| De Duitse schlager |
 |
in Nederland en België |
THE REGENTO STARS
Na W.O. II tot in het begin van de jaren '60 heerste er een heuse tangorage in Europa. In de Benelux hotste het orkest van Malando (« Olé guapa ») van feestzaal naar feestzaal in Duitsland het orkest van Alfred Hause, dat in 1961 met het instrumentale "Bailando a dos", zo waar de eerste editie van de Deutsche Schlagerfestspiele won. Ook een aantal gezongen tango's kwamen aan het venster piepen, denk maar aan de (tango)schlagerzangers Rudi Schurike (« Florentinische Nächte » en « Caprifischer »)en René Carol (« Bianca Rosa », « Rote Rosen, Rote lippen, roter Wein », « Deinen Namen, den hab' ich vergessen »), Gerhard Wendland (« Tanze mir mir in den Morgen »)en het Hazy Osterwald Sextett (« Kriminial Tango »), Rocco Granata e.a. « Du schwarzer Zigeuner ». Zelfs The Shadows speelden « Guitar tango » tot in de hoogste hitparaderegionen.
Er was geen enkele bruiloft in de jaren '60-'70 of er werden tango' s en walsen gedraaid. Ook in de juke-boxen staken een aantal tangoplaten, die omwille van hun zwoel sfeertje en vaak dubbelzinnige teksten frequent geselecteerd werden. Echter, op de officiële radiozenders werden deze weinig of niet gedraaid. Je merkt de « boycot « van Laura Lynn is geen alleenstaand feit. Deze tangosingles verkochten echter als verse broodjes en bleven maandenlang in de top tien van de hitparade staan. In nostalgische radioprogramma' s hoor je deze nummers zelden of nooit. Het gaat vooral over « Laila » van de Regento Stars en « Der rote Tango » van die Regenpfeifer.
Met « Laila » stonden de uit Nederlands Limburg afkomstige Regento Stars van maart tot november '60, zij aan zij met die Regenpfeifer, in de Benelux hitparades. « Laila » was een tango van voor W.O. II, waar in het middendeel een stuk parlando bijgeplakt werd. De oorspronkelijke bezetting bestond van het in 1958 opgericht quintet bestond uit lead-zanger en klarinettist Bruno Majcherek (°3.1.1936 -+29.9.2020), Dora en Otto Zerdoner, Sigmund of Siegfried Meyer en Jo Theunissen. In de plaats van de in 1965 verongelukte gitarist Jo Theunissen kwam Men Van Meegen. In 1961 kregen ze een gouden plaat voor meer dan 1,5 miljoen verkochte exemplaren. Vanaf 1963 noemde de groep « Bruno Majcherek en de Regento Stars ». Bruno was de zoon van een ingeweken Pool, die in de Oranje-Nassau koolmijn in Heerlen werkte.
Op het Grand Gala du Disque van 1963 zong Bruno « Oh Donna Clara » dat opnieuw een reuze-hit werd. Het succes van « Laila » kon evenwel niet geëvenaard worden. Vanaf 1965 werden geen nieuwe platen meer uitgebracht alhoewel de groep tot 1970 bleef optreden. Dan vervingen de DJ' s de live-orkestjes. Bruno ging opnieuw als mijnwerker aan de slag in Alsdorf, bij Aachen, tot hij zich in 1980 liet overreden om opnieuw, maar dit keer solo, met geluidsband, op te treden. Regelmatig worden van hem CD' s uitgebracht van vroegere opnamen. De laatste dateert van mei 2006, n.a.v. zijn 70ste verjaardag: « Het beste van Bruno Majcherek, mit 70 hat man noch Träume », met een knipoog naar Peggy March' s grootste Duitse hit dus.
De meeste info op deze pagina is afkomstig uit een artikel in het Duits van Wälz Studer in Memory Magazin.
