De Duitse schlager		in Nederland en België

FRIEDEL HENSCH UND DIE CYPRYS

Friedel Hensch °7.07.1906-+31.12.1990
Werner Cyprys °19.04.1922-+30.07.2000
Friedel Hensch leerde ik kennen via een Polydor verzamelelpee, waarop het nummer « Egon » stond. Op de achterzijde stond haar foto, waarvan ik aanvankelijk dacht, dat het Lale Andersen was, tot een Nederlandse surfer ermij op attent maakte, dat het Friedel Hensch was. Ik denk niet, dat het quartet, ze waren een soort balorkest, ooit in de Nederlandse of Belgische hitparades stond. Friedel Hensch vormde niet alleen op scène een duo met Werner Cyprys ook in het echte lven waren ze een paar. Aanvankelijk startte het groepje als trio met  Karl Geithner en later kwam daar Kurt Grysok bij. Ze waren in 11 Duitse muzikale films te zien, waaronder de bekendste « Schlagerparade 1960 » was. Hun bekendste hits waren het hogergenoemde « Egon » en « Tango Max », beide uit 1952 en « Oh,  Heidenröslein » uit 1953, een compositie van Jan Peter Hansen, pseudoniem voor Gerhard Winkler, en Walter Rothenburg. Begin de jaren '60, met de bloeiperiode van de Duitse schlager waren zij evenwel uitgebloeid. Hun laatste optreden als groep dateert uit 1972. Friedel Hensch overleed op 84-jarige leeftijd en 2 jaar later huwde de 16 jaar jongere Werner Cyprys voor de 2de maal. Naast zanger-muzikant was Werner Cyprys jarenlang producer, eerst bij Polydor en vanaf 1969 bij het nieuw opgerichte BASF. Als producer voor zijn echtgenote, had hij in Duitsland een bescheiden hit met « Mein Ideal », een vertaling van het bekende Aznavournummer, bij ons eveneens bekend in de versie van Corry Brokken. Maar waarom toch staat het quartet in deze website?
Bij « Oh, Heidenröslein » uit 1953, moet er bij de meesten onder ons toch een belletje rinkelen! Het is inderdaad het origineel van « Oh, heideroosje », dat bij ons naar de toppen van de hitparade gezongen werd door de betreurde Ray Franky (°12.11.1917-+7.7.2002), die aan het Brusselse zuidstation een goed beklant café had, waarin hij regelmatig optrad. Hij zong het nummer in duet met de uit St. Niklaas afkomstige Jetty Gitary (°13.8.1927--+29.4.2008). Ook Jean Walter, Bob Benny en Jef Burm zijn uit St. Niklaas! Jetty Gitary, een tijdgenote van Jo Leemans, heeft als solozangeres echter nooit de verwachtingen ingelost. Een ander minder bekend nummer van Ray Franky, « Zo lang een ster nog straalt » is eveneens een compositie van Werner Cyprys, nl. « Solang die Sterne glüh'n ». Werner Cypris schreef in totaal meer dan 400 nummers. Als solist trad hij ook op onder het pseudoniem Jack Terry met o.m. een duitse versie van « Marina ».
Ray Franky, pseudoniem voor François-Victor Depaepe, in Frankrijk geboren en in Vilvoorde overleden aan de ziekte van Parkinson, was  in de jaren '50 een populair artiest, die gerust zijn voet mocht zetten, naast Jan Verbraeken, Bobbejaan Schoepen, Jean Walter, Henk De Bruin, Will Ferdy e.a. corryfeeën uit die periode. Andere grote hits van hem waren o.m. « Wat je naam was, dat ben ik vergeten » (1955), een vertaling van René Carol' s "Deinen Name, den hab' ich vergessen" en vooral de passo doblé « Zing Signorita, zing voor mij » uit 1955 (?). Dit laatste nummer werd in Nederland ook door Max Van Praag opgenomen, dé meest prominente Nederlandse schlagerzanger. Ray Franky krijgt binnenkort een aparte pagina op deze website.
Friedel Hensch ligt begraven op het Neuer Friedhof van Hamburg-Niendorf.