Na een maand weerzien met de familie te Lourdes

De Pyreneeën bluffen met hun afmetingen: vanuit Saint-Gaudens lijkt het een verticale wand, maar naarmate je meer en meer Lourdes nadert worden de klim- en daalpartijen slechts geleidelijk spectaculairder. Toch bevind ik me nog maar in het voorgebergte, de echte reuzen laten hun besneeuwde toppen uitdagend schitteren in de zon.

Vrij snel kan ik het hotel terugvinden waar ons ma en onze pa en ons moe logeren. Ze zijn naar de sacramentsprocessie en ik neem het ervan op het terrasje - met een lekkere Trappist als metgezel.

Twee echtparen uit het Mechelse trekken mijn aandacht; ze nodigen me uit aan hun tafeltje. Praten over vakantie, over bedevaarten naar Lourdes, Compostela, Taizé... , over Albi, over de Provence: het doet me goed om al pratend en luisterend eens alles op een rijtje te zetten. Dit kalmeert me ietwat, want de laatste tien kilometer heb ik, in het vooruitzicht van het terugzien van mijn familie, toch enige sterk emotionele ogenblikken beleefd. Gelukkig dat het prachtige, levensechte natuurdecor me enigszins afleiding bezorgde.

Tijdens het schrijven van deze regels dwaalt mijn blik voortdurend af naar de straat, want mijn dierbaren kunnen elk ogenblik terugkomen...