Marcus Ulpius Traianus

Het was reeds van keizer Augustus geleden dat Rome nog zo’n triomfantelijke heerser had gekend.
Toen Traianus in 97 n. Chr.  vernam dat keizer Nerva hem had geadopteerd, was hij stadhouder van Germania Superior. Tegen de gewoonte in trok Traianus niet meteen naar Rome om er de troon op te eisen, maar versterkte eerst de grenzen aan de Rijn en Donau. Wanneer hij uiteindelijk terug in Rome was, versterkte hij zijn imago bij het volk, door enorme korenuitdelingen, het verder uitwerken van het “alimenta”-systeem en het verminderen van de belastingen. Verder stond Traianus bekend als de opdrachtgever van grootste bouwwerken zoals het Forum Traianum dat hij kon verwezenlijken door de enorme opbrengsten die hij tijdens zijn veroveringen had buitgemaakt.

Onder zijn bewind werd het onrustige Dacië ingelijfd, ontstond de nieuwe provincie Arabia Petrea (vroeger: het koninkrijk van de Nabateëers), veroverde hij Armenië en maakte van Mesopotamië een Romeinse provincie.

Naar verluidt zou Traianus op zijn sterfbed de macht aan Hadrianus overgedragen hebben, maar of dit echt wel zo zou geweest zijn, is niet zeker. Een andere versie van het verhaal gaat als volgt: Traianus’ vrouw Plotina die graag Hadrianus aan de macht had gezien, zou de papieren in Traianus’ naam getekend hebben en het bericht van zijn dood uitgesteld hebben tot Hadrianus aan de macht kwam.
Om zijn successen als veldheer te gedenken en ook om hem te eren met een grafmonument werd de marmeren zuil van Traianus opgericht waarop er in stripvorm het verhaal van Traianus’ twee Dacische oorlogen staat afgebeeld.