.

 
 
Vorige paginaTerug naar de inhoudstafelVolgende pagina
p.1/1
De verkrachting van De Wrekers film uit 1998
FilmposterRalph Fiennes & Uma Thurman
De Canadese regisseur, Jeremiah S. Chechik, pleegt met deze filmversie een moordaanslag op de oorspronkelijke serie. De Britse humor en flair die volop aanwezig waren worden hier op vakkundige wijze genekt. Chechik is erger dan het meest diabolische meesterbrein waar 'The Avengers' ooit mee te kampen hadden. En spijtig genoeg was er geen Dr. Keel, Steed, Cathy, Emma, Tara, Mother, Purdey of Gambit in de buurt om redding te brengen.

De serie werd voortgedreven door de karakters waarbij vooral de spitsvondige dialogen deel uitmaakten van de charmes van De Wrekers. De actie was bijkomstig en meestal beperkt tot het klassieke gevecht op het einde van elke episode. Op dit vlak flopt de film totaal, de karakters zijn zeer oppervlakkig en de dialogen bestaan enkel uit een aantal niet bijster grappige oneliners. Chechik probeerde van de film een soort Bondfilm te maken zonder de charmes van Bond. Het geheel hangt met haken en ogen aan elkaar en is bij momenten totaal niet te volgen.

Actie is er te over, met de ene ontploffing al spectaculairder dan de andere. Eigenlijk is dit niet uitzonderlijk, Amerikaanse producties komen tegenwoordig niet veel verder dan het demonstreren van een zo groot mogelijk aantal 'special effects'. Het verhaal, de uitbouw van de karakters, zijn meestal ondergeschikt aan het spektakel.

Het verhaal is van de hand van Don MacPherson, naar eigen zeggen een Avengersfan, hij zondigt hier echter meermaals tegen de 'spirit' van de serie. Het vergt meer dan een paar spectaculaire explosies, liters thee en in lederen verpakte sexy billen om een geslaagde remake te maken van een Britse cultserie uit de jaren zestig…
Cast
Patrick Macnee als John SteedRalph Fiennes als John SteedJohn Steed is een rol grotendeels gecreëerd door Patrick Macnee, gebaseerd onder andere op zijn vader en zichzelf. Het is bijgevolg geen sinecure om een andere acteur in de maatpakken van John Steed te laten kruipen. In de film werd Ralph Fiennes gecast als John Steed. Fiennes schitterde in 'The English Patient' en 'Schindler's List'. Zijn John Steed heeft echter meer weg van Stan Laurel, in vergelijking met de originele Steed heeft hij geen greintje charme, hij slaagt er niet in om het beeld van de oerbritse geheimagent op te roepen. Een bolhoed? Nee, het lijkt eerder een omgekeerde soepkom op zijn hoofd.
Uma Thurman als Emma PeelDiana Rigg als Emma PeelEmma Peel de slimme en vooral mooie amateur die John Steed de wereld helpt bevrijden van diabolische meesterbreinen zal voor eeuwig vereenzelfdigd worden met Diana Rigg. De poging van Uma Thuman om Diana's charmes op te roepen zijn een bittere ontgoocheling. Thurman is een ijskoude Emma Peel en probeert vooral de show te stelen door heupwiegend in haar lederen pakjes rond te dartelen. In vergelijking met Diana's mooie stem en voortreffelijk Engels is Uma's geforceerd Brits accent een pijniging voor de trommelvliezen.
Patrick Newell als MotherJim Broadbent als John SteedTotaal misplaatst en onrecht doende aan het origineel is de voorstelling van Mother. Mother het hoofd van de dienst brengt zijn dagen door in een rolstoel. In de serie komt Mother maar ten tonele tijdens de Tara King reeks. De rol werd stijlvol vertolkt door Patrick Newell, Mother houdt wel van een drankje en een goede sigaar. De film zet een heel ander karakter neer, dat van een sigaretten verzadigd onverzorgd man. Mother wordt in de film vertolkt door Jim Broadbent. Broadbent kreeg in 2001 een oscar voor zijn vertolking in 'Iris' en een BAFTA voor de rol van Zidler in 'Moulin Rouge'.
Sean Connery als Sir August de WynterPeter Bowles als schizofreen tijdsreizigerAls diabolisch meesterbrein viel de keuze op Sean Connery, niet direct een onbekend acteur. Connery vertolkt de rol van Sir August de Wynter, een van macht bezeten meteoroloog. Connery loopt met zijn organisatie rond in teddyberenpakjes, dat op zich zegt al genoeg. Hij komt nooit echt bedreigend over, nee dan had de serie veel illustere meesterbreinen: Horatio Kane (de compleet flippende warenhuiseigenaar), Brandon Storey (de als kerstman gedachtenlezende uitgever), Thyssen (de schizofrene tijdsreiziger), Prendergast (de fotoknippende wreker), Dr. Armstrong (de rolstoelrijdende robotbouwer), Bristow (de spelletjesgek), Perov (de halve kaartspeler), enz…
Volledige credits
Scenario: Don Macpherson
Muziek: Joel McNeely
Editor:  Mick Audsley
Cinematografie: Roger Pratt
Producer:  Jerry Weintraub
Regie: Jeremiah Chechik
Cast:
Ralph Fiennes ....  John Steed
Uma Thurman ....  Emma Peel
Sean Connery ....  Sir August de Wynter
Patrick Macnee ....  Invisible Jones (voice)
Jim Broadbent ....  Mother
Fiona Shaw ....  Father
Eddie Izzard ....  Bailey
Eileen Atkins ....  Alice
John Wood ....  Trubshaw
Carmen Ejogo ....  Brenda
Keeley Hawes ....  Tamara
Shaun Ryder ....  Donavan
Nicholas Woodeson ....  Dr. Darling
Michael Godley ....  Butler
Richard Lumsden ....  Boodle's Porter
Daniel Crowder ....  Messenger
Nadim Sawalha ....  World Council of Ministers
Christopher Godwin ....  World Council of Ministers
David Webber ....  World Council of Ministers
Peel-Steed chemie
Patrick Macnee en Diana RiggVan de wonderlijke chemie tussen Emma Peel en John Steed is in de film niets te merken. Niet verwonderlijk als men weet dat de relatie voor een groot deel door Diana Rigg en Patrick Macnee zelf werd uitgewerkt, ze hadden 51 episodes om dit te doen. Toen Linda Thorson de wimpel overnam van Diana Rigg, was de relatie tussen Tara King en Steed ook van een heel ander niveau.

Ralph Fiennes en Uma ThurmanTussen Fiennes en Thurman is totaal geen warmte waar te nemen. Om dit op te vangen maakt de schrijver hier trouwens een kapitale fout; hij laat Emma Peel en John Steed kussen.Bij de eerste poging worden ze onderbroken door het binnenkomen van Father en Mother, maar de tweede keer, na het neerstorten van de ballon, is het raak. In de serie hebben Steed en Emma nooit gekust, op het afscheid van Mrs. Peel in 'The Forget-Me-Knot' na, en zelfs dan was het een kus op de wang. De relatie tussen Emma Peel en John Steed was zo subtiel dat kussen op het scherm niet nodig was. Nee een uurtje doorbrengen met Macnee en Rigg was dolle pret, Fiennes en Thurman kunnen zelfs geen grijns opwekken.
John Steed style
Patrick Macnee, schermende Steed met jasjeDon MacPherson doet ook onrecht aan Steeds stijl. Hij laat hem schermen tegen Mrs. Peel zonder jasje. Het blijft zelfs niet bij één keer, op het einde tijdens het gevecht tegen de Wynter schermt hij ook zonder jasje. Het gaat zelfs zo ver dat Steed halfnaakt ten tonele verschijnt in de scène waarin Mrs. Peel hem opzoekt in zijn club.
De echte Steed zou nooit zijn jasje uitdoen zelfs niet onder de zonnebank ('Angels of Death' (New Avengers) of bij tropische temperaturen, "If the plants can take it I can. I just think cool." ('Target' (New Avengers)).

Ralph Fiennes, schermende Steed zonder jasjeOp een gegeven moment, bij het verlaten van de telefooncel op het landgoed van de Wynter, zien we Steed zelfs rondlopen met open jasje zonder bolhoed en dat uitgerekend tijdens een sneeuwbui. Van een hiaat in de stijl gesproken.

Patrick Macnee zette een Steed neer die vooral 'cool' en charmevol is maar zeker niet zonder emoties. De Steed van Ralph Fiennes is eerder een emotieloze en uitdrukkingsloze slaapwandelaar, hij zou niet misstaan in 'The Night of the Living Dead'.

Wanneer Steed zich voorstelt doet hij dat altijd met een zekere charme, stijl, er zijn voorbeelden te over: 'The Murder Market', 'The Town of No Return', enz..  Wanneer Fiennes zich voorstelt bij de dame van 'Wonderland Weather' doet hij dat vrij droogjes zonder de karakteristieke Steed trekjes die Macnee steeds ten toon spreidde bij zijn eerste kennismaking, denk maar aan 'A Surfeit of H20' wanneer hij kennismaakt met Joyce Jason in de wijnfabriek.

Wat ook totaal niet overkomt is de manier waarop Fiennes zijn paraplu beweegt, voor zover je het beweging kunt noemen. Hij gebruikt het attribuut eerder als een wandelstok, geen swingende paraplubewegingen die Macnee zo stijlvol kon laten zien.
Emma Peel style
Diana Rigg, immer 'coole' en gevatte Emma PeelUma Thuman's Emma Peel houdt het midden tussen een ijskoningin en een oversekste vamp. Van de charme die Diana Rigg in de rol wist te leggen is hier in de verste verte geen spoor te bespeuren.

De scène in de kamer met het ijskristal in de betegelde vloer komt zo uit 'The House that Jack Built'. Hier gooit een bezwete en totaal over haar toeren Emma Peel een beeld op de grond om na te gaan of ze niet in kringetjes loopt. De echte Mrs. Peel tekent met haar lippenstift een kruis op het zonderling apparaat in het midden van de kamer, zonder daarbij in paniek te raken.
Uma Thurman, bezwete 'icequeen'Dat was trouwens één van de typische karaktertrekken van Mrs. Peel, zelfs onder de meest extreme omstandigheden het hoofd koel houden ('Epic', 'The Fear Merchants', 'Death at Bargain Prices', enz…) De Thurman versie van Mrs. Peel verliest meermaals het hoofd en kan de situatie niet rechtzetten met een gevatte opmerking. Vooral de scène waarin Mrs. Peel opgesloten zit in de gewatteerde kamer in een dwangbuis laat haar totaal anders zien dan de Diana Rigg Mrs. Peel. De opmerkingen zijn er wel, ze zijn echter verre van gevat en haar zelfcontrole is zoek.
EXTERNE LINKS
Overzicht meer Wrekers
Vorige paginaTerug naar de inhoudstafelVolgende pagina
Begin van de pagina
Inhoud
Startpagina
Pagina werd laatst aangepast op

Images and Sounds: The Avengers © 1961-1969 CANAL+ IMAGE
Copyright - Disclaimer - Privacy © PURRR: The Avengers - De Wrekers 2001-2016
Opmerkingen over de site of de Wrekers op het adres: purrr_wrekers@hotmail.com