|
NEVELS
en SEIZOENEN
Poëzie
- gekregen gedichten 8
|
"
De Lente komt, ongetwijfeld,
misschien warmer, misschien kouder
dan andere jaren,
maar ze komt! "
Louise
|
Verzen
verzameld of geschreven door Louise,
maart 2007 - met dank, ria
*
Verwondering
Als duinzand
glijden de dagen
door onze vingers.
Te slordig gaan we meestal om
met wat we meemaken, dag na dag.
We kijken maar zien niet,
horen maar luisteren niet.
Mochten
we in alles aanwezig zijn,
dan wordt onze aandacht
verwondering over een glimlach,
ontroering voor een hartelijke attentie
en dankbaarheid
voor de kleine dingen
die ons leven verdiepen.
Valeer
Deschacht
*
Laat
heb ik Jou bemind,
Laat
heb ik Jou bemind,
Schoonheid zo oud en zo nieuw,
laat heb ik Jou bemind.
Jij
was binnen, ik zocht Jou buiten.
Daar zocht ik dan en begreep de zin niet
van de mooie dingen die Jij hebt gemaakt.
Jij was bij mij, ik was niet bij Jou.
Al die dingen die er niet eens zouden zijn
als ze niet in Jou waren,
hielden mij ver van Jou weg.
Jij
hebt geroepen met luide stem,
Jij bent door mijn doofheid gebroken.
Jouw glans en Jouw schittering
hebben mijn blindheid verjaagd.
Ik heb Je ingeademd als een zoete geur.
Ik loop verlangend achter Je aan.
Ik mocht Je proeven
en nu honger en dorst ik naar Jou.
Jij hebt me geraakt
en ik verlang naar Jouw vrede.
Augustinus
(354-430)
*
Ik
ben niet ik.
Ik
ben hij,
die
aan mijn zijde gaat, zonder dat ik hem zie,
die
ik vaak bezoek,
en
die ik vaak vergeet.
Hij,
die rustig zwijgt, als ik spreek,
die
zachtmoedig vergeeft, als ik haat,
die
rondzwerft, waar ik niet ben,
die
recht op zal blijven staan, als ik sterf.
Juan
Ramón Jiménez
*
zo
maar...
Omdat
de kleine dingen van het leven
mij gelukkig maken,
omdat ik in zovele omstandigheden
en in mensen rondom mij
God mag herkennen.
Omdat
de wereld draait,
niet altijd even goed,
en niet voor iedereen even goed.
Maar hij draait
en met onze inspanningen
draait hij wellicht beter,
niet alleen voor onszelf,
maar voor velen rondom ons of ver weg.
Hier leven wij in welvaart,
met oneindig veel mogelijkheden,
dat mogen wij nooit vergeten.
Opdat
de anderen in ons
liefde, vrede en vriendschap
zouden ontdekken,
gaven van God, van de Geest,
zou ik wensen dat wij
leven in verbondenheid,
met elkaar en met God.
Zodat
ooit, een Paradijs
van
liefde en vrede ontstaat,
VOOR IEDEREEN.
Een
utopie?
Ja, als we bij de pakken blijven zitten.
Neen,
als wij er aan beginnen
en anderen oproepen om mee te doen.
De
Lente komt, ongetwijfeld,
misschien warmer, misschien kouder
dan andere jaren,
maar ze komt!
Zo
kan ook de lente in de mensheid aanbreken,
als we er maar hard genoeg voor werken, SAMEN!
Louise
*
TOT
DE ZONNE
Zonne, als ‘k in mijn groene blaren
en vol waterpeerlen sta
en dat gij komt uitgevaren,
schouwt mijn bloeiend herte u na.
Throonend op den throon gezeten
van den rooden dageraad,
wilt het blomke niet vergeten,
dat naar u te wachten staat.
Langs
die hooge hemelpaden,
zonne, nimmer klemmens moe,
volge ik u, van zoo ‘k mijn bladen
met den morgen opendoe:
komt en zoekt mijn herte en vindt het,
u behoort het, te alder tijd,
u verwacht het, u bemint het,
die mijn hemelminnaar zijt.
s
Avonds, als het wordt te donkeren,
als ge in ‘t gloeiend westen daalt,
schouw ik naar uw laatste vonkelen
zinkend met u nederwaard.
Hangende op mijn staal gebogen,
weene ik toen den nacht rondom,
van u niet te aanschouwen mogen:
kom toch weêre, o zonne, kom!
Guido
Gezelle
|