Katja Gabriëls: Politiek is een passie. Een politicus maakt keuzes (samen met zijn/haar partij en andere gekozenen) die het leven van iedere burger mee bepalen. En de keuzes die gemaakt worden bepalen het leven nu maar vooral dat op langere termijn. Dus hopelijk kan de volgende generatie van dezelfde (of meer) welvaart genieten. Dat is mijn ‘drive’ om aan politiek te doen. Dat ook de jonge mensen in ons land nog een mooi leven kunnen opbouwen.
De meeste politici doen op een serieuze manier aan politiek. Het is spijtig dat dat niet meer gerespecteerd wordt maar de ‘verzuring’ is eigen aan een groot deel van onze maatschappij. Steeds meer ‘instellingen’ kennen minder vertrouwen. Meestal ligt de waarheid in het midden en politici hebben dat deels ook aan zichzelf te danken. Dat neemt niet weg dat iemand wel nog vertrouwen kan hebben in bepaalde ‘personen’ of dat er door op een andere manier aan politiek te doen, het tij kan gekeerd worden.

Maria Verheirstraeten: Als je met de mensen eerlijk bent, naar hen luistert  én hun mening respecteert dan word je wel geloofd en gewaardeerd.  Politiek doe je vanuit een mens- en maatschappijvisie.   Constant  worden er wetten en regels gemaakt die ons dagelijks leven beïnvloeden, denken we aan tewerkstelling,  inkomen,  huisvesting,  gezondheid …

Tegenover de dingen die rondom jou gebeuren moet je  kritisch zijn mààr vooral  :  “zelf”  verantwoordelijkheid opnemen en proberen mee te realiseren, hoe moeilijk dat soms ook is : “nooit opgeven”  dus!

Katja Gabriëls: Ik heb mij zelf kandidaat gesteld. Motivatie werd bij vraag 1 reeds vermeld.

Maria Verheirstraeten: De voornaamste reden waarom ik kandidaat ben,  is meewerken om een goede uitslag voor CD&V te behalen.  Na de verkiezingen moét er geregeerd worden mét verantwoordelijkheid, en zal het nodig zijn om via communicatie én overleg  een politiek  te voeren  die  zorgt voor een gezonde economie, duurzame tewerkstelling, een goed evenwicht tussen arbeid en gezin, de nodige maatregelen neemt om de armoede te bestrijden, de laagste pensioenen verhoogt, de gezondheidszorg betaalbaar maakt, zorgt voor efficiënte maatregelen om de veiligheid van de burger te verzekeren… Ik kwam op de lijst op vraag én overleg met de plaatselijke afdeling.

Katja Gabriëls: Ik denk dat dat toevallig is. Partijen houden rekening met verschillende factoren om evenwichtige lijsten samen te stellen. Toevallig bij ons dus (op Karel na) enkel vrouwen in het kanton. Ik hou trouwens niet zo van het onderscheid man/vrouw. Dat wordt teveel benadrukt. Maar dat vrouwen anders aan politiek doen, zal wel een feit zijn. En een goede mengeling man/vrouw is dus het beste.

Nancy Vercammen: Ik denk dat het eerder toeval is dat er in het kanton Zele enkel vrouwelijke kandidaten zijn. Het is een feit dat elke partij moet zorgen voor een evenredige verdeling van het aantal mannen/vrouwen op een kieslijst. Vrouwen hebben het in de politiek ook moeilijker om een carrière uit te bouwen. Elke partij gaat op zoek naar sterke kandidaten die ook stemmen kunnen opleveren. Misschien kunnen we concluderen dat de sterkste kandidaten in het kanton Zele vrouwen zijn.

Maria Verheirstraeten: Opgemerkt door een man !  Het jarenlang ijveren voor gelijke kansen oogst !  Maar we zijn er nog niet.  Kijk maar naar de ongelijke behandeling in verloning, naar ongelijke behandeling in bestuursfuncties, naar ongelijke behandeling in topfuncties ……

Katja Gabriëls: Je gaat op een lijst staan omdat je volledig achter de standpunten van je partij staat en dus hoopt dat je partij het goed doet om zo de programmapunten in de praktijk te kunnen realiseren . Natuurlijk is het zo dat wanneer je gekozen wordt, je je eigen kanton in Brussel meer onder de aandacht kan brengen. Als burgemeester heb je voeling met de basis die je elke dag hoort en kan je dus je eigen mensen beter een stem geven in Brussel. Maar de opdracht zal vooral zijn, de reeds bestaande kanalen en mogelijkheden beter voor onze regio te gaan benutten.

Nancy Vercammen: Als 9de opvolger op de lijst van Sp.a is de kans dat ik verkozen wordt heel klein. Op de eerste plaats vind ik het belangrijk dat de  ideeën (investeren in pensioenen, minder roerende voorheffing op spaarboekjes, lagere energieprijzen, ...) van mijn partij ook kunnen gerealiseerd worden in de volgende regering. Dit is enkel mogelijk door een goed verkiezingsresultaat te behalen. Als kandidaat is het dan ook mijn taak om mensen te overtuigen van de meerwaarde van sp.a. in een federale regering. Doch mijn inbreng gaat verder dan dat. Ik probeer dan ook een bruggenbouwer te zijn tussen de bevolking en mijn partij door sp.a op de hoogte te brengen van de problemen waar mensen van wakker liggen.

Maria Verheirstraeten: Met verkozen te zijn eindigt het niet, noch bij deze verkiezingen noch bij gemeenteraadsverkiezingen !  Integendeel én dus kan ik me niet inbeelden dat  “omdat ik niet verkozen zou zijn”  mijn engagement in ’t water zou vallen.  

Katja Gabriëls: Als raadgever op het kabinet heb ik tien jaar kunnen ervaren hoe het achter de schermen werkt. Er zijn trouwens echt nog wel veel politici die serieus aan politiek doen en elke dag hard werken in commissies, werkgroepen en derg. om ons land beter te maken en om concrete dossiers aan te pakken. Dat wordt nog wel eens vergeten. Ons land staat op een keerpunt en dus voor belangrijke uitdagingen. Als ik gekozen wordt, wou ik graag na vier jaar kunnen zeggen dat ik bij de hardwerkende politici behoor, net zoals er zoveel hardwerkend andere Vlamingen zijn die ook ons respect verdienen. Dat is trouwens waar ik zelf bijzonder hard aan houd: dat ook in de toekomst werken beloond wordt. Open VLD zal echt nodig zijn om dit principe te blijven verdedigen.

Nancy Vercammen: Ik hoop dat mijn bijdrage als politica in werkgroepen en commissies resulteert in een sociale keuze voor een goed pensioen, een gegarandeerde gezondheidszorg aan een betaalbare prijs en een betaalbare energiefactuur. Met als resultaat dat de  toekomst van mijn zoon en alle andere kinderen verzekerd wordt door te investeren in hun welvaart.

Maria Verheirstraeten: Laat ons afwachten maar in ieder geval wat ik geantwoord heb op je vorige vragen  is hier ook van toepassing luisteren naar de mensen, kritisch blijven, verantwoordelijkheid opnemen………….met in het achterhoofd:  sociale rechtvaardigheid !

Miranda Van Eetvelde: Mocht ik verkozen worden, tja dan zou ik natuurlijk zeer graag op het domein van de werkgelegenheid worden ingezet. Alles wat te maken heeft met tewerkstelling, opleiding, bijscholingen, werkloosheid, tewerkstellingsmaatregelen enz…  dragen mijn absolute voorkeur en zijn de thema’s waar ik mijn steentje kan toe bijdragen.

Heidrun Van Moeseke: Als ik het geluk heb om als mandataris mijn ambities waar te maken, zou ik mij vooral richten op thema’s als gezin, gezondheid, onderwijs en onze standpunten ter zake, samen met mijn collega’s proberen door te voeren. Zo ben ik voorstander om een opvoedersloon toe te kennen aan elke moeder of vader die ervoor kiest om de eigen kinderen groot te brengen.
 

Katja Gabriëls:  Er is dringend een staatshervorming nodig omdat de huidige organisatie van ons land niet meer werkt.  Elke gemeenschap, elk gewest maar ook België moet hier beter van worden. Dus om alle grote problemen van dit land te kunnen aanpakken: begrotingsevenwicht, economische groei, verhogen van de activiteitsgraad, vergrijzing, hervorming justitie ..; etc zal er een hervorming van ons land en een herziening van de bestaande financieringswetten nodig zijn.

Maria Verheirstraeten: Het is goed en nodig dat men verder werkt aan een efficiënte staatshervorming maar moet  er gesplitst worden zoals een paar rechtse partijen propageren ?    Wat wil men met Brussel ?  Ik hoor bij die rechtse rakkers geen duidelijke uitleg.    Ik vrees dat splitsing heel veel onzekerheid voor de economische wereld teweeg brengt en dat het ten koste zal zijn van de zwakkeren in onze samenleving.

Heidrun Van Moeseke: België is een groot kluwen van kunstmatige structuren die er sinds decennia voor zorgen dat een efficiënt beleid onmogelijk geworden is. Als antwoord heeft het Vlaams Belang als enige partij hier een duidelijk oplossing voor; geen staatshervorming, maar een staatsvorming van een vrij en onafhankelijk Vlaanderen. Als Vlamingen hebben wij immers geen franstaligen nodig om een gezonde maatschappij neer te zetten. Integendeel; ze zijn al dezelfde decennia lang een blok aan het been naar die groeiende welvaartsstaat die Vlaanderen zou kunnen zijn. Of denkt u werkelijk dat na 13 juni BHV nu wel (zonder toegevingen) opgelost zal worden?

2. de financiële en economische crisis: oorzaken, de aanpak tot nu, hoe verder

3. wat kan/moet het federale niveau doen voor kanton Zele

Katja Gabriëls: Solidariteit betekent inderdaad dat de sterkeren noodzakelijk mee zorg dragen voor de zwakkeren in de maatschappij. Absoluut. Zolang het gaat om mensen die echt hulp nodig hebben, zal niemand een probleem hebben om solidair te zijn. Maar dat betekent voor mij ook niet dat vanaf nu ieder jong gezin dat met twee gaat werken moet betalen voor alle andere generaties of doelgroepen.  Dat is onhoudbaar. Als we vaststellen dat het aantal mensen die recht hebben op een uitkering in 10 jaar tijd van 500.000 naar 1,5 miljoen is gegaan dan hebben we echt een probleem in dit land. Dan moet dringend gekeken worden wie echt noden heeft. Meer jobs creëren zodat minder mensen afhankelijk zijn, is ook een uitdaging.