Phaedrus werd als slaaf geboren, maar trok al op vroege leeftijd naar Rome. Hij werd aangenomen aan het hof van keizer Augustus. Daar kreeg hij onderricht in Griekse en Latijnse schrijvers, zoals het toen de gewoonte was.

Er waren al Romeinse dichters die fabels hadden ingevoerd in hun werk, maar Phaedrus beschouwde zichzelf als een echte, baanbrekende kunstenaar wiens gedichten waren verzekerd van onsterfelijkheid.
Hij combineerde eenvoud met moraal en prees zichzelf  omdat hij zeer beknopt kon schrijven. Zijn werk werd enorm populair in de Middeleeuwen. Verschillende versies van zijn verhalen verschenen in Europa en Groot-Brittannië.

In de vroege 18de eeuw werd een manuscript ontdekt in Parma dat 64 fabels van Phaedrus bevatte, waarvan 30 nieuwe fabels. Een ander manuscript werd later gevonden in het Vaticaan en gepubliceerd in 1831.

http://farm4.static.flickr.com/3261/2654750835_b1bff37c55.jpg