Etienne Cooreman

25 oktober 2009

Naar aanleiding van het uitgeven van zijn memoires, in interviewvorm geschreven door Henri Van Daele, ook een bijdrage over iemand die toch vele jaren het kieskanton Berlare-Zele vertegenwoordigde als CVP-volksvertegenwoordiger (1958-1968) en –senator (1971-1995).

Oud-senator Etienne Cooreman: "Mijn memoires geven de feiten zoals ze zijn"

"Het boek zit vol met verrassende uitspraken. Over de werking van Kamer en Senaat en de manier waarop beide zich tot elkaar verhouden, maar ook over de Zeelse gemeentelijke politiek zijn er een paar curieuze onthullingen", blijft de schrijver wat mysterieus.

"Het idee is al zo'n twintig jaar oud. Omdat ik toen nog in het parlement zat, dacht ik dat mijn verhaal mensen zou kunnen kwetsen. Met ouder worden wordt het steeds moeilijker, het was wellicht nu of nooit", verklaart Cooreman waarom het boek nu uitkomt. Of het nu nog pijn zal doen ? "Ik vertel de feiten zoals ze waren", stelt Cooreman. "In politiek speelt vooral naijver. En tegenwoordig is men ook vergeten waar politiek om draait: samenwerken !"

Van Daele, ook uit Zele, was de aangewezen schrijver. "Ik ken Etienne Cooreman al héél lang. In 1991 hadden ik en drie mederedacteurs van (de toen nog bestaande) Gazet van Zele een uitgebreid interview. Twee jaar terug kwam hij op dat oude boekidee terug. Het is de neerslag geworden van elf gesprekken. Het kwam er vooral op aan de welbespraakte Etienne bij het onderwerp te houden", ondervond Van Daele.

Industrieterrein
"Het boek geeft zowat de helft van mijn leven weer: aspecten uit mijn jeugd, hoe ik in de politiek kwam, mijn rol in de plaatselijke, regionale en nationale politiek", vat Cooreman samen. Tijdens de voorstelling, vorige vrijdag in de raadszaal van het gemeentehuis van Zele, had Cooreman over hoe hij ijverde om een industrieterrein in Dendermonde te krijgen. De toenmalige burgemeester daar zag het niet zitten, waarop Cooreman het idee naar Zele bracht. Hij kon zelfs het Amerikaanse Monroe naar Zele halen, maar die wilden snel beginnen en konden niet wachten op de aanleg van een weg naar wat later dan toch het industrieterrein is geworden. Ze vestigden zich dan maar in Sint-Truiden. "Ik kon iedereen overtuigen na een bevraging van de duizenden pendelaars uit Zele, die in Antwerpen, Brussel en zelfs dagelijks naar de mijnen in Charleroi trokken. Velen bleken bereid tegen 10fr/uur minder te werken als ze dan in Zele konden blijven", zei Cooreman. Hij slaagde er ook in om minister De Saeger, "Iemand die veel voor deze regio heeft gedaan", ervan te overtuigen om in Dendermonde een brug over de Schelde te leggen en zo de spoorlijn Dendermonde-Sint-Niklaas te behouden. "Waardoor Zele niet van het spoornet verdween." Na het aantreden van het sterke Zeelse Belangen van burgemeester Avil Geerinck slaagde hij er niet in om dat met de CVP te breken, waardoor hij vanuit de marge beslissingen moest trachten door te duwen.

Over KB15 en politiek
Ook nationaal drukte hij zijn stempel. Al lukte het niet om minister te worden. "Omdat ik te onafhankelijk wou blijven", vertrouwde hij nkb informatief toe. Hij verwierf onder meer aanzien met enkele opzienbarende wetsvoorstellen (met Willy De Clercq-VLD). Het KB dat aanzette om in aandelen te investeren en het pensioensparen zijn de meest gekende. "Ik ben daar nog fier op. Ik heb dit jaar nog een opvolger voorgesteld. Ook nu moeten KMO's en bedrijven nieuwe middelen krijgen. Er is veel spaargeld beschikbaar. Dat moet worden gebruikt zonder dat het de overheid iets kost."

Tijdens de voorstelling zei hij ook dat wie te lang aan de macht blijft uiteindelijk geen beslissingen meer durft te nemen. "Zo iemand wil dat het bestaande blijft, uit schrik anders kiezers weg te jagen. Cooreman is ervan overtuigd dat politiek ook is vooruit zien en indien nodig moeilijke beslissingen treffen om die toekomst te verbeteren. "Minister Rubbens verlaagde tijdens de crisis van de jaren zestig de werkloosheidsvergoeding, zette zich bij de volgende verkiezingen maar op de derde plaats en werd toch gekozen. Omdat hij had uitgelegd waarom die maatregel nodig was en zo de toekomst van het systeem kon verzekeren."

"Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid"
Tijdens de voorstelling brak hij ook een lans om de - juiste- leuzen van de Franse revolutie meer in het onderwijs toe te lichten. 'Vrijheid' omschreef hij als niet iedereen zomaar wat laten doen, maar om binnen de grenzen van het algemeen belang niet te veel regels op te dringen die uiteindelijk creativiteit en groei beperken. 'Gelijkheid' is volgens hem niet dat iedereen gelijk moet worden. "Dat kan ook niet. Een rijkswachter die in de kazerne in Overmere woonde vertelde me dat daar iedereen zowat hetzelfde verdiende, maar dat er dan waren die tegen het einde van de maand om suiker en melk moesten gaan vragen, terwijl anderen over hadden. De ene wil mosselen eten als ze duur zijn, om te tonen dat ze dat kunnen, de andere wacht tot ze goedkoper staan. Met 'gelijkheid' werd toen bedoeld dat het niet kon dat bepaalde klassen automatisch meer kregen dan anderen. Ik denk dat er hierom binnenkort weer een revolutie kan beginnen ..." En over 'broederlijkheid' vond hij dat dat er maar was bijgesleurd. "Dat was de guillotine, waar iedereen onder kon geraken..."

Het boek telt 225 pagina's en kost 19,5 euro.

De activiteitenkalenders:

(ook socio-cult.verenigingen)

sport

Beoordeel het gemeentebestuur