U kan klikken op de onderwerpen bovenaan of links van elke bladzijde,
op onderlijnde woorden of op de top-vakken - terugkeren met Back- (of Vorige-)toets

Wil je inschrijven op de (wekelijkse) nieuwsbrief, dan volstaat een mailtje.

2007: 30 jaar fusie !

Geef uw mening, uw opmerkingen en voorstellen.

Lees hier meer.

Doorbijten, praten, luisteren ...

"Ja, mijnheer, ze ziet echt af. In een week tijd is het veel erger geworden. We moet iets doen." Opereren zou misschien helpen en zeker zorgen voor revalidatiepijn. Op zo een moment slik je wel even, zelfs al gaat het 'maar' om een hond, het is toch Yrka die meer dan acht jaar een echte vriend was, waar je elke avond mee ging wandelen. "Je moet doorbijten, het is de enige goede oplossing", gaat het door je hoofd nadat in een flits beelden van de voorbije jaren zijn voorbijgegaan. Maar ook: "Zou je het ook kunnen als het om een mens zou gaan ?" Niets wees er op dat die vraag pas enkele dagen later opnieuw door het hoofd zou schieten. 

Donderdagmorgen. Terwijl zoon Maarten oefent op het rijterrein van de gemeentelijke parking aan het Donkmeer hoor je dat iemand op de gaspedaal van een stilstaande wagen duwt, maar niet vertrekt. Eerst  schenk je er geen aandacht aan. Misschien een verkoper die zijn middagmaal al aan het eten is. Maar het gebeurt nog een aantal keren, en je wordt nieuwsgierig. Als je moet gaan vertrekken, want Maarten moet de trein naar Gent halen, beslis je toch maar even te stoppen. In de wagen zit iemand precies te slapen. De motor draait. Toch maar even zien of alles wel in orde is. Naast de man zie je enkele lege strips van valiumpillen en een waterfles... Maarten heeft intussen zijn gsm bovengehaald. De 100-dienst reageert attent en alert. Tijdens het wachten de man een aantal keer wakker gemaakt om te verhinderen dat hij in coma zou geraken. Hartslag en ademhaling leken nog normaal. De EHBO-cursus bij het Rode Kruis kwam van ergens weer naar boven. Een tiental minuten later draait de ziekenwagen van de Wichelse brandweer de parking op. We kunnen vertrekken, Maarten haalt nog juist de trein.

Het gebeuren blijft je een hele tijd bij. Je weet niet waarom die man, een volwassene met wellicht minstens een kind want er lag een legoblokje achter in de wagen, 'het' wou proberen. Wist hij van een ongeneeslijke ziekte ? Er lag een ziekenhuisfactuur naast hem. Of waren er relatieproblemen ? Of had hij juist zijn werk verloren of was hij al een hele tijd werkloos ? Maar welke omstandigheden geven iemand het recht zo ver te gaan ? Maar ook, mag of moet iemand anders die beslissing verhinderen ? Bij je hond ben jij het die beslist over leven en dood en beoog je vooral het lijden te vermijden. Hier greep ik in op een beslissing van een mens. Op het moment zelf twijfelde ik niet. Het leven is niet altijd gemakkelijk maar er zijn mogelijkheden om er het beste van te maken.

Maar waar ligt de grens van het aanvaardbare voor elk individu apart ? Als er, blijkbaar steeds meer mensen naar dat ultieme middel grijpen, is er toch iets aan de hand. Zijn we te veeleisend geworden en niet meer in staat om het met minder te doen ? Kijken we te veel naar wie 'meer' kan ? Kunnen we niet meer vechten tegen moeilijkheden ? De fout van de geļndivualiseerde maatschappij, wordt dikwijls gezegd, en van de stress. Was het echt beter toen de maatschappij nog vol sociale controles zat ? Wie kent niet de drama's die er toen gebeurden en die of leidden tot zelfmoord of tot heel wat ongelukkige omstandigheden omdat men er niet mocht over praten.

Erover kunnen praten en luisteren naar elkaar. Zijn dat de sleutelwoorden ? Is er nog aandacht voor elkaar ?

Nico

Met dank aan dierenarts Van Keer en aan de Wichelse 100-dienst.

Uw reacties:

Iedereen kan reageren.

Stuur uw tekst het liefst in een e-mail of in een Word-bestand. Beperk de grootte tot maximaal 60 lijnen, aub. Teksten mogen/moeten kritisch zijn maar racistische of beledigende gedeelten  worden geschrapt.

Al eens naar
de archiefartikels
gekeken ?

Deze pagina is het laatst gewijzigd (of door ons geopend)  op 03/12/06. 
Zend ons uw reacties, aub !!! web- en emailadres zijn veranderd !!!
© nkb 2002-2006 - Overname is toegelaten mits bronvermelding.