In 287 v. Chr. bepaalde de Lex Hortensia dat de plebiscita voortaan geldig waren voor het hele volk, zonder dat ze bekrachtigd moesten worden door de senaat. Men had dit eerder in 449 (leges Valeriae Horatiae) en 339 (leges Publiliae) v. Chr. zonder succes geprobeerd.

De regeling van 287 v. Chr. was dus wel succesvol, vooral omdat er op dat moment reeds zoveel plebejers magistraat waren geweest en dus in de senaat zetelden dat het niet veel verschil meer uitmaakte.

De invoering van de Lex Hortensia betekende meteen het einde van de standenstrijd. De politieke spanning tussen patriciërs en plebejers was vergoed verdwenen. Het enige hiaat in de Romeinse maatschappij was het standenverschil op basis van het financiële vermogen.