Tiberius Sempronius Gracchus (162 –133 v. Chr.) was aangedaan door de onmenselijke omstandigheden waarin slaven en boeren moesten werken en leven.

Hij bedacht daarom enkele veranderingen die een einde moest maken aan deze mensonwaardige omstandigheden. Hij diende een wetsvoorstel in, de akkerwet of de Lex Sempronia Agraria ('de wet van Sempronius over akkers'). Volgens dit voorstel mocht elke burger maar een maximum oppervlakte grond bezitten.

De oppervlakte die vrij kwam moest dan worden verdeeld onder armen. Zij konden het land pachtten en zo zichzelf voorzien van eten.

Het voorstel van Tiberius Sempronius Gracchus stuitte uiteraard op veel verzet bij de adel en grootgrondbezitters. Het voorval escaleerde en uiteindelijke werd Tiberius Gracchus vermoord samen met enkele honderden van zijn aanhangers. Om hun lot nog erger te maken, werden de lijken gedumpt in de Tiber.