De Duitse schlager		in Nederland en België

MIREILLE MATHIEU

°22.07.1946
Mireille werd als oudste van 14 kinderen in Avignon geboren, als dochter van een steenkapper. Haar vader Roger is inmiddels overleden, maar haar moeder, die afkomstig is uit Frans-Vlaanderen is nog steeds in leven. Mireille verlaat de school op 13-jarige leeftijd om te gaan werken, maar haar passie is de muziek.
Ze wordt ontdekt in de uitzending "Télé Dimanche" van 21 november 1965 op de toenmalige RTF. De uitzending wordt gepresenteerd door Roger Lanzac, ons ook bekend van "La piste aux étoiles" en Raymond Marcillac. Mireille wordt direct als de nieuwe Piaf aanzien, waarnaar men in Frankrijk al zo lang op zoek was. Het is het begin van een succesvolle carriere onder de commerciële vleugels van manager Johnny Starck, die vroeger ook al Johnny Hallyday en Yves Montand onder zijn hoede had. Paul Mauriat zorgt voor de muzikale vleugels. Haar eerste 45t. plaat op Barclay "Mon credo" en "C' est ton nom" zijn een weergaloos succes in het Frans taalgebied en ze worden gevolgd door een schare van al of niet originele successen, zoals "Qu' elle est belle" ("Rusty bells" van Brenda Lee) en "La dernière valse" (" The last waltz" van Engelbert Humperdinck). Mireille neemt platen op in vreemde talen en vooral in Duitsland wordt ze in de jaren '70 een ster, dit keer onder de muzikale vleugels van Christian Bruhn. Het is natuurlijk vooral die periode, die ons interesseert. Bovendien verschijnen verschillende van haar Duitse nummers ook in een Franse vertaling. Verschillende worden een hit in de Benelux, soms zowel in de Duitse als in de Franse versie, een overzicht:
"Hinter den Kulissen von Paris/Martin", "Tarata-ting, tarata-tong/Das Wunder aller Wunder ist die Liebe" (beide uit 1969)  "An einem Sonntag in Avignon"(1970), )"Akropolis Adieu" (Duits en Frans!), "Pariser Tango" (beide uit 1971), "La Paloma adé" (1973, Duits), "La paloma adieu" (1973, Frans), "Santa Maria" (1978, Duits en Frans), "Mille colombes" (1977, Frans). 
Eigenaardig genoeg, scoorde vooral dit Duits repertoire in Nederland en Vlaanderen. Het Franse beperkte zich eerder tot het zuiden van ons landje …
In de jaren '80 komt ze vooral op TV in duetten met o.a. Patrick Duffy (Bobby uit Dallas), de tenor Placido Domingo e.a.
Als op 24 april 1989 haar manager Johnny Stark overlijdt, blijft Mireille ietwat verweesd achter. Zijn assisrtente Nadine Jaubert slaagt er niet meer in haar neergaande carrière een nieuw elan te geven. Mireille verdwijnt van de TV-schermen en de podia. Einde '98 staat ze opnieuw voor een week op de bühne van de Parijse muziektempel "l' Olympia", maar dit gaat quasi onopgemerkt voorbij. In december '99 ontvangt ze van president Chirac la Legion d' Honneur.
Toen we ons stilaan waren beginnen afvragen wat er met haar gebeurd was wordt voor november 2002 haar comeback aangemeld, met een nieuwe CD "De tes mains", 1 week "l' Olympia" en een toernee, die haar naar de belangrijkste steden van Frankrijk brengt en Brussel en Luik. 
Ik was niet weinig verheugd via internet 2 tickets op de kop te kunnen tikken van één van haar optredens in "l' Olympia" op zaterdagavond 23 november 2002. De kick, die ik bij Peter Maffay niet had kunnen vinden, het optreden ging immers niet door in het Brusselse Ancienne Belgique, vond ik die avond terug in de legendarische muziektempel. Even voelde ik mij opnieuw een twintiger, net zoals Mireille vanop afstand, diezelfde look, diezelfde stem ...
Het bekendste nummer uit de nieuwe CD, waarmee ze haar optreden inzette is "Aujourd' hui je reviens" en terug was ze, net alsof ze nooit was weggeweest … Dank u, Mireille!
Een interessante Belgische (franstalige) website van Mireille Mathieu is die van Jean-Claude Franssen: http://avignon.skynetblogs.be/., naastde officiële.
Mireille ging na haar optreden in l' Olympia, van 17 tot 20 en van 24 tot 27 november 2005 opnieuw op toernee. Op 16 sept. 2006 konden we haar op ARD ook zien in het « Herbstfest der Volksmusik » vanuit Chemnitz, o.m. aan de zijde van Helmut Lotti en Jan Smit. Florian Silbereisen presenteerde. Ze heeft ook een « nieuwe » duitstalige dubbelCD uitgebracht.
In maart 2015 staat Mireille op de "bühne" van de grootste Duitse steden voor een tournee t.g.v. haar 50-jarig "Bühnenjubileum". Ze kan er niet genoeg van krijgen.