De Duitse schlager		in Nederland en België

REX GILDO

°2.7.1939 - +26.10.1999
"Hij hield van zijn publiek", zegt Gitte Haening. Dat Rex Gildo dood is, kan ze altijd nog niet begrijpen.
"Ik geloof, dat dit vak een spiegelbeeld is van de maatschappij. Bij ons werkt het zich echter dubbel krachtig uit, omdat het zo'n oppervlakkig en levenslicht vak is." Dit vak kent maar een wet: "Het geld moet weer terugkeren." Gitte weet, dat men oudere sterren laat vallen, zodra het succes uitblijft. "Rex verwachtte te veel van zichzelf. Hij maakte bovendien zo'n gladde, uitgestreken indruk, als we elkaar tegenkwamen. Ik weet niet waarom hij zo ongelukkig was. Ik had ook sedert lange tijd geen zicht meer op wat zich in zijn ziel afspeelde."
Wist zij van zijn homoseksualiteit? "Natuurlijk wist ik daarvan, maar hij heeft er nooit een punt van gemaakt.  Het interesseerde mij ook niet. Iedere mens moet zijn geluk zoeken, waar hij kan."
Gitte en Rex, als het aan de platenbonzen gelegen had, waren ze een echt koppel geweest. Maar de romantische stemming, waarmee ze hun publiek betoverden, was pure show. De meeste vrouwen zagen in sexy Rexy de ideale schoonzoon. Het ging zelfs zo ver, dat het bestuur van het Oostenrijkse Salzburg hem uitriep tot leidend voorbeeld voor de jeugd!
Rex Gildo stierf op dinsdag 26 okt. 1999 in een ziekenhuis in München om 23.45 u. in aanwezigheid van zijn vrouw Marion, die tevens zijn nicht was. 
Peter Kraus: "Ik denk dat hij geen echte vrienden had, Hij wilde altijd 30 zijn, daaraan is hij ten onder gegaan." Collega's van Rex Gildo beweren, dat hij veel te gevoelig was voor het vak en dat hij leed onder de kritiek, dat hij te oud was voor het vak. Hij leed ook onder geruchten, dat zijn huwelijk met zijn nicht Marion, maar een schijnhuwelijk was. Hij bekampte zijn depressies met alkohol en het kwam twee keer tot een gerechtszaak, omdat hij dronken was bij een optreden.
Dieter Thomas Heck, die terwijl ik dit schrijf (1/11/99) op ZDF, vanuit Saarbrücken "Show Palast" presenteert, een van die vele oubollige pompeuze TV-shows met oude playbackende vedetten: "Rex heeft deze weg alleen gekozen. Ik ben daar zeer treurig over."
Het weze duidelijk, de in München geboren en getogen Ludwig Alexander Hitreiter (what's in a name?) overleed op 26.10.1999 door zelfmoord, nadat hij tijdens een bezoek aan zijn "vriend" en "secretaris" David K., ook al pseudoniem voor Alexander ?,  25 j., in de Ottostrasse 19, op zaterdagavond 23 okt. 1999 rond 20 u. door het W.C.-raam, 8 meter hoog,  naar beneden gesprongen was. Aan een andere "vriend" Eike Altenkrüger, 22 j., had hij 3 uur voordien gezegd: "Ik haat alle mensen. Ik wil geen clown meer spelen. Hij was er klaar voor, hij zei, ik spring uit een venster!"
Het was het einde van een bijna 40-jarige schlagercarriere, die voor mij in 1961 begon met het bruine "natuurkind" "Zarina" en voor mij al eindigde op het Festival van de Deutsche Schlager in Kerkrade, als hij zwaar geschminkt en zonnebankbruin een medley van zijn vroegere successen ten gehore bracht..
In 1961 stond hij met "Zarina" 4 maanden in de hitparade in Nederland en België, naast andere corryfeeën als Conny Froboess en Peter Kraus. In navolging van dit succesrijke duo werd hij aan de Deense blondine Gitte (Haening) gekoppeld, die blijkbaar geen cowboy, maar Rex Gildo als man wilde en samen zongen ze "Vom Stadtpark die Lanterne" in 1963 en "Hokus Pokus" in 1964, bij ons  naar de top. "Marie, der letzte Tanz is nur für dich" in 1974 en "Der letzte Sirtaki" in 1975 werden vooral in Nederland successen.
In Duitsland was hij al vóór "Zarina" in 1960 succesrijk geweest in duet met Conny Froboess met "Lippenstift am Jacket/Yes my darling" en met "Va bene", waarvan hij het succes moest delen met Peter Kraus, waarmee hij samen optrad in de film "Conny und Peter machen Musik". In hetzelfde jaar van "Zarina", 1961, boekte hij  succes met de vertaling van Pat Boone's "Speedy Gonzales" en met "Zwei blaue Vergissmeinnicht", een vertaling van het Engels Eurovisiesongfestivalnummer "Say wonderful things to me" van Ronnie Caroll, waarna de duetperiode met Gitte begon. In de tweede helft van de jaren '60 werd het wat stiller. Begin de zeventiger jaren scoorde hij in Duitsland zijn grootste successen met "Fiesta Mexicana" (1972) en met  "Marie, der letzte Tanz is nur für dich" in 1974 en "Der letzte Sirtaki" in 1975. 
Sedertdien had hij de meeste moeite om waardig ouder te worden. Het vervolg kent u … Hij ligt begraven op het Ostfriedhof in München, waar o.m. ook Peter Kreuder begraven ligt.
Meer over Rex Gildo, over zijn schijnbiografie, schijnliefdes, schijnhuwelijk e.a. schone schijn kunt u (in het Duits) lezen op: http://www.steffi-line.de/archiv_text/nost_deutsch/07g_gildo.htm. U leest er onder meer ook, dat zijn biografie, die vroeger in de media verspreid was, volledig verzonnen was door zijn (oudere) vriend Fred Mickley, waarnaast hij begraven ligt. Ook de berichten over zgn. verlovingen waren volkomen uit de lucht gegrepen, ze dienden enkel om zijn muziek en/of films te promoten. Zo verscheen in het teloor gegane tienerblad Juke Box op 1 maart 1961, dat Rex verloofd was met de bloedmooie Senta Berger. Kwestie van ook in België toeschouwers naar de film "O sole mio" (1960) te lokken. We weten al langer, dat niet alles in de shwowwereld is wat het lijkt. Over het leven van Rex Gildo, maakte de Nederlandse regisseur Hans Heynen in 2003 een documentaire "De val van een schlagerkoning".

Terwijl de singles van Rex Gildo uit de 70-iger jaren op iedere platenbeurs voor een paar marken te koop zijn, zijn eerste titels een zeldzaamheid geworden. Ik was dan ook niet weinig blij "Zarina" op 30 okt. 1999 voor 300 BEF.  op de kop te kunnen tikken…