Dehaene spreekt vrijuit

In de aanloop naar de verkiezingen werden enkele huidige Europarlementsleden de voorbije weken uitgenodigd voor een debat met ambtenaren bij de Europese instellingen. Daarbij een uit Vlaanderen: CD&V'er Jean-Luc Dehaene. Hij sprak er voor dit internationale forum vrijuit over zijn opvattingen over Europa en stond toe dat een verslag op deze site zou komen.

Het is interessant om te vergelijken met het verslag van een meeting met Dehaene in Berlare in 2004.

Dehaene: “Europa moet meer met één stem spreken, er moet een kleinere Commissie komen en meer wereldwijde regels”

CD&V-lijsttrekker voor de Europese verkiezingen en huidig Europees parlementslid Jean-luc Dehaene beklemtoonde tijdens een middaggesprek met EU-ambtenaren dat Europa meer met één stem moet spreken.. “Het is de enige manier om in een geglobaliseerde wereld de belangen van de Europese burgers te verdedigen”, stelde hij. Daarom moet er na de economische integratie (gemeenschappelijke markt) – “Die is verworven maar toch moet worden beschermd tegen protectionistische maatregelen” - een grotere politieke integratie komen. Daarnaast pleitte hij onder meer voor een kleinere Commissie en het opleggen van wereldwijde regels voor de financiële markten.

Een snelle ratificatie van het Verdrag van Lissabon is volgens Dehaene nodig om die verdere integratie mogelijk te maken. “En dan nog moet er heel wat gebeuren om dat verdrag in de praktijk om te zetten.” Zo zal het Europese Parlement, dat door het verdrag heel wat meer bevoegdheden krijgt, zich moeten herorganiseren om dat te kunnen verwerken. Dehaene denkt dat het Europees project bij de jeugd niet meer zo aanslaat omdat die Europa al ziet als iets wat er is. Maar hierdoor is er minder druk van onder uit om tot meer integratie te komen. Hij had het ook over de rol van de media daarbij: in onze beeldmedia is er te weinig mogelijkheid om iets degelijk uit te leggen, en is er te weinig aandacht voor wat onder meer in het Europese Parlement gebeurt. Hij besloot zijn inleiding met Europa als deel van de oplossing te noemen voor de uitdagingen die op ons af komen, en zeker niet als deel van het probleem. En daarom blijft hij dromen van een meer eengemaakt Europa die bijvoorbeeld in de VN-Veiligheidsraad door een persoon wordt vertegenwoordigd.

Dehaene kreeg van verschillende deelnemers te horen dat men beter overtuigde Europeanen als hij in de Commissie zou hebben, wat hem duidelijk charmeerde. Het weerhield hem echter niet om er op te wijzen dat de wijzigingen in onze maatschappij ook voor de Europese ambtenaren zowel als voor nationale ambtenaren gevolgen zullen hebben. “De betogingen in Frankrijk tonen dat al aan.” Hij riep de ambtenaren ook op om te helpen bij het verspreiden van de Europese gedachte.

Bij een vraag over de verminderde rol en macht van de Europese Commissie ‘sinds Delors’ antwoordde Dehaene dat dit niet het gevolg was van de opeenvolgende Europese Verdragen. Hij had het over ‘de kwaliteiten van sommige van de mensen die men naar de Commissie heeft gestuurd’ en het ontbreken van Europees gezinde regeringsleiders zoals Kohl-Mitterand: “Zonder de Duits-Franse steun zou het resultaat van Delors wellicht niet zo groot zijn geweest. En ik zal de laatste zijn om zijn verdiensten te minimaliseren, maar ook ik kreeg bijna een mythische dimensie toen ik premier af was, terwijl er tot dan heel wat kritiek was”. Andere redenen zijn volgens Dehaene de sinds Maastricht ongeschreven wet dat de Commissievoorzitter een voormalig ‘lid’ van de Europese Raad van staatshoofden en regeringsleiders moet zijn, een generatie regeringsleiders die geen ervaring heeft met het werk van de Europese instellingen, en de tendens van de opeenvolgende Raadpresidentschappen om hun programma aan de Commissie op te leggen waar die vroeger trachtte om de Commissievoorstellen te verdedigen. “En uiteraard het aantal commissarissen.” Dehaene betreurde dat er zoveel tegenstand was om de Commissie kleiner te maken. “Tegenstand kwam vooral van de kleinere landen, behalve dan de Benelux. Die landen begrepen niet dat hun belangen beter gediend zijn door een kleine Commissie die werkelijk het Europese belang nastreeft dan door een te grote Commissie die daardoor verlamd is.” Over de zwakte van de Commissie wou hij nog kwijt dat de Commissie wel sterk presteerde in verband met de klimaatverandering, maar heel wat minder bij de economische en fiscale crisis. “Daar wachtte men te lang op wat de lidstaten deden. Daarna werd heel wat goedgemaakt, maar het had sneller gemoeten.”

Die crisis was volgens Dehaene veeleer een gevolg van een transformatie van de huidige maatschappij. “Zo een transformatie – zo leert de geschiedenis - wordt niet veroorzaakt door de politiek maar door de veranderende technische mogelijkheden. Zie de overgang van de landbouwmaatschappij naar een industriële maatschappij. Nu kennen we de gevolgen van de verspreiding van het internet. Dat werd niet door de politiek opgelegd, maar zorgde er onder meer voor dat banken producten verkochten waarvan bankspecialisten niet meer wisten waar ze mee bezig waren.” Door die nieuwe situatie en door de globalisatie is er nood aan wereldwijde regels. “Als die er niet komen zijn grote conflicten tussen de grote wereldmachten mogelijk. En ook na die conflicten zal die nood blijven bestaan.”

Uitbreiding

Dehaene verdedigde de uitbreiding met de Balkanlanden ‘die vroeger de aanleiding zijn geweest tot conflicten en dus beter in de EU worden geïntegreerd’. Anderzijds is hij voorstander van een sterke Nabuurschapspolitiek, waarbij men samenwerkingsakkoorden afsluit met de landen aan de andere kant van de Middellandse Zee en met landen tussen de EU en Rusland. Wat Turkije betreft, daar stelde hij dat in de huidige omstandigheden, waarbij dat land – “Toen er nog geen sprake was van die Nabuurschapsverdragen” –vooruitzichten op toetreding zijn geboden. “De EU zou haar geloofwaardigheid verliezen als de onderhandelingen – die zijn begonnen omdat de Commissie stelde dat Turkije voldeed aan de voorwaarden om ze te kunnen starten – nu zouden worden stopgezet.” Maar hij zei er uitdrukkelijk bij dat onderhandelingen niet noodzakelijk goed aflopen, en te hopen dat als Turkije lid wordt, er tegen dan een nieuwe herziening van het Verdrag is gebeurd “en dat men er op tijd mee begint om toestanden als met het huidige Verdragvoorstel te vermijden”.

Sociaal Europa

Er was ook een vraag over het sociale Europa. Daarop antwoordde Dehaene dat het gedeeltelijk waar is dat het economische meer vooruitgang boekte dan het sociale. “Maar dat kwam omdat men destijds is overeengekomen om maatregelen voor de eenheidsmarkt met gekwalificeerde meerderheden te kunnen goedkeuren, terwijl voor sociale maatregelen nog altijd unanimiteit is vereist. Er is bij verdragswijzigingen getracht dat te veranderen, maar tot nu is dit niet gelukt.” Hij benadrukte het belang van werkgelegenheidsplannen bij het herstelbeleid.

Over de verkiezingen zei Dehaene het niet zo erg te vinden dat de campagnes nog niet echt zijn gestart. De matige opkomst in landen waar geen stemplicht is legde hij uit door de weinig sensationele debatten in het Europese parlement en mede daar door het gebrek aan belangstelling van de pers. Maar ook de nationale politici dragen een deel van de schuld. In de nieuwe lidstaten komt daar bij dat de regeringen daar sinds de toetredingsprocedure begon duizenden bladzijden wetteksten dienden om te zetten en dus weinig anders konden doen. Dat verminderde zowel het enthousiasme bij de gekozenen als bij de kiezers die na nationale verkiezingen weinig verandering zagen. Bovendien bleken voor velen de bestaanszekerheden minder dan tijdens het communistische beleid. Over de uitslag wou hij enkel kwijt dat enquêtes dikwijls andere uitslagen gaven dan de verkiezingen zelf ‘omdat ze een beeld geven op een bepaald moment en omdat kiezers gelukkig geen machines zijn”.

De activiteitenkalenders:

(ook socio-cult.verenigingen)

sport

Beoordeel het gemeentebestuur

Verkiezingen 10/06/07