Tiberius Claudius Drusus

Na de streken van de jonge keizer Caligula werd nu plaats gemaakt voor de vijftigjarige Claudius.
Claudius kwam echter voor een bijna onmogelijke taak te staan nadat zijn voorganger het rijk in rep en roer had gezet. De senaat droomde er immers van om de republiek te herstellen en was bijgevolg niet erg tevreden over de keuze van de pretoriaanse garde om Claudius aan de macht te laten komen. Claudius’ eerste missie was de vervolging van Caligulas moordenaars. En hoewel het leek dat hij hiermee de politiek van zijn voorganger zou voortzetten, bleek niets minder waar. Claudius nam de moord op Caligula op als een waarschuwing voor zijn opvolgers. Hij probeerde dan ook zo snel mogelijk de rust in Rome te herstellen. Dit ging aanvankelijk niet van een leien dakje, maar na enkele aanslagen op zijn leven en de executie van meer dan driehonderd tegenstanders leek hij de situatie eindelijk onder controle te hebben.

Desalniettemin was Claudius zeer begaan met Rome. Om de voedselvoorzieningen voor de stad te bevorderen, zorgde hij voor een uitbreiding van de havenstad Ostia opdat de import van voedsel er efficiënter zou gebeuren. Buiten Rome kende Claudius ook succes. Zo zette hij de invasie van Brittannië – die Caligula begon – verder en bracht die tot een goed einde. Verder breidde hij het rijk uit door ook Lycië, Thracië, Mauretanië en Noricum in te lijven. Binnen de grenzen van het rijk werd Claudius populair door het verschaffen van het Romeinse burgerschap aan de inwoners van de provincies.

Het duurde echter niet lang vooraleer Claudius zich opnieuw in een lastig parket bevond. Bij de voortdurende angst voor samenzweringen werden er ook huishoudelijke problemen vastgesteld. Zijn derde vrouw Messalina zou hem immers nogal frequent bedrogen hebben. Het zou duren tot zij met een van haar minnaars in het huwelijksbootje zou stappen en daarvoor geëxecuteerd zou worden.
Voor de opvolging van Claudius speelde zijn vierde vrouw Agrippina een belangrijke rol. Zij probeerde immers Claudius te overtuigen om haar zoon uit een eerder huwelijk Lucius Domitius te adopteren en te verkiezen boven zijn eigen zoon. Nadat hij hiermee had ingestemd, nam Lucius Domitius de familienaam Nero over en bevorderde Agrippina zijn troonopvolging door Claudius te vergiftigen.

In de nacht van 12 op 13 oktober (54 n. Chr. ) stierf Claudius en liet het rijk over aan zijn stiefzoon Nero.