Met flaporen de wereld rond

Met 'Flaporen de wereld rond' heeft als ondertitel 'en andere bijzondere voorleesverhalen over de geschiedenis van België'. Niet alleen dit - gezien de crisis die dit land momenteel meemaakt - opmerkelijke onderwerp, maar vooral ook de tekeningen maken dat dit boek op deze site wordt besproken. Die zijn immers gemaakt door Veroniek De Leenheer (34), cultuurambtenaar van Zele.

Het boek is van Kristien Dieltiens, die intussen al meer dan 40 boeken schreef en op de longlist van de Grote Jongeren Literatuurprijs 2010 staat. Het geeft in dertig verhalen de geschiedenis van dit deel van de wereld weer. Maar dan beschreven vanuit de ogen van een kind. Wat zou een kind dat zo'n 10.000 jaar geleden in de kalkrotsen bij (het huidige) Namen hebben gedacht nadat zijn hele stam door een aardbeving was gedood. Volgt hij de raad van zijn vader om bij een stam te gaan dat op paalwoningen woonde ? Waarom trok de zieke jonge Godfried van Bouillon later als leider van de eerste kruistocht naar Jerusalem ? Waarom laat Corneel zich als 'klauwaert' toch doen wanneer hij met de zoon van de werkgever van zijn ouders de Guldensporenslag naspeelt ? Hoe voelde het kind zich dat de stadsleutel aan Napoleon zou mogen geven, maar op het laatst bruusk wordt weggeduwd ? En zo is er voor de meeste belangrijke episodes en figuren tussen de oertijd en de werken van Magritte een verhaal van telkens een vijftal pagina's, met aan het eind een korte historische beschrijving van de periode waarin het verhaal zich afspeelt of van de persoon.

De tekeningen zijn dus van een streekgenote. In een collagestijl waarin de tekeningen als het ware met stoffen en andere materialen zijn gemaakt, brengt Veroniek het verhaal tot leven. Het verhaal, zoals kinderen het kunnen zien. Maar opmerkelijk, geen enkel personage heeft een echt gezicht. En dat voor een boek dat zegt de geschiedenis 'met de ogen van een kind' te willen beleven. Dat vroeg om uitleg.

Veroniek: "De illustraties zonder uitgewerkt gezicht lijkt inderdaad een beetje tegenstrijdig, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. De bedoeling was dat kinderen zich makkelijker zouden kunnen identificeren met deze figuren. door ruimte te laten voor hun fantasie. De uitgeverij heeft de eerste ontwerpen bij enkele kinderen 'getest'. Het bleek dat kinderen van +10, de groep waarvoor het is geschreven, de tekeningen heel mooi vonden, en er prima mee konden omgaan. Daarna mocht ik

in dezelfde stijl verder gaan. Omdat er geen gezichtsuitdrukking is, diende ik wel meer aandacht te besteden aan de lichaamshouding. Bijvoorbeeld bij het verhaal van de Viking moeten in de achtergrond mensen heel angstig wegrennen, op de voorgrond staat de kleine zelfverzekerde Viking."

Veroniek volgde kunstopleidingen in binnen- en buitenland en deed al mee aan verschillende projecten. Ze werkt met allerlei materialen, was zelfs deelnemer aan verschillende zandsculptuurfestivals. En dan is ze er nu plots als illustrator van een kinderboek.

"Toen ik iets meer dan twee jaar geleden ouderschapsverlof nam na de geboorte van ons eerste kindje, heb ik de tijd gebruikt om ook mijn ontwerpen op punt te stellen en om uitgeverijen te contacteren. Ik wou immers al langer zoiets doen. Uitgeverij Manteau vroeg me daarop om mee te werken aan een projectboek. En nu is het er, kort voor de geboorte van ons tweede kindje. Het boek kwam uit begin september, Hannah-Sophia werd op het einde van de maand geboren."

"Niet persoonlijk, en eigenlijk heb ik haar nog niet echt ontmoet. De uitgeverij was de tussenpersoon. Ik ontving de eerste voorlopige teksten en diende daar mijn voorstellen voor de illustraties voor in. De uitgeverij besprak die met Kristien en gaf me dan feedback. Was het voorstel aanvaard, dan werd de tekening verder afgewerkt. Anders werd eerst naar een bijgestuurd beeld gezocht."

"Ik heb wel enig opzoekingswerk moeten doen. Maar dat maakte het ook interessant en leuk."

"Ik heb voor dit boek een collagestijl gebruikt. Eigenlijk werk ik heel ambachtelijk, computerwerk komt in mijn illustraties niet voor. Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor mooie kleuren en texturen, zowel van stoffen als van papiertjes en dit heb ik via collage in mijn illustraties verwerkt. Ook heb ik stikwerk (naaimachine) toegevoegd. Vaak zijn er kleine details in verwerkt, die een aandachtige kijker er extra kan uithalen."

Zou je nog kinderboeken willen illustreren ?

"Ik zou het inderdaad graag verder doen. Kinderboeken geven zoveel mogelijkheden om verhalen kleur en beeld te geven.

Maar een poëziebundel illustreren zou ik ook geweldig vinden.

Ik hoop in elk geval een volgende opdracht te mogen ontvangen. Maar de illustratiewereld in Vlaanderen is zeer goed en een plaatsje hierin veroveren zal hard werken zijn. Maar de eerste stap is gezet :-) "

Hoe denk je dat te combineren met je taak als cultuurambtenaar ?

"Ik zou heel blij zijn met een volgende illustratieopdracht, maar hiermee kun je je boterham niet echt mee verdienen. En ik moet toegeven dat ik mijn job als cultuurambtenaar ook bijzonder graag doe. Als het lot meezit hoop ik een mooie combinatie te kunnen maken. Maar nu ben ik best tevreden om de illustraties in mijn vrije tijd te kunnen maken. Over de middag - zoals mijn leraar het vroeger uitdrukte: je passie blijkt uit wat je doet tussen de soep en de patatten - en wanneer onze meisjes 's avonds slapen en de meeste mensen op de bank naar TV kijken... dan is het heerlijk om je terug te trekken in een zelf gemaakte wereld."

Succes, Veroniek !

Meer over het werk van Veroniek staat op haar site.
Op zaterdag 30 oktober signeert ze het boek tussen 14 en 16 uur in de Standaard Boekhandel in Zele.