Rome en Carthago ondertekenden in 306 v. Chr. een overeenkomst waarin beiden akte namen van het feit elkaar niet aan te zullen vallen. Rome zou zich niet bemoeien in Sicilië en Carthago zou zich niet moeien met de Italiaanse aangelegenheden.

Carthago was bereid deze overeenkomst te ondertekenen omdat het net hun strategie was om gebieden te veroveren en deze dan op te nemen in een hechte handelsgemeenschap. Door de jaren heen had Carthago al hun invloed uitgebreid tot Noord-Afrika, Sardinië en de kust van Spanje. Als ze ook Sicilië konden bezitten hadden ze een handelsmonopolie in de Middellandse zee.

Rome van zijn kant was in die tijd nog niet geïnteresseerd in delen land buiten het Italiaanse vasteland.