Raoul Verhaeven: diaken

22 september 2009

Raoul Verhaeven: eerste diaken in Sint-Martinusparochie

Vorige zondag werd Raoul Verhaeven (61) in Gent door bisschop Van Looy tot diaken gewijd, na meer dan drie jaar voorbereiding. Begin oktober, na zijn 'aanstellingsmis' (4 oktober 18 uur), neemt hij zijn taak in Berlare op. Intussen bereidt hij de kermisfrituur voor, ten voordele van het Sint-Martinusfonds.

"Ik wou me al langer meer inzetten voor de gemeenschap en dacht aan het pastorale. Nee, een priesterroeping is er nooit geweest. Integendeel, ik leefde eerder 'anders'. In 2002 werd de idee steeds sterker. Na overleg met echtgenote Huguette D'hondt en met mensen uit de omgeving, ik wou hun reactie testen, begon ik informatie te zoeken. Toevallig kwam ik in contact met iemand die veel wist over het diakenschap. Na twee goede gesprekken raadde hij me aan de Probedeuze te doen." Dat is een bedenkingsperiode van zes maanden met bijeenkomsten met mensen uit het bisdom en met andere belangstellenden. "Daarbij wordt gepraat over onder meer bidden, het diakenschap en het huwelijk, Christus. Als je dan nog verder wilt, en je kandidatuur wordt aanvaard, volgen vier gesprekken over de eigen intenties en visies. Die bepalen of je er 'rijp' voor bent en aan de opleiding kan beginnen. Dat is echt drie jaar avondles volgen en examens afleggen over de verschillende modules, onder meer theologie, dogma, ethiek, filosofie. Je doet intussen ook stages. Zo stond ik een jaar bij het Antwerpse Kamiano daklozen en verslaafden bij."

Of hij zich een vervanger van een priester voelt, nu er minder roepingen zijn ? "Een priester is toch nog iets anders. Zijn opleiding duurt zeven jaar, maar vooral, alleen hij mag de consecratie doen. Diakens staan hen bij, leiden zelf wat je een uitgebreide gebedsdienst kan noemen. En dat er diakens zijn, wil niet zeggen dat niet verder wordt getracht meer priesters te vinden."

Wat heeft dit nu veranderd ? "Persoonlijk voel ik het als een verrijking in mijn persoonlijk en geestelijk leven. Ik bekijk de dingen anders, te beginnen met de Bijbel, en ben wellicht verdraagzamer en hulpvaardiger. Ik ben hier ook samen met mijn echtgenote ingegroeid. Dit is niet iets wat je alleen kan. En vorig jaar ben ik vervroegd op pensioen gegaan. Dat geeft me de tijd voor waar het om gaat: de mensen uit Berlare helpen."

Sint-Martinusfonds

Dat doet hij al langer. Eind 2007 zette hij met pastoor Van Steen en Gaby Cocquyt het Sint-Martinusfonds op. Het kwam er omdat de pastoor regelmatig om hulp werd verzocht. Intussen is het uitgegroeid tot zo'n 16 vrijwilligers die in elke deelgemeente mensen met problemen voedselpakketten, kleren, kleine meubelen bezorgen, of hen op weg zetten naar hulpverlenende instanties. "Die hulp is voor steeds meer mensen nodig. Nu bereiken we zo'n 150 personen, verdeeld over een vijftigtal gezinnen. We zijn echter overtuigd dat er meer verborgen armoede is. We krijgen middelen van het Zeelse Sint-Vincentiusfonds dat binnen het dekanaat Zele is opgericht, kopen zelf middelen op veilingen en zoveel mogelijk bij plaatselijke handelaars. Kleren krijgen we van mensen uit de gemeente, en uit scholen die ons de achtergelaten kleren bezorgen." Om meer voedsel te kunnen bedelen openen de medewerkers tijdens de jaarmarkt van Berlare kermis, dinsdag 29 september, in de parochiezaal een gelegenheidsfrituur. Tussen 11.30 en 14.30 uur kan men er terecht voor frieten met stoofvlees of met balletjes in tomatensaus.

In Berlare is er naast het Sint-Martinusfonds ook nog het iets oudere 'Fonds voor kinderen van bij ons' (dat gezinnen met gehandicapte en langdurig zieke kinderen helpt) en kan ook bij het OCMW en bij regionale hulpverleners hulp worden gezocht. "Met het OCMW is er zeker samenwerking. Wij wijzen mensen door en het OCMW stuurt mensen naar ons voor de meer regelmatige voedselhulp. Over samenwerking met het 'Fonds' is al gepraat. Het mag niet de bedoeling zijn tegen elkaar te werken, maar de mensen helpen die het nodig hebben"

De activiteitenkalenders:

(ook socio-cult.verenigingen)

sport

Beoordeel het gemeentebestuur

vergelijk met beleidsplan 07-12