De Duitse schlager		in Nederland en België

CORRY BROKKEN

°3.12.1935 - +31.5.2016
Corry, de diva uit Breda, maakte in de zestiger jaren de hitparades onveilig met vertalingen van Franse chansons. Zo stond ze in 1960 in Nederland 9 maanden nr. 1 met Edith Piaf's "Milord". In 1963 stond ze opnieuw op de hitlijsten met een Aznavourvertaling "Mijn ideaal" en '64 deed ze dat nog eens over met "La Mamma". In de daaropvolgende jaren bleef ze maar vertalingen van Franse chansons zingen, bij voorkeur van Aznavour,  zoals "Venetië" (Que c' est triste Venise), maar ook van Bécaud, zoals "Don Juan". Corry stond daarmee in Nederland niet alleen, want ook Conny Vandenbos zou op de Franse kar springen.
Het waren vooral diezelfde Franse chansons, die Corry ook in het Duits inzong en dit met evenveel succes.
Corry was echter al in 1957 op de voorgrond getreden met "Net als toen", waarmee ze in 1957 het Eurovisie Songfestival won.
In 1960 stond ze aan de zijde van Teddy Scholten, in 1959 ESC winnares met "Een beetje", Ton Van Duinhoven en Willy Alberti in de ploeg, die voor Nederland deelnam aan de "Europabeker voor Zangvoordracht" in Knokke.
Nog eerder, in 1956, in de 78t. tijd, nam ze al "Rio de Janeiro/Nana" in het Duits op, alsook "Ein Tag mit Dir/Mein guter Stern". "Rio de Janeiro/Nana" zijn in België vooral bekend in de Franse versie van Bebe Hong Suong. Beide versies zijn Ronnexopnames met dezelfdebegeleding. De opnames gebeurden ook ongeveer op hetzelfde tijdstip.
"Net als toen" werd in het Duits "Damals war alles so schon" en kreeg "Seit wir uns sehen" als b-zijde, de vertaling van "Wees maar niet boos". Ook Margot Eskens zette "Damals war alles so schon" op de (78t.)plaat.
In de jaren zeventig gooide Corry het over een volledig andere boeg. Op haar 43ste ging ze rechten studeren. Ze was daarin al even succesvol als in haar zangcarriere. Ze werd advokaat in het kantoor van haar (derde) echtgenoot Jan Meijerink en nog later plaatsvervangend rechter in s' Hertogenbosch.
Ze keerde in de 90-iger jaren nog even terug als zangeres en werd dan schrijfster, met een wekelijkse column in het damesblad "Margriet". In 2000 publiceerde ze haar memoires "Wat mij betreft", waarin o.a. haar ongelukkig tweede huwelijk met de 25 jaar oudere theaterproducer René Sleeswijk aan bod komt, over haar vader, die "fout" was in de oorlog, over haar abortussen en over haar dochter Nancy, uit haar eerste huwelijk, die beide benen verloor. Redenen genoeg dus om het boek te kopen en te lezen!
In 2006 kreeg Corry borstkanker, in 2008 een herseninfarct. In 2009 vescheen een tweede biografie over haar "Toegift". Daarin vertelt ze hoe het haar sedert 2000 is vergaan, het jaar waarin haar eerste biografie verscheen.Ze leefde de laatste jaren teruggetrokken. Ze overleed in Laren (Noord-Holland) op 31 mei 2016. Het overlijden werd pas op 2 juni in de pers bekend gemaakt.
Een overzicht van haar Duitse opnames, vanaf "La Mamma", vindt op de CD van Bear Family, waarvan u hieronder een beeld van de achterzijde ziet. Het overzicht is echter verre van compleet. Zo ontbreekt bij voorbeeld "So ist die Liebe mon ami" (1965), de Duitse vertaling van Guy Mardel's "N' avoue jamais" (ESC 1965). alsook "Gib mir die Hand" (1964), de Duitse vertaling van "The French song" van de Canadese Lucille Starr. Ook "Es war im Fruhling, Cherie"(1962) komt er niet op voor, net als "Maurice der alte Charmeur", een ode aan Maurice Chevalier. Deze eerdere opnames staan wel op de CD, "Milord (Original Aufnahmen 1957-1962).

Meer over Corry op wikipedia.