De Duitse schlager		in Nederland en België

RUDI CARRELL

°19.12.1934 -+7.07.2006
Rudi zag in Alkmaar als Rudolf Wijbrand Kesselaar het levenslicht, als zoon van kleinkunstenaar André Carrell. Hij nam m.a.w. het pseudoniem van zijn vader over. 23 jaar later maakte hij zijn opwachting als quizmaster op het kleine scherm. De grote (?) doorbraak kwam echter hij 1960, toen hij als eerste eindigde in de Nederlandse préselectie voor het Eurovisie Songfestival met « Wat een geluk » op muziek van Dick Schaltes en tekst van Willy Van Hemert. Op het Eurovisie Songfestival zelf stierf hij ongeveer van de plankenkoorts en eindigde pas 12de.
Na deze miskleun start Rudi met een eigen TV-show, die ook in België op de buis komt en waarin wij o.m. het later bekende duo de Mounties leren kennen, naast o.a. Jasperina de Jong. De ster van Rudi stijgt, om in 1964 een eerste hoogtepunt te bereiken met de overwinning van De Zilveren Roos van Montreux, dwz. de 2de plaats op het  Zwitserse TV-festival, met zijn Robinson Crusoe show van 5 mei 1964 met Esther Ofarim , opgenomen in het Kursaal van Scheveningen.
De internationale van Rudi is gelanceerd en in de voetsporen van Lou van Burg trekt hij naar Duitsland, waar hij met zijn typisch Nederlands accent, de presentator wordt van « Am laufenden Band », gebaseerd op het Nederlandse « Een van de acht » van Mies Bouwman. Enkele jaren later zou Linda Demol het beproefde recept nog eens overdoen …
Op platengebied geniet hij enige bekendheid met het Nedederlandstalige « De hoogste tijd »uit 1968, de gezongen versie van « Where the rainbow ends » (1967) van het Britse Tony Hiller Orchestra. De originele titel is evenwel « Parisian » en werd in 1965  door het Frank Weir Orchestra uitgevoerd. Het nummer werd gebruikt in de Franse TV-serie « Maigret. In 1979 stopt Rudi tijdelijk met zijn Duitse shows. Ondertussen vond hij de tijd om een paar platen op de markt te brengen, o.a. het Duitse «  Wann wird's mal wieder richtig Sommer ?» (1975), de vertaling van Gerad Cox' s « 't Is weer voorbij, die mooie zomer », op de melodie van Arlo Guthrie's « The city of New Orleans ». Deze song is ons trouwens ook bekend in de Franse versie van Joe Dassin « Salut les amoureux ».
In 1983 verschijnt hij tijdelijk opnieuw op het Nederlandse scherm met de « 1-2-3 show ». 
Het wordt een tijdje stil rond hem en Rudi verschijnt meer en meer in de Duitse en Nederlandse roddelpers. Nadat hij scheidde van zijn Nederlandse echtgenote  is Rudi sedert 1974 gehuwd met de Duitse Anke, die na een langdurige ziekte begin 2000 aan een hartinfact bezwijkt. Ze hebben een zoon, Alexander. Rudi begraaft Anke in de tuin van zijn Duitse villa in Wachendorf bij Syke. Daarna denkt  iedereen, dat hij met de 44-jarige TV-producente Susanne Hoffmann zal huwen, waarmee hij met medeweten van zijn zieke echtgenote Anke al 13 j. een verhouding had, maar tot ieders verbazing huwt hij 7 februari 2001 met de 30-jarige Simone Felischak uit Magdeburg.  Uit zijn eerste huwelijk heeft Rudi 2 dochters, Annemieke en Caroline, die hem 3 kleinkinderen bezorgden. Rudi is inmiddels wel 66 geworden, maar blijft een blitse verschijning, nu op RTL, waar hij vanaf 2000 het succesvolle satirische programma « 7 Tage, 7 Köpfe » presenteert.
Hij vervangt Matt Herben op Lijst Pim Fortuyn en besluit  in sept. 2001, eind 2002 op te houden met presenteren. Hij blijft in de omgeving van Keulen wonen en plant regelmatig tussen Keulen en Den Haag over en weer te rijden.
Eind oktober 2002 belandt hij ten gevolge van een trombose in het ziekenhuis. Hij herstelt en presenteert opnieuw  « 7 Tage, 7 Köpfe »  om er eind 2002 mee op te houden.
Rudi ontving tijdens zij succesrijke carriere talrijke onderscheidingen, o.m. het Bundesverdienstkreuz, ridder in de Nederlandse  Orde van de Leeuw, de Ere-roos van het Festival van Montreux voor zijn hele œuvre (april 2001) en n.a.v. de « Deutsche Comedy Preis 2001 », de ereprijs voor zijn levenswerk.
Knack, 9/2/2005: « Rudi Carrell, showmaster der showmasters en Duitser der Nederlanders, werkt aan een comeback. De 70-jarige tv-legende mag dit jaar een dansshow op de Duitse zender ARD presenteren. De Nederlandse Jan Theys zou hét nog niet verleerd zijn. Zijn « Der Rudi Carrell Show » haalde destijds in Duitsland miljoenen kijkers.
Op de Goldene Kamera 2006 kreeg hij een award voor zijn hele repertoire. Het werd zijn laatste publiek optreden
In Die Welt van 21/2/2006 lezen we dat Rudi Carrell intendant geworden is van de TV-zender BuxTe Vau, een internetzender uit Buxtehude, van zijn dochter Anemieke, die achter de kamera staat. De zender brengt lokaal nieuws uit Neder-Saksen. 
Op vrijdag 7 juli 2006 overlijdt Rudi in een ziekenhuis in Bremen aan de gevolgen van longkanker. Hij ligt begraven op het kerkhof van Heiligenfelde, een deelgemeente van Syke, in Neder-Saksen. Zijn tweede vrouw Anke, die vroeger in de tuin van zijn landgoed begraven lag, ligt bij hem. Zijn landgoed staat te koop.

Meer over Rudi Carell op wikipedia.