Marc Van der Sypt: zangvogelkampioen

1 september 2009

Wie de woning aan Kerkstraat 21 in Overmere binnenstapt, langs hoofdingang of zijdeur, ziet al onmiddellijk dat hier ‘ne straffen’ woont. Overal hangen overwinningsmedailles. In het woongedeelte hangen de mooiste: die van behaalde wereldtitels. Met daarnaast enkele van de vele bekers. Welkom bij Marc Van der Sypt, 22 medailles (9 gouden) op wereldkampioenschappen, 240 medailles (87 gouden) tijdens Belgische kampioenschappen en meer dan 1000medailles op andere wedstrijden met kruisingen en ‘gewone’ vogels.

“Ja,” begint Marc zijn verhaal, “dat is de oogst van bijna 20 jaar deelname aan wedstrijden. Nadat ik twintig jaar actief was als voetballer en clubbestuurder, wou ik iets anders doen. Bovendien verongelukte mijn echtgenote en kon ik op prepensioen. Ik had iets nodig om mijn zinnen te verzetten. Daarvoor had ik wel al vogels, maar deed er niet echt iets mee. Toen begon ik met het kruisen van inheemse en uitheemse soorten. Na enkele jaren nam ik deel aan een eerste wedstrijd, in Schellebelle, en won er vijf prijzen. ‘Daar gaan we rekening moeten mee houden, als hij het volhoudt’, hoorde ik toen. En ik heb volgehouden. Nu wordt het wel zwaar. Binnen twee jaar ben ik er 70 en heb ik ook dit 20 jaar gedaan. Ik neem me voor om te stoppen met exposities en wedstrijden, en meer tijd te besteden aan mijn andere hobby’s: kaarten, curvebollen en vissen. Want dat is wel zo: door de verzorging van de vogels kon ik al die jaren niet echt op vakantie gaan.” Het aantal vogels is al verminderd. Begonnen met zo’n 100 had hij er een bepaalde periode tot 700. Nu zijn er zo’n 300.

In de – overigens prachtige tuin die door huidige echtgenote Lutgart is aangelegd en die nog voor een VTM ‘Groene vingers’-reportage werd gebruikt – staan verschillende vogelkooien. “Je ziet hier onder meer de poppen (vrouwtjes) van verschillende vogels waarmee ik heb gekruist. Mijn mooiste, de catherinaparkieten staan echter boven op zolder.” Daarbij een uniek exemplaar met twee kleuren.

Marc is er bijzonder fier op dat hij alles alleen heeft gedaan. “Ik baseerde me op de boeken van Zelenaar Aloïs Van Mingeroet: ‘Onkruiden’ over de voeding en ‘Kruisingen kweken en tentoonstellen’. De rest was experimenteren en leren uit fouten. Jonge mensen hebben er het geduld niet voor, waardoor we een uitstervend ras zijn. Het is ook duurder geworden. Waar ik vroeger 500frank betaalde voor een jonge vogel, dan is dat nu omgerekend 5000frank Pas op, de vogels waarmee ik tentoonstel heb ik allemaal zelf gekweekt, niet gekocht.”

Wat is zijn strafste verhaal ? “Je hebt al gezien dat ik geen vogels in het woonhuis heb. Ik heb er ooit een gehad. Toevallig kon ik een roodhoofdsijs kopen, een vogel uit de Kaukasus dat niet mag worden uitgevoerd, maar hier toch was geraakt. Dat kruiste ik met een kanarie. Een van de vier eieren bleek bevrucht. Dat was dus echt iets unieks. Ik heb het jong wel zelf moeten voeden, in het begin om de twee uur, dan met langere tussentijden. Dat zat dus wel binnen. Maar toen ik het aan een Belgisch kampioenschap wou laten deelnemen, belde men ’s avonds dat het niet meer wou eten. Ik kon het de volgende morgen nog juist levend terughalen. Zodra het me zag, begon het vogeltje te fluiten en opnieuw te eten. Dat heb ik nooit meer gedaan, een vogel zo nauw aantrekken.”

De activiteitenkalenders:

(ook socio-cult.verenigingen)

sport

Beoordeel het gemeentebestuur

vergelijk met beleidsplan 07-12