| De Duitse schlager |
 |
in Nederland en België |
LALE ANDERSEN
°23.03.1905 - +29.08.1972
Lale Andersen is het pseudoniem voor Lieselotte Helene Berta Bunnenberg, geboren in Lehe bij Bremerhaven en gestorven op 67-jarige leeftijd in Wenen. Zij was een "kind van de zee" en haar naam zal eeuwig verbonden blijven met "Lili Marlen", het soldatenlied uit 1938. »Lili Marlen » is een compositie van Norbert Schultze op tekst van Hans Leip. De tekst dateert uit 1915, uit de eerste wereldoorlog dus. Norbert Schultze overleed op 15 october 2002 in Berlijn. Hij was 91 j. oud.
Als zangeres had ze een eerste contract in Zürich, waarna ze naar Berlijn verhuisde om er chansons te zingen, tot ze plotseling een voltreffer scoorde, met het lied, dat de jaren '40 zou domineren.
Nadien werd het stil rond haar en pas vele jaren later scoorde ze opnieuw, met "Unter der roten Laterne von St. Pauli" (o.a. van Gerhard Wendland) en vooral met de Duitse vertaling van het Manos Hadjidakisnummer "Ta pidea tou pirea" (Melina Mercouri), in het Frans "Les enfants du Pirée" (o.a. van Dalida), in het Engels "Never on Sunday" en in het Duits "Ein Schiff wird kommen". Met dit laatste nummer haalde Lale Andersen goud in 1960. Ook Nana Mouskouri en Caterina Valente zongen het nummer.
Het was in die jaren trouwens niet ongewoon, dat meerdere vedetten scoorden met hetzelfde nummer. Dat was vroeger ook al het geval met de publiekslievelingen Caterina Valente, Gerhard Wendland, Peter Alexander en Ralf Bendix, die allen scoorden met de Duitse vertaling van Domenico Modugno's San Remo hit " Piove" uit 1959 "Tschau, tschau Bambina". Maar we komen even terug op "Ein Schiff wird kommen". Het Griekse origineel was dus van actrice Melina Mercouri, toen de echtgenote van Jules Dassin en vader van Joe. Dalida scoorde met "Les enfants du Pirée" en "I ragazzo del Pireo" resp. in Frankrijk en Italië en in voor Duitsland werd "Ein Schiff wird kommen " eerst door Dalida en Melina Mercouri, resp. op Polydor en Ariola, opgenomen. Beiden konden zich echter niet doorzetten, de 2 versies kwamen voor de Duitse markt nogal "ordinair" over. Eerst bracht Lyss Assia en daarna Caterina Valente een meer opgepoetste versie op de markt, maar ook dat werd geen schot in de roos. Het was pas bingo, als Lale Andersen haar versie op de markt bracht, 20 jaar na haar soldatensong "Lili Marlen". Zij verkocht van haar versie 800.000 exemplaren, meer als alle anderen te samen. Het betekende haar grote comeback, haar naam lag in Duitsland, net als 20 jaar voordien, weer op iedereens lippen. Nadien werd het weer stil rond haar en ze trok opnieuw naar het cabaretcircuit als uitvoerster van platduitse volksliederen.
Ze trad ook op de voorgrond als filmactrice en schrijfster. In 1942, trad ze op in "Anschlag auf Baku" en in '56 mocht ze natuurlijk niet ontbreken in "Wie einst Lili Marlen". In 1969 schreef ze het boek "Wie werde ich Haifisch", een werk met raadgevingen voor al wie schlagers, zingen of componeren wou.
Wie meer over Lale Andersen wil vernemen moet zeker de film "Lili Marleen"(1981) zien van Rainer Werner Fassbinder (1946-1982), een biografische film over het leven van Lale Andersen, met Hanna Schygulla, de lievelingsactrice van Fassbinder, in de hoofdrol. Lale Andersen ligt begraven op het Dünenfriedhof van Langeoog, een Duits waddeneiland.
Meer over Lale Andersen op http://www.lale-andersen.de/
