U kan klikken op de onderwerpen bovenaan of links van elke bladzijde,
op onderlijnde woorden of op de top-vakken - terugkeren met Back- (of Vorige-)toets

Wil je inschrijven op de (wekelijkse) nieuwsbrief, dan volstaat een mailtje.

2007: 30 jaar fusie !

Geef uw mening, uw opmerkingen en voorstellen.

Lees hier meer.

zie ook: andere sites

12 oktober 2003
Is een vergelijk tussen joden en Palestijnen nog mogelijk ?(*)

 Het gewapend conflict tussen Israël en de Palestijnen deint opnieuw dagelijks uit. Bijna was nu ook Syrië direct betrokken partij, en de dreiging geldt nog steeds. Roadmaps, druk van de VS of Europa, het lijkt weinig te helpen. Wat wel steeds duidelijker wordt, is dat een rationele oplossing niet meer mogelijk is. Enkel proberen te vergeten. Maar kan dat ...

Even kort het verleden ophalen. Het joodse  volk is al eeuwen over alle werelddelen verspreid. Toch slagen joden er in zich in vele landen op te werken tot de financiële, maar ook economische top. Dat is dikwijls trouwens de aanleiding om hen in moeilijkere tijden als zondebok aan te wijzen en te vervolgen. Dat zij zich in een nogal gesloten gemeenschap opsluiten met strikte leefregels, helpt bij dat vervolgingsproces. 'Anders' wordt gemakkelijk 'verdacht'.

Het extreme van de shoah (joodse naam voor holocaust) doet de internationale gemeenschap besluiten de joden een eigen land te geven. Over de beweegredenen en vooral over de wijze waarop dat gebeurde is zeker het laatste woord niet gezegd. Was het om het eigen gedrag - denken we aan het schip met joden die Duitsland waren ontvlucht, dat nergens mocht aanmeren - te verdoezelen of goed te praten ? Zag men het toen al als een tegengewicht tegen arabieren ? Of hielpen toch de, wat toen terroristische activiteiten later heldendaden werden genoemd, aanslagen tegen doelwitten van de toenmalige Britse bezetters door de groepen rond de latere premiers Beghin en Sharon ?

Hoe dan ook, door die nieuwe joodse staat worden de Palestijnen plots verdreven uit wat zij hun land beschouwden en waar zij al generaties leefden. Velen leven sinds dan in kampen. Zij krijgen wel steun van andere islamitische landen, maar tot een definitieve oplossing komt het niet. Israël, dat tot de toenadering door Egypte, door geen enkel Arabisch land wordt erkend en al enkele keren is aangevallen, slaagt er in om een militair overwicht uit te bouwen waardoor het land het eigen territorium nog kan uitbreiden. De actieve nederzettingspolitiek maakt dat die nieuwe grond spoedig door de nieuwe bewoners als echt van hen wordt beschouwd. Met de tijd wordt teruggeven steeds moeilijker.

Bij de Palestijnen groeit met de jaren de frustratie, wegens het verloren land, wegens de armtierige levensomstandigheden, wegens de blijkbaar dubbelzinnige houding van de internationale gemeenschap. Dat leidt tot fanatisme, tot verzet. Omdat de middelen beperkter zijn, grijpen de groepen snel naar terrorisme: kapingen, (bom)aanslagen, later zelfmoordacties. Israël reageert met het hele militaire apparaat of, zoals in Libanon, door de tegenstellingen tussen katholieken en islamieten uit te spelen. Dat daardoor toestanden ontstaan zoals zij zelf bij de shoah hebben beleefd, blijkt geen beletsel.

Om die spiraal van geweld te doorbreken is meer nodig dan een oproep tot rationeel denken. Zowel aan Palestijnse als aan joodse kant zijn er in alle families slachtoffers te betreuren. Dat maakt vergeven en vergeten veel moeilijker. Bovendien zijn er in beide groepen wellicht mensen of groepen die eigenlijk teren op de huidige situatie, er hun eigen machtspositie door verkregen en die niet willen opgeven,  of toch niet voor hen een regeling wordt aangeboden die hen een minstens even sterke positie verzekert.

De gewone man ?
Wat denkt de gewone man er ginder over ? De Palestijn in de kampen of in gebombardeerde huizen die door recente gebeurtenissen steeds moeilijker aan normaal werk geraakt, die zijn gezin geen uitzicht op een betere toekomst kan bieden ? En de Israëliet, waarvan er velen niet dat religieuze fanatisme hebben, die met de bus gaan of uit gaan eten als Russische roulette gaat bekijken en wiens kinderen op school worden aangevallen ? Zou het helpen om hen in een referendum te vragen welk soort oplossing zij voorstaan ? Of zijn zij door het verleden of door de 'sterke' mannen te sterk beïnvloed om een vergelijk nog mogelijk te maken ? Helpen verkiezingen of is de groepsdruk er te groot ? Het verleden toonde dat dit aanleiding gaf tot aanslagen tegen mensen die echt een vreedzame oplossing zochten.

Zijn wij betrokken ?
Is dit een 'ver van ons bed'-conflict ? Zeker niet, uit puur economische en veiligheidsoverwegingen niet, op menselijk vlak nog minder. De regio zorgt voor een groot deel van onze energievoorziening en/of voor de toevoer ervan. Een groter conflict ginder kan bovendien snel uitdeinen, terrorisme heeft per definitie geen grenzen. En mogen wij het blijven aanzien dat zovele mensen in permanente onveiligheid leven, evenmin als elders in de wereld, trouwens.

Wat kan de internationale gemeenschap doen ? Een leger sturen en met geweld een oplossing opdringen ? Volgens internationaal recht mag dit zeker niet, hoewel, Irak zou een precedent kunnen zijn voor een dergelijk initiatief 'in het belang van de wereldvrede'.  Met economische sancties Israël dwingen tot een degelijk akkoord ? Straft men daarmee niet vooral de 'kleine man', zoals, opnieuw, Irak leerde ? En is de joodse gemeenschap internationaal niet sterk genoeg om dat te omzeilen ? De Palestijnen, zoals in Kosovo met de UCK-militanten (Kosovaren van Albanese afkomst), voldoende machtsposities geven zodat zij bereid zijn een verdrag te aanvaarden ? Op termijn zou dat een instabiele factor kunnen blijken. En wat met de grondverdeling ? Wat met Jeruzalem dat door beide partijen wordt geclaimd als heilige stad ? Stel je eens voor wat er zou gebeuren als men ons zou verplichten Brussel op te geven of te verdelen ...

Dit thema aanbrengen wil vooral aantonen hoe complex de situatie is en hoe moeilijk het is om oplossingen te bieden. Van hier uit zeggen dat 'ze' het verleden maar moeten vergeten, wat bij voorbeeld ook aan de Albanese en Servische Kosovaren wordt gezegd, zou wat te simpel als voorstel kunnen blijken. Er even aan herinneren dat het hier onmogelijk bleek om Fred De Bruyne ereburger te maken, en welke reacties er kwamen bij het voorstel om, na zijn dood, een straat naar hem te noemen ? Omdat zijn vader een oorlogsverleden had !

Nico Keppens

(*) volgens het 'Groene boekje' worden alle woorden met 'joden-' met kleine letter geschreven, Palestijns met hoofdletter. Dit is dus niet gedaan om enige voorkeur te willen aanduiden.

Andere sites:

Al eens naar
de archiefartikels
gekeken ?

Deze pagina is het laatst gewijzigd (of door ons geopend)  op 03/12/06. 
Zend ons uw reacties, aub !!! web- en emailadres zijn veranderd !!!
© nkb 2002-2006 - Overname is toegelaten mits bronvermelding.