Betekenis Het woord agadir is in feite een Berbers woord: het betekent 'versterkte opslagplaats of vesting', deze agadirs vinden we in het zuiden in talloze dorpen en in de Atlas. Ook in het Marokkaans Arabisch wordt dus dit woord gebruikt. De stad Agadir is een regionale hoofdstad en bovendien het handelscentrum voor landbouwproducten uit het rijke Sous-dal en een belangrijke industriestad van visverwerking en levensmiddelen. Ontstaan In de 12de eeuw werd deze agadir in gebruik genomen door een Berberse stam. In de 13de en 14de eeuw leefden er Portugese zeelieden van de visvangst (en wapensmokkel). In 1505 bouwde een Portugees edelman een fort aan de voet van de heuvel bij de rede. Door de koning van Portugal werd dit fort gekocht en verder uitgebreid, een garnizoen werd er ondergebracht: goud en slaven werden er verhandeld. In 1541, na een heilige oorlog die zes maanden duurde, werden de Portugese indringers verdreven door de Saadische sultan Mohammed ech-Cheikh. Zijn zoon bouwde 30 jaar later de kasba op de heuvel. Na herhaalde twisten tussen de Berbers, de Saadiërs en de Alaouïten werd in 1760 de haven van Agadir gesloten door de sultan van de Alaouïten, dit als 'straf' voor de opstandige bevolking! Pas in 1911 werd Agadir terug uit de 'vergetelheid' ontrukt door de Duitse keizer Wilhelm II die het oorlogsschip Panther naar de Marokkaanse kust stuurde om zijn aanspraken op dit gebied te laten gelden. Na een akkoord tussen Frankrijk en Duitsland trokken de Fransen in 1913 Agadir binnen: de stad telde toen amper duizend inwoners! Tot aan de onafhankelijkheid van Marokko in 1956 werden, onder Frans bewind, de stad en de haven verder uitgebouwd, landbouw en visserij werden hervat. De ramp van 1960 Op 29 februari 1960 trof een zware aardbeving, gevolgd door een vloedgolf, de stad Agadir: men telde ruim 15.000 slachtoffers. De stad werd compleet verwoest. Onder koning Mohammed V werd in 1962 begonnen met de heropbouw van de stad, nu 1,5 km meer ten zuiden gelegen. In het N werden wegen tussen haven- en industriegebied aangelegd, langs het 10 km lange strand woonwijken en hotels. De avenue Mohammed V loopt als hoofdader door de stad van N naar Z: aan één zijde het moderne stadscentrum, langs de andere zijde de toeristische zone aan zee. Heden Agadir heeft heden een aantal troeven die het tot een toeristische topper maakt in Marokko :   een 'beschermende baai' met een fijn zand strand van 6km. en geschikt voor alle watersporten   300 dagen zon per jaar (voornamelijk in de winter - in de zomer kan de voormiddag 'mistig' zijn!)  met een cap. van 20.000 bedden de grootste hotel accommodatie van Marokko   brede wandellanen met talloze shopping- en eetgelegenheden   casino, nightclubs en dancings...   goede uitvalsbasis voor trips naar het interland vb. Taroudant, Marrakech enz.   mooie vissershaven en panoramisch zicht van op de heuvel met de oude kasba  eigen luchthaven Agadir... de baai ... de haven ... het strand Agadir... kruiden in de soek ... vleesverkoop in de soek Van Agadir via Taroudant naar Ouarzazate Zodra we de woon- en industriële omgeving van Agadir verlaten hebben zien we een landschap met typische kenmerken: droge stenige vlaktes met slechts één type boom, de argania. Ze zijn met miljoenen aangeplant rond Agadir. Deze argania's zijn doornige, gedrongen bomen die groeien daar waar zelfs geen onkruid of cactus groeit. Ze zijn echter zéér productief: hun olie is van een buitengewone kwaliteit. Dit blijken ook de geiten te weten want ze klimmen in de bomen om de rijke vruchten te eten! Taroudant In de 16de eeuw was Taroudant een vestingstad en de uitvalsbasis voor Mohammed ech-Cheikh in zijn strijd tegen de Portugezen in Agadir. Tevens was Taroudant als karavaanstad beroemd om de overvloed en de kwaliteit van zijn koopwaar. Dit schilderachtige stadje, ook wel "het kleine Marrakech" genoemd, ligt op de grens tussen het vruchtbare Sous-dal en de Hoge Atlas. De vestingmuren in okerkleur met hun vijf monumentale poorten geven toegang tot de medina. Typisch is er de kledij van de vrouwen: wijde gewaden in indigoblauw. Taroudant... vestingmuren ... vrouwen in indigoblauw Verder naar Ouarzazate Voorbij Taroudant komt men langs het dorp Taliouine, in deze buurt verbouwt men de beste saffraan van het land. Verderop het dorp Tazenarkt, hier is de bevolking voornamelijk bezig met het weven en borduren van tapijten. Een Berberwoning in opbouw... De streek van de midden- hoge- en anti Atlas (en ook het Rif gebergte) is het zo typische gebied van de Berbers. Hun landelijke dorpen en woningen zijn vrij 'gesloten' voor toeristen. In essentie is de bouwwijze van hun woningen niet zo erg afwijkend van deze van de ksar, ksour of van de kasba: de 'ruwbouw' bestaat ofwel uit leem die in een houten vorm wordt gestort en vervolgens in de zon wordt gedroogd, ofwel uit cement blokken de muren worden aan de buitenkant 'gepleisterd' met een kleilaag die gemengd is met stro het plafond (of plat dak) wordt gedragen door een pilaar, houten balken verbinden de pilaar met de buitenmuren en het geheel wordt dichtgevlochten met thujatakken regenwater wordt afgevoerd door een houten goot die ver uit de muur steekt zodat het water niet over de voorgevel loopt de houten toegangsdeur is breed en hoog zodat er ook dieren door naar binnen kunnen Last updated 9.4.2006