De Duitse schlager		in Nederland en België

BOBBEJAAN SCHOEPEN

°16.05.1925 - +17.05.2010
Bobbejaan, werd als Modest Schoepen in Boom geboren, maar veranderde alras zijn voornaam in Bobbejaan, naar het bekende Zuidafrikaanse volksliedje. 
Op 4 jan. 2001 wijdde Canvas een Historiesaflevering aan deze (ex)"Countrygod van Vlaanderen". De gegevens in dit artikel zijn voor een groot gedeelte afkomstig uit deze uitzending en uit een krantenartikel in "Het Nieuwsblad" van diezelfde dag. Omdat hij als jonge gast niets liever deed dan zingen en jodelen en moppen tappen, mocht Bob van zijn vader naar de muziekschool. In het begin van zijn loopbaan vormde hij een duo vormde met Kees Brug, dat andere talent uit Boom. Zijn eerste auditie vond plaats in 1942, voor de radio in Brussel. Vanaf 1943 kreeg hij doorgedreven onderricht van gitaarvirtuoos Frans De Groodt (1892-1990). In dat jaar debuteerde hij met een memorabel optreden in de Antwerpse Ancienne Belgique: voor een nokvolle zaal zong hij dat hij geen Schweinefleisch lustte, een anti-Duits getint liedje: "Mama, ik wil een man. Nein, kein Deutsche man, want schweinefleisch lust ik niet". Na een donderend applaus gooiden de nazi's hem voor drie weken in de cel. De AB werd voor enkele weken gesloten. Kort nadien werd hij opgeëist om in Duitsland te werken. Als alternatief verkoos hij te zingen voor de Vlaamse arbeiders die verplicht tewerk gesteld waren. In oktober 1944 werd hij hiervoor, zonder onderzoek of proces, drie maanden opgesloten in de Mechelse Dossin-kazerne.Tijdens de shows voor de Amerikaanse troepen in Duitsland bracht hij o.a.country & westernmuziek. De"zingende cowboy" Roy Rodgers werd zijn grote voorbeeld. Deze laatste had hij leren kennen in de Amerikaanse films eind jaren '30. Nadat hij begin jaren '50 de podia van alle Vlaamse cinemazalen betrad, deed hij vanaf 1957-58 alles nog eens over met een eigen circus. Om hiervoor reclame te maken reed hij te paard door de straten van het dorp, waar zijn circustent opgesteld stond. Ik herinner me nog de tijd, dat hij optrad in de Kuurnse cinema O' Connor en dat later zijn circustent aan de oude tramstatie stond, waar ik toen woonde! Het "Circus Bobbejaan, Schoepen" was eigenlijk het circus van de familie Tondeurs, waarin Bobbejaan dé attractie nr. 1 was. Naast het muzikale gedeelte waren ook circusacts en spelletjes ingelast. (info uit: Gent, circusstad van André De Poorter).
Hij werd beroemd in Nederland, vooral omdat hij in hun toenmalige kolonie Indonesië in het najaar van 1949 optrad voor de Nederlandse troepen. Ook in Duitsland brak hij door met o.m. de Duitse versie van zijn grote hit uit '59 "Café zonder bier", dat "Ich steh' an der Bar und habe kein Geld" werd. Aan dit nummer werd in '62 de absurdistische Vlaamse film "De Ordonnans" opgehangen met o.m. Denise De Weerdt, Yvonne Lex, Charles Janssens en Nand Buyl in de hoofdrollen. "Café zonder bier" is de Nederlandse vertaling van "Pub without beer" van de Australische countryzanger Slim Dusty. In diezelfde film treedt ook de Belgische groep "The Cousins" op, ons allen overbekend van het nummer "Kili watch". Met de Duitse versie van dit nummer scoorde Bobbejaan in de Duitse hitparade. Bobbejaan had er trouwens een handje van weg om Vlaamse nummers in het Duits te vertalen. Naast zijn eigen nummers zong hij bij vb. In het Duits "Marina" van Rocco Granata en "Viel bittere Tränen" van Enny Denita. De Belgische popgroep Dead Man Ray trok op toernee met "De Ordonnans" en bracht de film opnieuw in de belangstelling. De film werd bij die gelegenheid ook op video uitgebracht. Andere vermeldenswaardige feiten zijn, dat bij vb. Jacques Brel ooit een week in zijn voorprogramma optrad en dat Bobbejaan zelf o.m. optrad in de Grand Ole Opry in Nashville, Tennesee (USA) en voor de Queen Mum in Engeland.
In 1957 vertegenwoordigde Bobbejaan België op het Eurovisie Songfestival met "Straatdeuntje". Het was het jaar, dat Corry Brokken met "Net als toen" won. De bekendste nummers van Bobbejaan, die ik bezit zijn: "Laat maar gaan" (78 t.) en op 33 t.: "Koetje boe" (1948), "'k Zie zo geire mijn duivekot" (1950), "De paardemolen", "De lichtjes van de Schelde", "De lachende Vagebond" (1958, ook bekend in de Duitse versie van Fred Bertelmann), "De jodelende fluiter" (1948), "Ik sta op wacht" (1957,origineel van Joop De Kneght), "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren" (ook bekend in de versie van Gert Timmerman (1963) en in de Duitse vertaling van Camillo Felgen), "Ik heb me dikwijls afgevraagd" (in het Frans "Je me suis souvent demandé" van Richard Anthony), "In de schaduw van de mijn", bekend in het Italiaans als "Amici miei" van Caterina Valente, "Een hutje op de heide", "La Novia" (1961, een vertaling uit het Italiaans, oorspronkelijk van Tony Dallara, waarvan Sacha Distel de Franse versie zong en Julie Rogers in 1964 de Engelse: "The wedding")), "Violetta" (gebaseerd op een thema van Verdi), "Ik geloof" (bekend in de versie van Jimmy Frey, waarmee hij aan Canzonissima deelnam), enz ...
De "zingende cowboy" bouwde in de zestiger jaren in Kasterlee het pretpark "Bobbejaanland" uit, waarbij Rudi Carell, tijdelijk zijn buurman werd. Hij vond het niet te min om samen met zijn vrouw Josée, een operazangeres van opleiding en  schoonzus van de overleden quizmaster Jan Theys, aan de tapkast te staan en  hij trakteerde er tot voor kort de bezoekers op 5 optredens per dag, tot hij in 1999 van de dokter te horen kreeg, dat hij darmkanker had. Bobbejaan, vrouw Josée en haar zus maakten van het pretpark een der grootste van Europa. Vanaf 1990 begonnen de kinderen een rol te spelen in de uitbating van het pretpark, met Jacky als diegene die het meest in de publieke belangstelling stond. In mei 2004 werd het pretpark overgelaten aan een Spaanse groep.
In februari 2005 stond Bobbejaan, n.a.v. Saint Amour, het literaire festival nog 4 maal op het podium, waarbij hij het hoger genoemde "Je me suis souvent demandé" en "Lichtjes van de Schelde" zong.
In febr. 2001  zagen we nog  Bobbejaan op de VRT  in "Man bijt hond" en hij zag er echt goed uit!
Bobbejaan Schoepen is muzikaal moeilijk in een of andere schuif onder te brengen, daarvoor is hij een te veelzijdig kunstenaar. Gemakkelijkshalve krijgt hij het etiket "zingende cowboy" opgeplakt, maar daarnaast is hij schlagerzanger, zanger van het levenslied, kleinkunstenaar, ja zelfs chansonnier.
Met dank aan Tom Schoepen, zoon van, voor bepaalde correcties. Tom Schoepen is trouwens verantwoordelijk voor de mooie nostalgische website van zijn vader www.bobbejaanschoepen.be en het artikel in de wikipedia internet encyclopedie.