Jacques Raymond

De Duitse schlager		in Nederland en België

JACQUES RAYMOND

HOME

°13.10.1937
De metaalarbeider Jozef Remon uit Temse, was in de wieg gelegd voor een muzikale loopbaan. Zijn grootvader was accordeonist en ook zijn vader speelde dit instrument.Jacques zette zijn eerste stappen als (orkest)zanger in 1957. Voor het grote publiek raakte hij bekend door zijn deelname aan “Ontdek de Ster” in 1959. “Ontdek de Ster” ging vanaf 1956 jaarlijks door vanuit het Radio en TV-salon en vanf 1963 2-jaarlijks. In 1975 vond het een laatste keer plaats.
Jacques was laureaat in 1959, in de editie, die doorging in het Roxytheater (cinema?)in Antwerpen tussen 13 en 21 april. Hij won met “Begin the beguine” van Cole Porter.
In 1961, behaalde hij de 2de plaats met “Als je weent, als je lacht”, bij de verkiezing van de “Belgische bijdrage tot het songfestival”. “Canzonissima” begon immers pas in 1963. Bob Benny won met “September gouden roos”, een compositie van Hans Flower. Hij behaalde er op het ESC slechts de 15de plaats op 16 mee. Jean-Claude Pascal won toen in Cannes met “Nous les amoureux”. Aan die “Belgische bijdrage tot het songfestival” namen toen ook Jo Leemans, Enny Denita, Luc Van Hoesselt en Tony Sandler deel. In 1960 kwam ook Jacques’ eerste plaat uit: "Heel veel liefs en tot ziens".
In 1963 wint hij "Canzonisima" met het liedje "Waarom", waarmee hij naar het ESC in Londen gaat. Hij eindigde 10de op 16. Het Deense duo Grethe & Jorge Ingemann wint met “Dansevise”.
Deze webpagina maakt echter deel uit van een groter geheel, nl. “De Duitse schlager” en we hebben dus een jaar overgeslagen, nl. 1962. In dat jaar neemt Jacques 2 Duitse singles op: “Sweet Florentine/In diesem Augenblick”, Steyn Records S1004 en Marshall Records, en “Juke-Box-Twist/Du bist Klasse, du hasst Pfiff”, op Ariola. Het is immers de bedoeling op deze webpagina vooral de Duitse carrière van Jacques te belichten. D.i. het deel, dat voor ons in Vlaanderen, de “Ver van mijn bed show” gebleven is.

Jacques gooide zich op de Duitse markt, toen het (hitparade)succes in Vlaanderen uitbleef. Zelfs een naamverandering in Ray Mondo, met o.a. “You’re so simpatico” (1964) kon het tij niet doen keren. Jozef Remon werd een man met twee gezichten, Jacques Raymond voor de Vlaamse en Duitse nummers en Ray Mondo voor de Engelse.
Jacques was in 1961 ook al aanwezig op de « Deutsche Rundfunk-, Fernseh-, und Phonoausstellung » in Berlijn, waar hij samen met andere Belgische vedetten, zoals Jo Leemans, Henk Van Montfoort, Tony Sandler, Ping Ping, Lieve Olga en Rocco Granata, hoopte door te breken. Enkel Rocco, Tony en Jacques zelf zouden daarin slagen, de ene al beter dan de andere.
De carrière van Jacques in Duitsland is vooral een carrière van optredens in TV-shows. Zo is hij regelmatig te zien in “Am Klavier in Studio Vier”. Paul Kuhn is er “Der Mann am Klavier” en Max Greger leidt het orkest. Jacques treedt erin op aan de zijde van o.m. Monika Grimm, Janine Bernard, e.a. waar u en ik nog nooit vanhegoord hebben …
De Duitse carrière is het gevolg van een Europese tournee, waarbij Jacques de orkestzanger is bij grote Duitse orkesten zoals Kurt Edelhagen, Werner Müller, Paul Kuhn, Max Greger e.a.
Af en toe brengt hij een Duitse single uit, waarmee hij probeert de trappen van de hitparade te beklimmen. In 1964 wordt “Die dolle Dolly/Tanz langsam mit mir”, Ariola 10476, uitgebracht.

Ook in België wordt in 1967 opnieuw een Duits nummer uitgebracht: “Blume von Tahiti”. D.i. een cover van Gert Timmerman’s hit. In de jaren ’60 waren er in België, maar bij vb. ook in Duitsland een aantal “Billiglabels” op de markt, zoals ze in Duitsland genoemd worden. “Teeny” is bij ons daarvan het bekendste. Zowel op de a- als de b-zijde stond een hitnummer. Dit werd echter niet door de oorspronkelijke uitvoerders gebracht, maar door een onbekende zanger of zangeres. D.w.z. een op papier onbekende zanger of zangeres. De namen waren dikwijls een pseudoniem voor een meer bekende zanger of zangeres. Zo zong ook Ronny, in het begin van zijn carrière, onder allerlei pseudoniemen voor goedkope labels. Voor het Duitse label “Opera” zong hij bij vb. Freddy Quinn’ s “Heimweh”. De 45t.-plaatjes van Teeny kostten slechts 39 BEF i.p.v. de courante 66 BEF, voor de gewone singles. Er was niet alleen Teeny, maar ook bij vb. Kraftone en Expo-brood. Deze laatste twee zijn echter aparte gevallen. Je moest er bonnetjes van resp. kaas en brood, in dit laatste geval Exposterren van de broodzak, van verzamelen en met een toeslagvan 20 BEF kon je dan de plaat verkrijgen. Kraftone was van Kraftkaas en de bonnetjes vergaarde je vooral met de Doramkaas. Expo-brood was op de markt gekomen t.g.v. Expo ’58. Het was een speciaal pistoletbrood, dat de “warme bakker” bakte met bloem van Molens Diafarm. Eens gesneden werd het in een blauwe broodzak bedrukt werd met een kenmerkende vijfpuntige ster gestopt, met een bonnetje erop, dat je moest uitknippen. Als je een aantal bonnetjes had verzameld kon je mits een opleg een plaatje van het label Expo-brood krijgen. Eén van die platen was dus “Blume von Tahiti/ Hey Paula”, Expobrood nr. E32. Conrad Meyer coverde “Blume von Tahiti” en het duo Paul Doris en Paula Smith kweelden het succesnummer van de ééndagsvliegen Paul and Paula. Conrad Meyer en Paul Doris zijn beide pseudoniemen voor Jacques Raymond en achter Paula Smith gaat Jo Leemans schuil. Ook Expobrood nr. E39 is een opname van Conrad Meyer: "Oh Donna Clara/Lass mich noch einmal in die Ferne", oorspronkelijk van resp. Bruno Majcherek en Freddy Quinn.

In 1968 wint de Belgische ploeg de “Europese Beker voor Zangvoordracht” in Knokke. De ploeg bestaat uit Lily Castel, Ann Christy, Hugo Dellas, Nicole Josy en Jacques Raymond. Nog in 1968 wordt op Ariola “Keine Freunde/Komm September” uitgebracht.

In 1969 wordt “Tanja/Du gingst vorüber” in Duitsland op CBS uitgebracht. “Tanja” is als “Tannia” ook in België uitgebracht.

Een andere Duitse plaat dateert uit 1970: “Träume ohne Tränen/Es ist zu spätt zum Auseinandergeh’n”, Cornet 3180.

In 1971 zien we Jacques Raymond aan de zijde van de Gentse Lily Castel op het Eurovisiesongfestival in Dublin. Ze vertolken er “Goedemorgen, morgen” als invallers voor het duo Nicole & Hugo. Nicole Josy, het vrouwelijk deel, moest verstek geven wegen een aanval van geelzucht. Ze eindigden 14de op 18. Séverine won toen voor Monaco met “Un banc, un arbre, une rue.

Vanaf 1971 brengt Jacques veel tijd door in Duitsland, waar hij contractueel werd verbonden is aan o.m. ARD en de Saarlandischer Rundfunk. Hij is er te zien in “Opa’ s Hitparade” en “Hitjournal” o.a. aan de zijde van Mary Roos, Ulla Norden, Erik Silvester, Manfred Sexauer, Dorthe Kollo en Graham Bonney.
In die jaren, ’72, ’73, komen drie singles op de markt:
1972: “Angelika/Du bist das Mädchen”, PIMS P 5.052, Polydor 2041 280
1973: “ Ich seh' die Liebe in deinen Augen / Wer wagt, gewinnt das Glück” (Reprise 14241)
1973: “Es ist so leicht dir treu zu sein/Auch dich gehört der Sonnenschein”, Columbia.

In de 70-iger jaren is Jacques in België vooral op festivals aanwezig. In 1972 wint hij met “Scheldestroom” het “Zangfestival van het Scheldelied”. Het nummer prijkt op een EP-tje uit 1973, waarop naast Jacques, Harry Herman, Ingriani, zijn latere echtgenote, en ene Johny East de performers zijn. Vraag hierbij: wie is Johny East!?
In 1975 komt zijn eerste Duitstalige LP op de markt onder het label AGM met volgende liedjes :
„ Als Oma so jung war wie ich heute bin“; “Sylvia” (vertaling van “My song for Sylvia”); “Du und der Sommer” (vertaling van “Thanks for the summer”); “Vertrau der Zeit” (vertaling van “Verdriet en pijn”); “Teeny, teeny, teeny”; „Adieu, adieu Elen“; „Nicht einen Penny mehr“; „Ich soll sie vergessen“; „Regen auf den Wegen“; “ Für Elise” (vertaling van “Marleentje”); „Man sagt“; „Leis' geht der Tag nur zur Ruh“.

In het zog van zijn Duitse TV-periode worden later nogeen aantal LP’s en CD’s uitgebracht: Tanztreff (1977); Hitjournal (1977); Ich soll sie vergessen (1979); Deutsche Schlager (1981); Barmusik 1 (1983); Barmusik 2 (1984); CD : Das gibts nur einmal ((1990). Hierop staan vooral Duitse, maar ook Engelse evergreens en operettemelodieën. Op “Hitjournal”, een dubbelLP staan onder meer: “My wild Irish Rose”, “Gipsy Love Song”, “Servus Du”, “Oh give me a home”, “Sous les ponts de Paris” (in duet met Ann Michel) en “Fascination”. Op de LP "Deutsche Schlager" (1981) staan: “Du schwarzer Zigeuner”; “So leb' dein Leben”; “Warum weinst du, kleine Tamara?”; “Ich hab' Ehrfurcht für schneeweissen Haare”; “Komm zurück”; “Zwei Gitarren am Meer”; “La Paloma”; “Tanze mit mir in den Morgen”; “Sympathie”; “Unter der roten Lanterne von St. Pauli”; “Mariandel”; “Capri Fischer”

In 1981 komt de laatste Duitse single op de markt: “Ding, Dang, Dong/Ein kleiner Flirt”.

Jacques is nog te horen in “De tijd van toen” een radioprogramma van Jan Theys. Jacques zingt samen met anderen op de Duitse CD “Das gibt’s nur einmal” (1990)
In de jaren ’90 worden Jacques Raymond en Ingriani, op 26 december 1952 in Vrasene als Ingrid Van Der Veken geboren, een paar. Ingriani kennen we vooral van “Tenerife” (1974) en “Dan zal ik dansen (1975).
In 1992 komt een verzamelCD uit: “Het beste van Jacques Raymond”. Andere CD’s uit de jaren ’90 zijn: “Verliefd zijn” (1992); “Jacques Raymond” (1997); “Voor alle moeders” (1998); “Jij bent alles” (1998).
Hij treed vaak met haar alsook met de “Gouden tenoren”, de Vlaamse (light) versie van “The Three Tenors”, Pavarotti, José Carreras en Placido Domingo. De andere twee Oostvlaamse “tenoren” waren Jean Walter en Bob Benny, beide afkomstig uit Sint-Niklaas. Jacques, die van Temse is, was de jongste van de drie. Eerst werd Bob Benny ziek en overleed hij. Hij werd gedurende korte tijd vervangen door de inmiddels ook al overleden Johnny White. Wat later hield het trio op te bestaan. Ook bij Jean Walter was het beste ervan af. In 1999 werden een 3-tal CD’s van hen uitgebracht.
In 2004 vinden we Jacques en Ingriani nog terug op de affiche van “Houden van”, dat nu nog jaarlijks doorgaat in het Antwerps Sportpaleis als “Griffelrock/Houden van”. Jacques en Ingriani zijn er jaarlijks aanwezig als eregast.
De laatste CD dateert uit 2007: “Samen”, met Ingriani.

Bij dat alles zouden we bijna vergeten, dat Jacques ook wel eens een Duits nummer in het Nederlands coverde. Zo is daar "Monika/ Kom toch gauw" uit 1967 "Monika" is oorspronkelijk Peter Orloff, een compositie van Heinz Gietz en Joachim Relin, uit hetzelfde jaar. "Kom toch gauw" is oorspronkelijk "Aber dich, gibt' s nur einmal für mich", de grote hit van de Nilsen Brothers uit 1965. Waarschijnlijk heeft Jacques nog andere vertalingen van Duitse nummers opgenomen, tips zijn altijd welkom.

De meeste info is afkomstig van de eigen blog van Jaques en Ingriani, die ze van 2006 tot 2010 bijhielden op Seniorennet. Alleen jammer, dat ik van“Es ist so leicht dir treu zu sein/Auch dich gehört der Sonnenschein” nergens geen cover vond ...