat wellicht heel goed gaat doen - en mijn portefeuille als Commissaris kunnen daar iets aan verhelpen, maar het imagoverlies mag niet worden onderschat.”

“Het reservoir aan rechtse xenofobe stemmen is ondanks het verlies voor het VB niet verminderd. Dat is in Vlaanderen zo’n 35 percent. De Vlaamse samenleving is echt ziek.”

“Er is een goede samenwerking met Zele, maar een fusie die komt er niet.”

“Wat is er verkeerd met torens ? Vlaanderen staat er toch al vol van. En wat de islam betreft, we moeten niet vrezen dat we door de islam zullen worden gedomineerd. Wel moeten we lijnen trekken. Bij het opstarten van de VLD zei ik al dat het een kwestie wordt van wederzijds respect, waarbij we een aantal zaken niet mogen aanvaarden. Zo hebben we het recht en de plicht om de moslimvrouwen te emanciperen. Samenleven is eigenlijk een kwestie van elkaar gerust te laten, elkaar levensruimte te geven. En hierbij is bijvoorbeeld ook het agressieve verkeersgedrag niet aanvaardbaar.”

22-9-03: "Als partijvoorzitter volg ik alle beleidsniveaus"

De meest uitgesproken beroepspoliticus uit kanton Zele is zeker Karel De Gucht. Zijn carrière bracht hem in het Europees Parlement, de senaat, het Vlaamse Parlement en nu ook in de Kamer. Dat leverde hem alvast de titel van Minister van Staat op. Op gemeentelijk vlak werd hij al schepen in Lebbeke en gemeenteraadslid in Berlare. Het meeste komt hij in de media door zijn functie als partijvoorzitter. Dit laatste was voor velen een verrassing. Men had hem als minister verwacht nadat hij voor Verhofstadt-1 de voorbereidende besprekingen had gevoerd.

De Gucht: "Ik heb me alvast niet beklaagd die functie te hebben aanvaard. Het voorzitterschap wordt immers steeds belangrijker. Welke minister heeft zo veel inspraak op zo veel domeinen ? Zie ook naar wie die functie in andere partijen hebben: Stevaert, Di Rupo. Intussen heb ik trouwens al twee keer de kans gehad om naar een ministerpost over te stappen: ik kon minister van justitie in de federale regering worden en was de eerste mogelijkheid voor het Vlaamse minister-presidentschap. Ik stond er echter op aan te blijven en als voorzitter de volgende gewest- en Europese verkiezingen aan te gaan. Bovendien moest er een minister-president komen die bereid was ook de vijf jaar na de volgende verkiezingen uit te doen." En, zo bleek later in het geprek, eigenlijk zou De Gucht nog het liefste voor een Europees beleidsmandaat gaan. Om het daarna wat minder aan te gaan doen. "Aan dit tempo leven dat houd je geen tientallen jaren vol."

Het voorzitterschap,gecombineerd met een zetel in de kamer,zorgt zeker voor een drukke agenda.

De Gucht: "Het grootste deel van de tijd gaat naar de partij. Uiteindelijk is dat toch een relatief groot bedrijf. Je staat in voor de organisatie, er is de beleidsfunctie, het personeel (een honderdtal), het strategische deel en het vele overleg. Op donderdag, de dag voor de ministerraad, is er overleg met de ministers in de federale, dan met die in de Vlaamse regering. Dat maakt de functie ook zo belangrijk: je hebt op alle niveaus een invloed op het beleid. Wat nog eens aangeeft dat het voorzitterschap opnieuw aan belang heeft gewonnen. Maar ik ben door de leden tijdens verkiezingen gekozen, wat me legitimeert."

 

En wat met het veelbesproken triumviraat Verhofstadt-De Gucht-Dewael ?

De Gucht: "Dat bestaat en is een goede zaak. Bij de VLD wordt tenminste toch met drie mensen overleg gepleegd. Bij andere partijen is het dikwijls maar één. En bij ons is er sprake van overleg. Toen ik op vraag van Verhofstadt inging om voorzitter te worden, zei ik hem geen 'ja-knikker' te zullen worden."

 

Heeft de functie de persoon van De Gucht veranderd ? Er is dikwijls sprake van de koele kikker, de man met de extreme standpunten.

De Gucht: "Er is een verschil tussen beeldvorming en de werkelijkheid. Het ergste is eigenlijk geen imago te hebben.Maar het is wel zo dat ik vind dat een voorzitter moet zeggen waar het op staat. Anders krijgt hij ook geen respect. Mijn verkiezingsuitslag - zowel op de kamer- als de senaatslijst gekozen hoewel ik pas op de laatste plaats stond - toont dat de mensen mijn aanpak appreciëren."

Als voorzitter moet je zeker in de huidige VLD zowel links- als rechtsliberalen verzoenen. Hoe gaat dat ?

De Gucht: "Zeker als liberalen staan we voor vrije meningsuiting. En ik mag zeggen een van de meest bemiddelende personen te zijn. Ik schreef toch het voorwoord in het recente boek van Vankrunkelsven en Gatz. Maar er zijn grenzen. Zie naar wat er met Ward Beysen is gebeurd. Op een bepaald moment zei ik hem: 'Tot hier en geen meter verder.' Men zei me toen dat zijn vertrek schadelijk zou zijn voor de partij. Het was voor mij als voorzitter tot nu het moeilijkste moment. De verkiezingen hebben me echter gelijk gegeven."

 

Tegenover de katholieke scholen is het standpunt wel harder.

De Gucht: "Zijn het niet de scholen die extreme houdingen aannemen ? Gaat het op om gemeentescholen over te nemen en dan te weigeren om zedenleer te geven ? Ook de vakbondsreacties tegen de uitspraken van Rik Daems over het geld in het buitenland zijn extreem. Je zou gaan denken dat de top een reden zoekt om uit de werkgelegenheidsconferentie te kunnen stappen."

 

En wat met Hugo Coveliers ?

De Gucht: "Daar moest ik ook ingrijpen. Als fractieleider in de senaat kan je niet zeggen dat het regeringsakkoord slecht is. Ik heb hem toen voor de keuze gesteld: nu zwijgen of men moet kiezen tussen jou en mij. De recente uitspraken van Daems liggen wat anders. Hij had het over standpunten die eerder in de partij zijn besproken."

 

Heeft de vakbond daarbij toch geen punt: stel dat het Blok nog groeit, in een regering komt en de wet, die Daems voorstelt om de stakingskas te beschermen, weer afschaft?

De Gucht: "Dan kan de vakbond op dat moment het geld toch weer naar het buitenland overschrijven!"

 

Verhofstadt zei dat hij zich zou laten afrekenen op mogelijke vooruitgang van het Blok. Dat hoorde je na de verkiezingen niet meer.

De Gucht: "Ik heb dat zeker nooit gezegd. Anderzijds ben ik niet zo overtuigd dat het nog sterk zal stijgen. In Gent is de vooruitgang zeker gestopt. En ook in Antwerpen wordt het belang overdreven. Ze zijn er enkel nog in kleinere randgebieden vooruitgegaan. Maar dat zeg ik wel: zolang ik voorzitter ben, komt er geen coalitie met hen."

Europees parlementslid meer invloed

Na 14 jaar in het Europees Parlement stapte De Gucht in 1995, na een kort verblijf in de Senaat, naar het Vlaamse Parlement. En dit jaar naar de Kamer. Omdat je daar nog niet zat ?
De Gucht: "Ik was uiteindelijk zowel voor Kamer als voor Senaat gekozen. Door over te stappen kon iemand uit de regio naar het Vlaamse Parlement. En ja, ik had daar nog niet gezeten."
 

Zijn de functies te combineren ?
De Gucht: "Ik zal inderdaad weinig aan commissiewerk kunnen doen en vooral bij plenaire zittingen aanwezig zijn. Wat niet wil zeggen dat ik niet zal weten wat in de commissies gebeurt. Als voorzitter moet ik immers het werk van onze fracties in alle parlementen opvolgen."
 

Als je de verschillende parlementen vergelijkt, welke is dan het interessantste ?
De Gucht: "Als parlementslid ? Zeker het Europese. Je hebt er zelf meer handelingsvrijheid. In het Vlaamse en federale ben je meer gebonden aan de fractie. Inderdaad, de macht ligt daardoor bij een klein aantal mensen. Europees heb je twee affiniteiten: die voor de partij en die voor je land. Partijen kunnen dat daardoor minder in de hand houden. Ze zijn ook minder gestructureerd. De liberale fractie heeft er maar 4 personeelsleden om dat te doen, de VLD een honderdtal. Het Europees Parlement kreeg ook meer bevoegdheden. Dat zorgde er wel voor dat partijen nu meer trachten om hun greep op de parlementsleden te versterken."
 

Hoe belangrijk is strategie ? En zijn er afspraken met andere partijen ? Was wat Stevaert je op de verkiezingsavond toefluisterde inderdaad dat hij Agalev een senaatszetel zou aanbieden (zie hierover meer onder Verkiezingsroddels en in de column over Verkiezingsgesprekken) ?
De Gucht: "Strategie is belangrijk. Uiteindelijk tracht je met een partij de meeste invloed te hebben en zo je programma te realiseren. Dat kan enkel als je de verkiezingen wint. Anderzijds is er regelmatig contact tussen de partijvoorzitters. Uiteindelijk ben je meerderheidspartners. En ja, dat is ook geven en nemen. Wat de verkiezingsavond betreft, zeker weet ik het niet meer, maar ik denk inderdaad dat het dat was."

Wat met de vraag van minister Vandenbroucke om meer aan langetermijnpolitiek te doen ?
De Gucht: "Ik denk dat het vooral de VLD was die tijdens de vorige legislatuur voorstellen voor langetermijnoplossingen deed. Zie ook mijn reactie in De Standaard daarover. Het is wat vreemd dat de socialist Vandenbroucke eigenlijk reageert op wat de minister Vandenbroucke doet."
 

En oud-premier Martens zei dat hij twintig jaar op zijn tong heeft moeten bijten. Heb je ook dat gevoel ?
De Gucht: "Je kan inderdaad niet altijd alles zeggen. Dat heeft ook met strategie te maken. Ik kon toch niet zeggen dat de CD&V beter niet met NV-A zouden samengaan. Maar twintig jaar moet je toch niet wachten om iets te zeggen."
 

Het stemrecht voor vreemdelingen dan. Hoe kan je als persoon zeggen er voor te zijn en het toch willen tegenhouden ?
De Gucht: "Het is zo een symbooldossier geworden en heeft slechts betrekking op een klein aantal mensen . De vreemdelingen die geen Belg willen worden, vragen daar zelf niet om. En een meerderheid van de Vlamingen wil het niet. Er op ingaan zou veel slechtere gevolgen kunnen hebben."

Burgemeesterambities

De Gucht: "Het wordt hier dringend tijd dat er iets nieuws komt. De kwaliteit van het schepencollege blijft maar dalen. We zijn nu in de menhirperiode beland: zelfs bij heraangelegde pleinen en wegels gaat men stenen zetten om toch de eigen naam te zien staan. Zie daarentegen naar wat in Zele gebeurt, wat een dynamisme is er na de bestuurswissel ontstaan !"
 

Is de Gucht wel gekend in de gemeente ?
De Gucht: "Kijk, ik ben geen politieker die de cafés afschuimt om met iedereen pinten te drinken. De mensen komen wel naar mij met hun problemen, met ingewikkelde reglementen. Die reglementen misschien vereenvoudigen ? Inderdaad, waar dat mogelijk is doen we dat. Kijk naar wat ik voorgesteld heb in verband met zonevreemde gebouwen, met bouwmisdrijven. Dat zijn toch verbeteringen geweest !"
 

Een lezer wou weten wat je vindt van de bouwplannen voor een OCMW-rusthuis in Overmere. Vrijdag, bij de voorstelling werd geopperd dat er ook in 2004 wellicht geen subsidies van de Vlaamse Regering zouden komen. Zeker nu men alles voor de Olympische Spelen zal willen houden. Is dat zo ?
De Gucht: "Het bouwen van een rusthuis is zeker belangrijk en 120 bedden is niet te groot voor een gemeente als deze. Ik zal nakijken of er enige vertraging in dat dossier is. En wat de Spelen betreft, dat dossier heeft geen enkele invloed op de normale werking, dus ook niet op de subsidies voor het rusthuis. En het is zeker geen onrealistisch voorstel. De voorbije jaren is de schuld sterk afgebouwd en daar wordt aan verder gewerkt. Daarna zal er zeker genoeg financiële ruimte zijn. Ook om het alleen te doen."
 

Een laatste vraag, ook van een lezer: wat met mensen die duurdere huisbrandolie zullen moeten betalen omdat in hun straat geen aardgasmogelijkheid bestaat ?
De Gucht: "Dat is inderdaad voorlopig een zwak punt, maar we konden ook niet wachten tot overal aardgas aanwezig was. En Verhofstadt kreeg wel de belofte dat huisbrandolieproducenten hun product milieuvriendelijker zullen maken, wat de korting ook daarop zal mogelijk maken."

Nico Keppens

De activiteitenkalenders:

cultuur

gemeente

politieke partijen

jeugd

milieu

toerisme

sociaal

(ook socio-cult.verenigingen)

sport

Beoordeel het gemeentebestuur

vergelijk met beleidsplan 07-12

Verkiezingen 7/6/2009

De jeugd
 aan het woord

De politici
aan het woord

Ken je
 (deel)gemeente

Meer themanieuws
uit de Donkgemeenten
(Berlare, Overmere, Uitbergen)
met aankondigingen van activiteiten
(per thema)

Al eens naar
de archiefartikels
gekeken ?

Deze pagina is het laatst gewijzigd (of door ons geopend)  op 18/11/09. 
Zend ons uw reacties, aub !!! web- en emailadres zijn veranderd !!!
© nkb 2002-2008 - Overname is toegelaten mits bronvermelding.