De eerste Punische Oorlog was de eerste van de drie oorlogen die uitgevochten zouden worden tussen twee grootmachten in het Middellandse Zeegebied: Rome en Carthago. Beiden streden om de hegemonie in een oorlog die vooral ter zee werd uitgevochten.

De aanleiding van de oorlog was dat Carthago de stad Messina, dat eigenlijk een piratennest was, ter hulp kwam in haar strijd met de Griekse stad Syracuse.

De Carthagers wilden na afloop Messina niet verlaten en de stad Syracuse riep de hulp van Rome in. Het op expansie gerichte en oorlogszuchtige Rome stemde in. Rome probeerde eerst met een landleger de Carthagers te verdrijven. De Carthagers moesten zich na een maandenlange belegering overgeven. De Carthagers beseften dat de Romeinen haast onverslaanbaar waren op het land. Daarom schakelden ze over naar een zeeoorlog en de Romeinen begonnen noodgedwongen met de bouw van een vloot. De Romeinse bevoorradingsschepen werden aangevallen en het tij leek in het voordeel van de Carthagers te keren.

De Carthager Hamilcar Barkas leek een zeer geduchte tegenstander te zijn. Het zeeoverwicht van de Carthagers bleef echter niet duren en de Romeinen kwamen met een machtige vloot op de proppen. Uiteindelijk brachten de Romeinen bij een zeeslag de Carthagers zo een zware nederlaag toe, dat ze zich (voorlopig) overgaven en bereid waren om toe te zeggen op de voor hen ongunstige vredesonderhandelingen.

Lees ook: Gaius Lutatius Catulus