Volkstuinen worden hip

Er verschijnt zo nu en dan een bericht in de pers over de inspannende en ontspannende functie van de groentetuin. Je geest ontspant en het lichaam doet een flinke inspanning. En je ziet nog resultaat ook. Meer en meer mensen beginnen dat te ontdekken. Een moestuin hebben, dat is  ook een sporttak! Een mooie benadering hiervan staat vandaag in het NRC Handelsblad.

Uit NRC : Koken Etc » Eten uit de tuin.

Als je maar lang genoeg wacht wordt alles een keer hip. Zelfs de onhipste dingen als gezondheidssandalen, kruidenthee en nu ook volkstuinen.

De volkstuin begon zijn carrière als uitvloeisel van een socialistisch ideaal, waarbij iedereen recht had op een eigen stukje grond. Na een lange werkdag konden de fabrieksarbeider, de havenwerker en de kleine middenstander hun erfdeel aarde omploegen, er aardappels, uien en kool in poten en genieten van hun mini-vrijheidsstaatje langs het spoor. Nog even en zo’n landje is opnieuw een ideaal, maar dan van jonge, hoogopgeleide mensen die niet de stad uit willen maar wel willen wroeten.

Een van mijn hipste vriendinnen – ze draagt Birkenstocksandalen en drinkt muntthee, overweegt er een te nemen. Honderd euro per jaar is geen geld voor een eigen oase buiten de stad, onbeperkt frisse lucht en een beetje therapeutisch modderen in moeder aarde. Het scheelt bovendien een abonnement op de sportschool en levert een goed deel van het jaar gratis onbespoten groente op.

En zo worden, met een beetje geduld, zelfs je schoonouders hip. Die van mij hebben al jaren een volkstuin. Om eerlijk te zijn vind ik dat nog veel idealer dan er zelf een te bezitten. Wel de lusten, niet de lasten zal ik maar zeggen. Van april tot en met september krijgen wij wekelijks zakken vol versgestoken aardappels, asperges, bietjes en worteltjes, net gesneden sla en kruiden, pasgeplukte courgettes en komkommers, aardbeien, bessen en bramen zo van de struik en tomaten, paprika’s, en pepers uit het kleine kasje. Tijn en Pep, die vaak bij opa en oma logeren, weten precies hoe een spruitje groeit, wanneer je tuinbonen plukt en welke frambozen rijp zijn.

Van vakanties neem ik lokale zaadjes mee, die mijn schoonmoeder voor me opkweekt. Kan ik thuis ook Portugese grellos (rapengroen), Italiaanse cavolo nero (donkerpaarse kool) en Griekse rigani (oregano) eten. Jong en oud, en alles er tussenin, geniet van dat ene lapje land. Ideaal toch?

Er staan enkele  goede reacties van lezers bij dit bercicht, lees ze op Koken Etc » Eten uit de tuin.