|
U
kan klikken op de onderwerpen bovenaan of links van elke bladzijde,
Wil je inschrijven op de (wekelijkse) nieuwsbrief, dan volstaat een mailtje.
2007: 30 jaar fusie ! Geef uw mening, uw opmerkingen en voorstellen. Lees hier meer.
|
|
|
Verkiezingen kunnen ook tot literaire activiteiten aanzetten. Zo is bij de wensen en voorstellen van de kiezers voor deze gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober 2006 al een gedichtje te lezen waarin een Overmerenaar de burgemeester en bijna alle schepenen aan bod laat komen. Marc Van Gysegem heeft zelfs zijn fototoestel aan de kant laten staan om columns te schrijven. Helemaal is dat fototoestel wel niet vergeten ... De teksten staan in omgekeerde volgorde, 't laatste eerst. mount ararat - de keuze van het burgemeestershuis - Affiches (eigenlijk folders), het eindspel - Affiches, the sequel - Verkiezingsaffiches
12 oktober 2006 Toen aartsvader Noach met zijn zwaar beladen schip vol kippen, konijnen, zeveraars, en ándere vreemde dieren volgens de joods-christelijke overlevering zogezegd op de "Mount Ararat" belandde, zal hij waarschijnlijk nooit gedacht hebben dat véél duizenden jaren later één of ándere dommerik die met "photoshop" kan werken een al even dom verkiezingspamflet zou produceren: "Nooit thuis altijd op reis" heette dat: Karel als paus Woytyla, vérder van de werkelijkheid kan niet! Trouwens, als KdG in het buitenland wat zegt, is het meestal héél terzake, bij de pausen heb ik zoiets nog niet veel gemerkt de laatste dertig jaar... 1° Je maakt mij niet wijs dat dit (twee dagen vóór de verkiezing) heeft gewerkt tégen KdG, eerder juist averechts: je moet de mensen niet onderschatten: het zal hem nog wat extra stemmen opgeleverd hebben... 2° Een pamflet, NIET ondertekend, GEEN verantwoordelijke uitgever, GEEN drukker, dat is niet alleen laf, het is ook een groot risico nemen: het was ook nogal gemaskeerd als zgn. tégen Turkije. Zgn. Komend van het VB: Vergis je niet: dit is je reinste boerenbedrog om wat ánders weg te steken. Tooghangers zeggen me: " Dat is toch een duidelijke tjeventruuk? Van Sande heeft dat toch altijd gedaan een dag vóór de kiezing ???" Ik zou het niet weten, vroeger heeft hij inderdaad pisnijdige pamfletjes gemaakt de dag ervóór, maar altijd in eigen naam en dat zou hier ook perfect gekund hebben, maar ja, je kan natuurlijk nooit weten, maar ik geloof het niet direct. 3° Het pamflet kost teveel (2000 ex.) om van één gestoord individu te komen: (dus een goed geoliede organisatie) daarbij moest het ook nog vér buiten Berlare worden gedrukt en dan op één avond rondgedragen in de bussen: dit komt uit, ééns zal iemand zich wel verklappen. Moest ik van KdG zijn: klacht tegen onbekenden: wanneer je de drukker vindt, dan heb je de opdrachtgever al vlug: overtreding van de kieswetgeving is duidelijk: lachwekkend dat dit niets heeft uitgehaald, integendeel, gelukkig! 4 oktober 2006 Sedert mensenheugenis woont de burgemeester van Berlare steeds in een écht burgemeestershuis (afgezien van de tussenperiode met Marcel Leys,-een rustige en goede burgemeester, trouwens, in de jaren zestig en zeventig in een bescheidener woning wonend) Zo’n burgemeestershuis, dat is nogal wat. Minstens moest dat een villa van een industrieel zijn (familie Janssens vòòr de tweede wereldoorlog; de familie Vanden Berghe nà de 2° WO): de huidige burgemeester woont in zo’n geval, mooi gerestaureerd met de oorspronkelijke binnendecoratie en al... Noblesse oblige... Dat de villa van de familie Schreurs tot dezelfde categorie behoort staat buiten kijf. Een prachtig domein, ook weer mooi gerestaureerd. Ze staan dus gelijk in de strijd wanneer het gaat over wonen. Honderden jaren geleden woonden de échte burgemeesters in een écht kasteel: Don Diego de Castro; de Comtes de Lichtervelde. In naam was er wellicht wel een andere die de klus moest klaren maar alla, alle heil kwam van de “patron” van’t kasteel natuurlijk. Nu houden kasteelheren en bijhorende dames zich vér van het dorpsgeraas: bijen kweken ja, of een weekendje met “La famille” hooguit... Ik las nu, dat een welmenend dorpsgenoot vond dat het kasteel, midden in het dorp van Berlare al lang moest aangekocht geweest zijn door de gemeente. De brave man die dit schreef wist waarschijnlijk niet dat zowat iedereen die vroeger enige verantwoordelijkheid droeg hiervoor al uitgebreid was gaan pleiten bij de achtbare familie Nicod-Jonas, lang vòòr er sprake was van een “culturele infrastructuur” in de gemeente. Deze familie, nazaten van industrieel Roos die het Berlaars kasteel ooit kocht van de verarmde adel, zullen zich gaan haasten dat prachtig domein aan de gemeente te verkopen: ik wil de burgemeester niet zijn die dààrvoor de opcentiemen van acht naar negen zou moeten verhogen, amaai! Maar een prachtig burgemeestershuis met park zou het wel zijn natuurlijk: Kunnen Karel & Mireille of Willy & Annie of Luc & Kris er niet gaan wonen, “tant pis”, je zou altijd aan de huidige eigenaar kunnen voorstellen Wim Arbijn onderdak te verlenen als hij dan toch op de wip wil gaan zitten: “Socialist in het kasteel”, dat zou ik nog willen beleven natuurlijk en daarna stoppen met columns schrijven... Marc Van Gysegem
4 oktober 2006 Berlare-dorp neigt naar links, Uitbergen nog een beetje erger, Overmere neigt naar rechts: het gaat niet over jullie stemgedrag, beste lezers, maar over foto’s in verkiezingsfolders! Wat is dat nu toch dat men zoiets niet ziet bij de drukproef, het is “culturele slordigheid” in ’t kwadraat, beste CD&V’ers, want jullie programmafolder is best behoorlijk gemaakt op de àndere pagina’s— hoewel een beetje flets van uitzicht (door de gekozen achtergrondkleur...), maar wanneer je het boekje openslaat op pagina twee, staan drie van de zes foto’s scheef... Foei! Eindelijk eens een mooie folder van de Sp.a in de bus gekregen, klaar en duidelijk, goed gedrukt en goeie foto’s, alleen is op de laatste pagina Wim blijkbaar instructies aan het toeroepen aan diegene die fotografeert: “hey, zie dat er iedereen opstaat” of zoiets... Ondertussen hangen hier en daar in de gemeente de grote affiches van Luc Vercruyssen: ik herinner me zijn eerste exploot daarmee: méér dan twintig jaar geleden stond er: “ hebt ge mij gezien, ik sta op nummer tien!..” Nu staat hij op nummer één en had ik in feite terug een humoristische slogan verwacht bij zijn — nogal traditionele maar vriendelijke— foto, die helemaal dezelfde uitbleekproblemen krijgt als de kleinere affiches van zijn partij: invloed van ultraviolet ? Ook bij de tegenpartij is dat te zien. Toch is er een groot verschil: Jean-Jacques en Karel hebben blijkbaar een andere drukker die àndere (betere?) inkten gebruikte: zij verbleken na de enorme regen van zondag geen spier. ( ik moet hier opletten dat dit niet klinkt als een voorspelling...mensen, het gaat alleen om het uitzicht van affiches, of hadden jullie wat anders verwacht ???) Maar de brede diagonale band die de laatste dagen over de oranje koppen hangt en die een burgemeester belooft “als wij dat willen”, maakt veel goed: dit trekt de aandacht méér dan de conventionele koppengalerij! Eens een goede en welgemeende raad aan de kandidaten van àlle kanten: waarom vòòr de campagnes niet afspreken dat je alles in zwart-wit laat drukken? Kost véél minder, verkleurt minder vlug en je kan méér kontrast in foto’s steken : tegelijk nog beter voor het milieu ook! De kleurstripjes kunnen er dan nog op de zijkant bij, zoals de Gentse postzegelaffiches bij de Sp.a: origineel en zeer goed leesbaar ! Van de individuele folders niets dan véél, véél en van alle formaten. Er zijn er die je direct weggooit en er zijn er die je leest, bij iedereen zullen dat misschien dezelfde zijn of helemaal niet: zondag zal dat duidelijk zijn. Een paar uitschieters: het kleine kaartje van Julien Spruyt met de nuttige telefoonnummers en het onmogelijk lange internetadres, maar hij staat er wel supervriendelijk op ! Mooi is het plannetje van Oost-Vlaanderen “Kiezen voor een bruisend Oost-Vlaanderen” van Nancy Vercammen en de Sp.a, (De eerste keer nà Prosper Sacré méér dan een halve eeuw geleden, dat een Berlarenaar op de eerste plaats Provincie komt bij de socialisten), pech dat de dynamische Nancy een VB-broertje heeft natuurlijk: maar wie “Terzake 06” gezien heeft een paar dagen geleden weet echter genoeg! Nog zowat: vroeger woonden àlle socialisten in Berlare verdorie, nu wonen de “protagonisten” blijkbaar in Overmere, in mijn tijd werden daar de socialistische plakkaatjes uit de grond getrokken en omvergegooid! Het kaartje van Camiel met de mooie tekening van de “donk “ waarin een visje en een eend (of is het één van die vervelende Canadese ganzen?), aangevuld met de foto van lijsttrekker Luc is niet slecht gezien. Maar “Een minister voor Berlare” is natuurlijk overdonderend. Hier komt de foto van Karel beter tot zijn recht dan op de grote affiches: bijzonder verzorgd drukwerk en lay-out! Ik vermoed echter dat de burgemeester-lijstduwer WVS weeral zal wachten tot twee dagen voor de verkiezingsdag vooraleer hij een “brief” aan de inwoners zal richten: iedere keer doet hij dat weer en iedere keer heeft hij er in vorige verkiezingen mee gewonnen. Gaat dit weer lukken ??? De plechtige uitreiking van de “Grote Prijs voor de beste Affiche”, die ik hierbij plechtig toeken na drie à vier weken campagne, gaat uiteraard — met felicitaties van de éénmansjury— naar de affiche van Jean-Jacques De Gucht. Een vrouw zei deze week tegen mij: “ jamaar, ’t is dan ook een schoon manneke !!!” Zo is het maar net...
25
september 2006 “Heb je de grote affiche van “den diene van Schreurs” al gezien? Ik val een beetje uit de lucht. “Grote affiche, ’t zal wel, met alle kandidaten erop en eraan zeker?” “ Neee, ernààst jong!” Ik ernaartoe, gaan kijken: ik verwachtte een groter exemplaar van de affiche waar Karel vriendelijk en een beetje naar voor geleund ons aankijkt: dat is een heel goeie foto, ik weet niet van welke fotograaf, maar “chapeau”, dat is een fotobeeld dat werkt. Ik zie de grote affiche ernaast en val bijna van mijne velo: helemaal niet zo goed als het kleiner exemplaar: scherp wél, heel professioneel gedaan, maar neen, dit beeld werkt véél minder. Precies op dezelfde manier geposeerd als de jonge Jean-Jacques, maar bij Karel (hij is uiteraard al wat ouder natuurlijk) werkt zo’n jonge pose niet zo goed, blijkbaar. Heeft de fotograaf dat niet gezien? De andere VLD-foto’s zijn nochtans allemaal heel goed gedaan: ik heb het er in een vorige tekst al over gehad, ook heel wat van de individuele foto’s van de VLD zijn heel goed, andere dan weer wat minder, maar allemaal dragen ze de stempel van een goeie vakman-fotograaf: de brillen bijgewerkt in fotoshop zodat er niet te veel reflecties in te zien zijn, haarscherp, maar ook hier en daar met een grondiger betekenis: naast de uitnodigende “leunende” foto van de lijsttrekker, het gezichtje van één van de betere gemeenteraadsleden met dossierkennis: Katja, als individu beter gefotografeerd dan in de vorige week besproken familiefoto, ze stààt er echt, de kin omhoog van: wie kàn me wat! Ook de ernstiger koppen zoals René Kets (ik heb hem als zesjarige dreumes nog leren lezen en schrijven potdorie...) zijn goed gebracht, over het snorretje van Gunther hebben we het al gehad, maar nu hoor ik dissidente interpretaties: “precies ne “gestapo” ... zegt iemand die zelf de oorlog niet eens meegemaakt heeft. ‘t Is schoon dat de geschiedenis niet vergeten wordt, maar voor mij blijft dat snorretje veel meer het attribuut van de Engelse oorlogspiloot. De goeie kant dus! Je ziet hoe de veelbesproken “perceptie” in verkiezingstijden verandert volgens het kamp waartoe je denkt te behoren... Liever heb ik géén slogans bij die goed gemaakte foto’s, maar ja, dat is nu eenmaal de gewoonte: ook ik heb me eraan bezondigd twintig jaar geleden: maar als ik slogans zie als “recht op recht” doet me dat aan goedkoop plagiaat van een VRT-serie met krek dezelfde titel denken, en “ tot uw dienst” is natuurlijk de vlaamse vertaling van Pim Fortuyns’ “At your service”. Gelukkig ook een prachtig gemaakte folder bij de Berlaarse “blauwen”, een zéér zéér goede groepsfoto, met mooi licht trouwens, één van de belangrijkste elementen voor de fotograaf, met daarin - en geheel onverwacht - ... wàt ? Daarin wàt ??? Patat zeg, Een zéér mooie foto van het nieuwe museum - een prachtig hedendaags architecturaal pareltje (dat aan de gemeente noppes gekost heeft) - aan het donkmeer, dat door VLD’ers koppig en steevast nog altijd “boerenkrijgmuseum” genoemd wordt, en waar ze een verschrikkelijk gevecht tegen houden. (Wat een ambetante koppigheid toch..maar over die veertig miljoen voor de inrichting kan ik hen geen ongelijk geven, hoewel, hoeveel heeft die sporthal in Overmere nu weeral gekost?...Schrik om iets tegen Overmerenaars te zeggen? Is cultuur makkelijker, want onpersoonlijker om op te katten?) Kijk: die mooiste foto van het museum staat al in hùn verkiezingsbrochure, nu nog een keerpunt in mooie meningen daarover en we zijn er...( zal niet lukken zeker???) Ikzelf zou - in hun plaats - eerder een verschrikkelijk lelijke en grijze foto van het museum erin gezet hebben om gemakkelijker mijn gram te halen. Minder mooi is de blz. met de “scheve” gebouwen: de fout van de lay-outman –of vrouw: Het Berlaarse gemeentehuis is perfect goed in beeld, het oud gemeentehuis in Overmere en dat in Uitbergen fout, fout, fout: één kleine fotoshopbeweging door de muis van de computer en de muren staan allemaal parallel. VVV Donkmeer presteerde het een aantal maanden geleden al om op de kaft van hun mooie folder de Donkkapel heel scheef te zetten: val nu omver, niemand had het op tijd opgemerkt... “Huilen met de pet op” wordt het bij de folder van CD&V, — “kiezen voor respect”—ouderwets tot en met, van slogan tot lay-out: de schuin geplaatste fotootjes binnenin zoals we dat vijfendertig jaar geleden zouden gezien hebben als “progressieve lay-out”, de groepsfoto vooral is hier vérschrikkelijk slecht: in de schaduw opgenomen, en alle afwezigen ertussenin op foute wijze gefotoshopt : bij Sabrina zie je de contouren er nog van, bij Steven is het toch wel opvallend dat er totaal ander licht op hem valt dan op diegenen die er rond staan: mensen ergens inplakken is een bijzonder moeilijk werkje: Mao Tse Toeng deed het al om àndere redenen, met knip en plakwerk dan, maar zelfs vandaag is het te mijden als de pest: kijk: één verkeerde inschatting en een bepaalde persoon krijgt een véél te dikke kop tegenover de anderen: zoek maar: een beetje méér “respect” voor de menselijke verhoudingen zou niet misstaan! De nogal platte manier waarop de CD&V’ers individueel gefotografeerd zijn versterkt nog dat oubollige effect. Ligt het aan de belichting? Ja! Ligt het aan de gedrukte achtergrond? Zeker! Roept dan daar niemand alarm in dat team??? Foei, lay-out mensen !!! “Niemand ziet zoiets buiten gij weeral” zegt me een strijdvaardige ziel met een lange klemtoon op “gij”, en een blik die boekdelen spreekt ( ...gij vuile socialist gij; gij andersdenkende ongelovige; gij vijand van de tjeven..) en die heeft overschot van gelijk natuurlijk, alleen de fundamentalisten van het fotobeeld — zoals ik—zaniken hierover. Vandaag één lichtpunt echter: de folder van Marleen Zaman, die is beter dan de volledige folder van haar lijst: haar ogen glinsteren terwijl ze naar ons kijkt: en hoewel ik niet voor haar stem natuurlijk, wint ze hierdoor mijn directe sympathie. Fotootjes van sp.a-Spirit-Groen!, daar kan ik echt niets meer over kwijt: ik word moedeloos als ik aan de wirwar denk en heb echt ook niets nieuws meer gezien: kleine plaatselijke partij, klein budget waarschijnlijk ! Gelukkig hebben ze met hun cijfer 'één' een prachtige slogan: Patrick Janssens zal die wel rap bedacht hebben zeker: “ Ieder 1 méé”, mooi is dat. VB heeft weeral “sjans” dat er wat zware gangsters op de loop zijn: onveilig dat het in Berlare is, jongens, Jongens! Ik heb nog van die ontsnapten op de Donk gezien aan een terrasje, Frans spreken en duvels hijsen met Onkelinckx... Hun (niet die van de ontsnapten natuurlijk) schier onbekende lijstrekker staat —ei zo na bijna— strijdvaardig op de affiche: Als je vlug voorbij zo’n affiche fietst is het precies of hij een vuistje vormt: maar néén, dichterbij bekeken durft ie dat nét niet: het handje is juist niet dicht: zwaaien of niet weten wat te doen met de hand als je gefotografeerd wordt: kies maar. Tot slot hetzelfde slot als vorige week: niemand maalt erom hoe zijn of haar favoriete kandidaat erop staat: Kies op 8 oktober voor de goei!!!
VERKIEZINGSAFFICHES Verbazingwekkend om te zien hoe fris gedrukte verkiezingsaffiches na één dagje regen verworden tot fletse lappen papier. Nu, het grote plakkaat van “Respect” stond op de hoek van de Haagstraat al weken verlept en afgeweekt: niemand die zich respectvol hierover bekommerde. Maar nu is de échte plakkatenslag begonnen. Ik herinner me mijn eigen periode in de plaatselijke politiek van de jaren tachtig: op pad met een koffer vol affiches, een papborstel en een emmer pap die regelmatig eens omviel. De nachtelijke (toen al verboden) plakpartijen en de ei zo na vermeden ruzies met de tegenpartijen... Alsof het allemaal belangrijk was. De Berlaarse affiches vandaag blinken niet alleen uit in fletsheid na een regenbui: bij de getoonde “koppen” blinken er weinig uit in echte uitstraling. Een paar, maar daarover verder. Wie nog nooit heeft geïnvesteerd in een beter portret voor een verkiezingsaffiche is Willy Van Sande: hij heeft me dat vroeger eens uitgelegd: terecht verkiest niemand deze of gene omdat hij of zij er mooier opstaat dan die andere die ronduit lelijk zou zijn. Het heeft dus weinig zin veel geld te investeren in mooie foto’s om verkozen te geraken. Hijzelf en zijn partij hebben altijd maar méér stemmen gehaald, blijkbaar duidelijk door àndere omstandigheden, ongeacht steeds dezelfde foto’s op de affiches. Vroeger zag “Groen!” dat nog sterker: géén foto’s, maar daar zijn ze een beetje van teruggekomen. Bij de CD&V zie je dus weinig opbeurends op de plakkaten: de tonaliteiten van de druk zijn ook nogal flauw, en dan bedoel ik dat letterlijk: een soort rozig oranje dat onder invloed van het UV in het daglicht nogal rap nog roziger wordt. Ook de VLD-affiches verkleuren nogal vlug: hier en daar een uitschieter toch: Gunther met vastberaden blik en een RAF-pilotensnorretje, één van de meer geslaagde affiches die blijven hangen: Karel natuurlijk, hij heeft altijd al oog gehad voor goeie portretten, voorheen was zijn affiche met een foto van Filip Claus (De Morgen) gemaakt een topper. Nu staat hij er, verwachtingsvol het publiek aankijkend. Maar té klein op de enorme plakkaten, waar de democratisering toeslaat en alle kandidaten evenveel plaats krijgen. Die ziekte begon al in mijn tijd, maar nu zitten àlle partijen met dit probleem: géén enkel plakkaat is nog goed leesbaar door de veelheid van informatie. Nog onleesbaarder zijn de SP.A affiches: goede foto’s die Wim zelf heeft gemaakt, kapotgemaakt door de cirkeltjes en de rode vettige streep erachter: de boodschap zou duidelijk moeten zijn, maar niemand is nog zichtbaar en herkenbaar in dit warrig geheel. Mijn prijs voor beste plaatselijke performance voor de camera: Jean-Jacques De Gucht, een jonge man met allure op de foto ? Een sarcastische, sardonische grimlach naar het publiek ? In elk geval een “grote lap” (kostprijs ?) waar je niet naast kan kijken, zoals bij de mooie familiefoto van Katja: die is ook héél groot, maar de persoon is slechts één achtste van het totaalbeeld: bestaat het interpretatiegevaar hier niet bij de voorbijrijdende kiezer dat men dan zegt: méér lucht en wolken dan wat anders...?? Waar zit het VB ? De nationale dirigenten mogen wat media betreft niet onderschat worden: hun affiches zijn overal identiek aan de VLD : blauw met een tikkeltje geel: verwarring ten alle kante veroorzaken is hun devies, en dus ook in kleur. Als ik de blonde haren van de Arische maagd en de gele korenaren op hun grote affiches bemerk vind ik dat het Duitse “ Signal” uit WO II in alle scholen verplicht studiemateriaal zou moeten zijn. Tenslotte, waar ik mee begonnen ben, en dit is werkelijk uit eigen ervaring: denk géén moment dat één van deze foto’s een paar stemmen méér of minder zal opbrengen: aan alle kiezers zeg ik dit : stem zoals je wil, maar weet dat alleen drukkers en affichemakers rijk worden van verkiezingen en daarna een maand eens “sjiek” met vakantie gaan...
|
Al eens naar
adressen uit
buurgemeenten of van interessante, leerrijke En tips van de lezers.
Om eens te vergelijken ...
Deze site steunt het Roemeense dorpje Vîrtop, maar heeft ook oog voor andere acties voor ergens in de wereld.
Advertenties van bedrijven en organisatoren van manifestaties
dragen bij in de kosten van deze site en steunen of het 'Fonds voor
kinderen van bij ons' of het Roemeense dorpje Vîrtop. Lees er
hier meer
over.
|
Deze pagina is het laatst gewijzigd
(of door ons geopend) op
03/12/06.
|
