De Duitse schlager		in Nederland en België

ANNEKE GRÖNLOH

°07.06.1942 - +14.09.2018
De geschiedenis van onze Nederlandse Anneke is ook een beetje de geschiedenis van Peter Koelewijn en onze Belgische Helmut Lotti en Lisa Del Bo.
Anneke werd geboren in Tondano, op het Indonesische eiland Noord-Celebes, als dochter van een Nederlandse sergeant-majoor en een Indonesische moeder. Anneke brengt haar kinderjaren door in Japanse kampen op Indonesië en het gezin Grönloh komt in 1949 naar Nederland. Op school in Eindhoven komt ze in contact met Peter Koelewijn, die een klas hoger zit en zijn eigen rockgroep heeft "Peter en zijn Rockets". Ze wordt de zangeres van de band. In 1959 wint ze de talentenjacht in de Eindhovense "Carlton" met het nummer "Ma, he's making eyes at me" een nummer, dat later eveneens bekend werd in de versie van het inmiddels overleden Engels kindsterretje Lena Zavaroni. Het nummer wordt in 1961 uitgebracht in het Nederlands als "Ma, hij wil zo graag een zoen" en wordt in Nederland een bescheiden hit. "Maar wat heeft dat alle maal met de Duitse schlager te maken?" zal je denken? De link vond je al in de inleiding van deze website. De grote doorbraak voor Anneke kwam er in 1962 met "Brandend zand", de vertaling van Mina's "Heisser Sand" van het succesduo Werner Scharfenberger/Kurt Feltz. Werner had in 1960 voor de Oostenrijkse Lolita al een mijlpaal van de Duitse schlager gecomponeerd, nl. "Seemann" en deed dat 2 jaar later nog eens over met "Heisser Sand" voor de Italiaanse Mina. De uit het Nederlandse Weert afkomstige Johnny Hoes, toen nog onder dak bij Philips, schreef de Nederlandse vertaling en Anneke stond prompt 7 maanden aan de top van de Nederlandse en Belgische hitparades, op papier samen met Mina, in werkelijkheid was de Duitse versie enkel bij insiders bekend. Daar zorgden Peter Koelewijn, Radio Luxemburg en het muziekblad "Muziek Express" voor met hun hitparade op zondagmiddag. Peter presenteerde het geval en plugde zo zijn eigen nummers en die van Anneke naar de roem. De opvolger was het al even succesrijke "Paradiso" van Connie Francis en weer werd het een reuzehit, met de bereidwillige medewerking van hogergenoemd trio. We waren inmiddels in 1963 beland en opnieuw werd volgens hetzelfde recept "Soerabaja" een Beneluxhit. Opnieuw was het een vertaling van een Duits nummer van de hand van Christian Bruhn en gezongen door Carmella Corren. "Cimeroni" werd de 4de smashhit op rij. Het nummer is van de hand van Griekse Manos Hadjidakis en Ralph Siegel. Manos had eerder al voor Nana Mouskouri "Weisse Rosen aus Athen" en voor "vele anderen" "Never on sunday" geschreven. Anneke zong zelf de oorspronkelijke Duitse versie. De 5de op rij was de Nederlandse versie van het Phil Spectornummer "Da doo ron ron" van The Crystals. Het was het einde van een mooie reeks. Anneke scoorde wel nog in Duitsland zelf, met Duitse nummers, maar het vet was van de soep. Toen we haar in 2000 nog op VTM zagen moesten we toegeven dat het "bruisende" Anneke van de jaren '60 nog redelijk "intact" gebleven. Als Anneke haar oude hits zingt, is ze beslist geen anachronisme. Wat wisten wij indertijd veel, dat de mosterd voor haar meeste successen uit Duitsland kwam.

Epiloog:
Op kampeerreis met Govaka/Pasar, op de bus richting Coimbra, ontving ik via de G4-verbinding van de bus het overlijdensbericht van Anneke. Zij was in Frankrijk overleden. Bij mijn medereizigers was ze relatief onbkend tot ik "Brandend zand" aanhief met "Zwarte Dino, jij wou Nina, die met Rocco was verloofd en toen Rocco werd gevonden werd jouw onschuld niet geloofd" ... Hoe krakkemikkig kan een liedjestekst toch zijn. Het was de letterlijke vertaling uit het Duits en desondanks werd het "een wereldhit" in Nederland en Vlaanderen. Nogmaals het bewijs, dat je als tekstschrijver echt geen dichter hoeft te zijn.