Lui van lichaam en van geest

Niet te geloven: vier complete dagen van complete inactiviteit, op enkele uitstapjes na, hebben me ofwel lui gemaakt, ofwel nog erger vermoeid dan mijn zeer bewogen rit van vorige zondag. Maar liefst tweemaal hou ik een siësta, telkens een uurtje. Daarnaast nog een vijftal kortere rustpauzes.

Aan het Trasimenomeer, amper 46 kilometer van Assisi zoek ik een – vrij dure – camping op en maak gebruik van de wasbakken. Het waskoord wordt nog maar eens zwaar belast.

Dag die uitblinkt in neutraliteit. Ik voel me niet echt super, maar zeker niet slecht. Een voorlopig doel is Firenze, en op iets langere termijn opnieuw Marseille, waar ik Mariano zal weerzien. Het is goed me voorlopig op die twee doelen te concentreren, want ik heb een beetje een verzadigingspunt bereikt. Niet de eerste keer hoor. Sinds 1996 weet ik dat:

• zulke verzadigingspunten slechts twee tot drie dagen duren;
• ik me, spijts zo’n verzadigingsgevoel, goed blijf voelen zolang ik in het zadel blijf.

Tja, beste lezer, ook dat hoort erbij.