http://2.bp.blogspot.com/_aZ89p6lCvMs/TEclcE-MtsI/AAAAAAAABng/g2G8arSTN34/s1600/NERO+2.jpg

De regeerperiode van Nero begon veelbelovend. Zo ging hij van start met het versterken van de relaties tussen hem, de senaat en de pretoriaanse garde. De beginjaren van zijn regeerperiode waren een succes, maar of dit te danken was aan Nero zelf is niet geheel duidelijk. Nero werd namelijk bijgestaan door twee raadsheren: Seneca en Burrus; en werd zwaar beïnvloed door zijn moeder Agrippina waarvan leek dat zij het rijk bestuurde en Nero slechts gebruikte om haar wil door te drijven.

Tijdens de eerste vijf jaar onder zijn beleid kende Rome een gouden tijd. Daarna ging het voor Nero als keizer bergafwaarts. Hij liet immers zijn moeder vermoorden en met de dood van Burrus en de keuze van Seneca om zich als raadsheer terug te trekken, verloor Nero zijn adviseurs. Nero kwam op een dwaalpad terecht. Er deden verhalen de ronde dat hij ’s nachts de kroegen afschuimde, mensen aanviel, vrouwen lastigviel en homoseksuele relaties had. Ook hield hij zich steeds minder bezig met politiek, maar vestigde zijn aandacht op de poëzie. In het jaar 62 n. Chr.  scheidde hij van Claudius’ dochter Octavia om met zijn nieuwste vlam Poppaea Sabina te trouwen. Haar zou hij in 65 n. Chr. , wanneer zij zwanger was van een tweede kind, doodgeschopt hebben.

Hoewel Nero al een tijdje het verkeerde pad bewandelde om het Romeinse rijk te besturen, werd de ondergang van zijn beleid pas echt bezegeld in 64 n. Chr.  wanneer de grote brand van Rome uitbrak. Slecht vier van de veertien districten van de stad zouden onaangetast gebleven zijn. Nero werd door het volk gezien als schuldige, aangezien dit voorval goed uitkwam voor de bouw van zijn nieuw paleis. De relaties met de senaat vervaagden en ook de pretoriaanse garde zag nog weinig toekomst in Nero als keizer.

Uiteindelijk braken er in 68 n. Chr.  onder leiding van Iulius Vindex, de gouverneur van Gallia Lugdunensis enkele opstanden uit die ervoor zorgden dat Nero van de troon werd gestoten. Nero probeerde alsnog te vluchten maar toen hij tijdens zijn ontsnappingspogingen toch gearresteerd werd, pleegde hij zelfmoord.