Gaius Marcius, zoals de jonge Coriolanus gekend was, behoord tot het geslacht van de Marcii en stamde zo af van Ancus Marcius, een van de vroegere koningen van Rome. Volgens moderne historici is Coriolanus hoogstwaarschijnlijk legendarisch.

Hij stond gekend als een uitstekend soldaat en onderscheidde zich reeds als jonge knaap in de oorlog. Hij dankt zijn naam Coriolanus aan volgend feit: toen de Romeinen tijdens een militaire campagne tegen de Volsci dankzij het heldhaftig gedrag van Gaius Marcius de stad Corioli konden innemen, wilden de consuls hem daarvoor rijkelijk belonen. Gaius Marcus sloeg de beloning echter af en naam genoegen met de eretitel Coriolanus. Na dit succes keerde Coriolanus naar Rome terug maar vond er een stad terug die verdeeld was.

De aristocraten onderdrukten er de plebejers en hadden velen zelfs tot slavernij gedwongen. De plebejers vochten terug en verkregen dat ze volkstribunen mochten afleveren om deel te nemen aan de regering.

De patriciërs, onder wie Coriolanus, weigerden om deze volkstribunen te erkennen als rechtmatig onderdeel van de regering. Zij waren immers van mening dat alleen hun stand dit privilege had. Toen hij zich kandidaat stelde om consul te worden waren het dan ook de tribuni plebis die hier tegen in opstand kwamen waardoor hij niet verkozen werd. Hij werd uiteindelijk uit Rome verbannen en sloot zich aan bij de Volsci. Aan het hoofd van de vijandelijke legermacht marcheerde hij naar Rome om de stad met geweld in te nemen. Dankzij zijn moeder Veturia kwam het echter niet zo ver. Ze smeekte hem om toch niet tegen zijn vaderstad op te trekken en dankzij de diepe indruk die deze woorden op Coriolanus maakten keerde hij rechtsom. Hij zou vervolgens door de Volsci wegens verraad ter dood gebracht zijn.