In het begin van de 4de eeuw steeg de sociale onrust. De leges Liciniae Sextiae effende het pad naar de top voor de plebejers. Ook plebejers mochten betrokken zijn bij de hoogste ambten die gangbaar waren in het imperium Romanum.

Een van de twee consuls kon een plebejer zijn. Om de patriciërs alsnog gunstig te stemmen werd het ambt opgericht van de praetor urbanus ('aanvoerder van de stad'), die rechtsbevoegdheden had en die een patriciër moest zijn. Het gevolg was dat de functie van praetor maximus verdween.

Ook het nieuwe college van twee aediles curules was gereserveerd voor patriciërs. Deze aediles werkten samen met de aediles plebis maar waren vooral verantwoordelijk voor de inrichting van de (dure) religieuze feesten (cura ludorum sollemnium, 'de zorg voor de plechtige spelen').