De Pyreneeën kunnen me niet meer uitdagen

De rit doorheen een even schilderachtige omgeving als gisteren verloopt heel wat sneller. Niettemin vergeet ik niet te genieten van de weidse vergezichten, hier in het Gers-departement. Fietsen is een droom, zolang je de kleine wegen volgt waar slechts af en toe een auto langsrijdt.

Te Condom snij ik de Jakobsroute vanuit Le Puy-en-Velay naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Deze weg volgde ik in 1996 gedeeltelijk in omgekeerde richting, dus vanuit het Pyreneeënstadje tot in het befaamde Conques (in de Aveyron). Eventjes twijfel ik: zou ik het kloostercomplex van La Romieu nog eens bezoeken? Ik doe het dan toch maar niet. De herinneringen van zes jaar geleden zijn immers nog springlevend.

Als een razende bezetene vlieg ik over de talrijke, niet al te steile heuveltjes, de éne na de andere. Net binnen de grenzen van het departement Hautes-Pyrénées, in het stadje Rabastens-de-Bigorre, moet ik eventjes onderhandelen om op de camping municipal te mogen overnachten. Want eigenlijk is ook deze camping nog gesloten.

Heel vaag tekent zich in het zuiden een donkere massa af. Wat een verschil met 1996, toen die bergen me reeds van meer dan honderd kilometer ver uitdaagden met hun schitterende sneeuwtoppen!