De Duitse schlager		in Nederland en België

JEAN WALTER

°11.02.1922 - +5.06.2014
De in St. Niklaas geboren Jean Wauman, d. i. zijn echte naam, was in de 50-iger jaren, samen met Bobbejaan Schoepen en Jan Verbraeken, wellicht Vlaanderen' s populairste charmezanger. U leest, "charmezanger" en niet "schlagerzanger". Inderdaad Jean was naast een mooie jongen ook een charmeur en een womanizer, zoals dat heet. Zo eentje als onze Helmut, die ook menig vrouwenhart sneller doet slaan. Zoals onze Helmut kon Jean bovendien ook aardig zingen. Stadsgenoot Bob Benny kon dat ook, maar bij deze laatste kwam het allemaal wat stijver over. Bij Jean ging alles veel vlotter ... 
Al Jean' s successen opnoemen zou te veel webpagina' s vragen, maar het waren o.m.:
"De rots van Gibraltar", "Heel lang, heel lang = "L' ame des poètes - Charles Trenet" (1951), "Oh, die vrouwtjes", "Piccolissima Serenata = Piccolissima Serenata - Teddy Reno" (1957), "Tulpen uit Amsterdam" (1956), "Venetië" (Bob Benny)(1956), "Wondermooi" (1953), "Op de purp' re hei" (Jan Verbraeken), "Te veel Tequila = Too much tequila van The Champs", "Aan het Wolgastrand" uit "Der Zarewitsch" van Lehar (1927), "In de straten van Rome", "Met je handen = With these hands - Lee Lawrence" (1959), "Dank" (1953), "Meer en meer" (Yvonne Henneco) (1953), "Olé Torero = Olé Torero - Luis Mariano, Fanky Bodet), "Carnavalito"  (Jan Verbraeken) …
De meeste van deze nummers waren, net als bij zijn tijdgenoten, vertalingen of nummers, die ook door anderen, op de plaat gezet werden. Dat was in de jaren '50 trouwens zo'n beetje de gewoonte, dat concurrerende platenmerken, dezelfde nummers uitbrachten. 
Het was Luikenaar Georges Mathonet, eigenaar van de 4 AB's (Luik, Brussel, Antwerpen en Gent) die Jean ontdekte en hem met Jean Klüger in contact bracht. Jean zong in verschillende talen en mede door zijn deelname aan binnen- en buitenlandse festivals geraakte hij tot buiten de landsgrenzen bekend. Hij zong o.m. met de orkesten van Helmut Zacharias, Werner Müller en Kurt Edelhagen. Net als hen lag hij onder contract bij Polydor en het hoeft dus niet te verwonderen, dat hij zowel "Tulpen aus Amsterdam" (1956) van componist Ralf Arnie, als "Tulpen uit Amsterdam" als eerste op de plaat zette. Normaal moest Gerhard Wendland de Duitse versie opgenomen hebben, maar door diens ziekte zette Jean beide versies dezelfde dag op de plaat. In welke volgorde? Dat blijft de vraag. "Ich seh' Sie heut' zum ersten Mal" is de b-zijde van "Tulpen aus Amsterdam".

Jean nam trouwens nog andere Duitse nummers op zoals, "Manon" (1954) met als b-zijde "Die Zeit bleibt steh'n" ("De tijd staat stil")(1954); "Carnavalito" (in het Duits en in het Nederlands, dit laatste ook door Jan Verbraeken) (1955), met als b-zijde "Du bist mein grosses Glück" (1955), in het Nederlands "Jij bent mijn groot geluk"; "In Athen/Marina" (1957); "Die Lichter an der Elbe/Schlaf, schlaf, schlaf" (1960), m.a.w. Bobbejaan' s "Lichtjes van de Schelde", die van Antwerpen voor de gelegenheid naar Hamburg verhuisden. De b-zijde "Schlaf, schlaf, schlaf" is de Duitse vertaling van "Slep (all the way home)". "Wo die Wolga fließt (Moskauer Nächte) / Tureley (Shamrock in the sky)" (1960) en "Zuviel Tequila (Too much tequila)/Bananas" (1960) zijn vermoedelijk zijn laatste Duitse opnames. Op onderstaande LP-hoes prijkt nog een ander nummer van Jean Walter: "Schau nicht weg", maar hiervan vind ik geen verdere sporen op het internet. Louis Neefs zou het ook opgenomen hebben, maar daarover heb ik mijn twijfels. Slechts één bron maaakt er melding van.

Jean was dus een bezige bij en hij was zó bezig, dat hij in 1960 zijn zangstem verloor. Maar geen nood, dra zagen we Jean als mannequin, al of niet met pijp in de mond, pakken showen voor heren van stand, op een of andere reklamefolder van kledij. Toen hij na zijn mannequinjaren in 1964 zijn stem terugvond moest hij toch vaststellen, dat de gloriejaren van de Nederlandse schlager voorbij waren. In de jaren '90 trok hij met Bob Benny en Jacques Raymond nog op als "De gouden tenoren", maar jammer genoeg bleken zij "oud goud" te zijn en door ziekte van Bob moesten ze ermee ophouden. In Vlaanderen en de VRT is er immers geen cultuur, zoals in Duitsland en Frankrijk  om opgepoetste oude gloriën in hun vroegere glorie opnieuw ten tonele te voeren.
Jean bracht zijn oude dag door in het gezelschap van de veel jongere Katrien Gallez (°1958), een operettezangeres afkomstig uit Tielt, die hij regelmatig vergezelde bij haar optredens. Hij leerde haar in 1986 kennen en ze woonden in een appartement in de schaduw van de Kortrijkse Broeltorens. Jean overleed op 5 juni 2014 in Kortrijk, na een verblijf in een RVT in Kortrijk. De afscheidsviering vond op 13 juni 2014 plaats in het crematorium Heimolen in Sint-Niklaas, zijn geboortestad. Zijn as werd er verstrooid op de begraafplaats aldaar.
Jean heeft een dochter uit een vorig huwelijk, die in Antwerpen woont en in de modewereld actief is.