Ook Carthago gaf zich nog niet gewonnen. Na hun vorige nederlaag moest Carthago zich aan strenge voorwaarden te houden. Zo mocht Carthago geen onafhankelijke buitenlandse politiek meer voeren, wat uiteindelijk de ondergang van deze ooit zo machtige stad betekende.

Marcus Porcius Cato stuurde aan op een vernieling van Carthago: Ceterum censeo, Carthaginem delendam esse (Overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden). In het jaar van zijn dood, 149v.Chr., raakte Carthago slaags met Numidië, een prima aanleiding voor Rome om opnieuw de oorlog te verklaren. De Romeinen belegerden de stad drie jaar lang, tot de verdediging van de stad in 146 v.Chr. uiteindelijk viel en Carthago met de grond gelijk gemaakt werd. De inwoners die niet gesneuveld waren, werden verkocht als slaven. Zo had Cato toch nog zijn zin gekregen, zij het pas na zijn dood...